Chaldejski Kościół Katolicki

Wiek XIII. Trwał jesz­cze czas wypraw krzy­żo­wych. Po zdra­dziec­kim ata­ku na  Kon­sta­ty­no­pol, doko­na­nej tam masa­krze i spro­fa­no­wa­niu świę­tych miejsc Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go przez rzym­sko­ka­to­lic­kich krzy­żow­ców, jak też z powo­du coraz sil­niej­sze­go naci­sku sił muzuł­mań­skich, papie­że pil­nie szu­ka­li innych sojusz­ni­ków na tere­nie Bli­skie­go Wscho­du. Jed­nym z takich sojusz­ni­ków miał by Kościół Asy­ryj­ski (Asy­riac­ki), zwa­ny też nesto­riań­skim. Wysłan­ni­ka­mi papie­ży do patriar­chy asy­ryj­skie­go byli zwłasz­cza Domi­ni­ka­nie. Już w latach rzą­dów patriar­chy Mar Sabri­sho V (1226–1257) doszło do pierw­szych, nie­sku­tecz­nych usi­ło­wań dopro­wa­dze­nia do unii pomię­dzy oby­dwo­ma Kościo­ła­mi.