Chrześcijanie zachodni rozpoczynają Wielki Post

Jak­kol­wiek przy­go­to­wa­nie się do świąt pas­chal­nych już dla pierw­szych chrze­ści­jan było oczy­wi­sto­ścią to struk­tu­ra Wiel­kie­go Postu kształ­to­wa­ła się stop­nio­wo.

Post w Wiel­kim Tygo­dniu poświad­cza­ją Dida­ska­lia Apo­stol­skie z III wie­ku. Zwy­czaj 40. dnio­we­go postu — będą­ce­go odnie­sie­niem do poby­tu Chry­stu­sa na pusty­ni ale też do poby­tu Moj­że­sza na górze Synaj i wędrów­ki pro­ro­ka Elia­sza — poświad­czo­ny jest już na począt­ku wie­ku IV. Przy czym dawa­ło się jesz­cze zaob­ser­wo­wać lokal­ne róż­ni­ce — w Rzy­mie trwał oko­ło trzech tygo­dni, a w Jero­zo­li­mie aż osiem. Róż­ne też były rygo­ry postu — w Afry­ce surow­sze niż w Rzy­mie.

Ponie­waż nie­dzie­le nie pod­le­ga­ły rygo­rom postu papież Grze­gorz I Wiel­ki prze­su­nął począ­tek Wiel­kie­go Postu na śro­dę poprze­dza­ją­cą szó­stą nie­dzie­lę przed Wiel­ka­no­cą.

Zwy­czaj posy­py­wa­na głów popio­łem w śro­dę roz­po­czy­na­ją­cą Wiel­ki Post poja­wił się w IX wie­ku. Pod koniec XI roz­po­wszech­nił się w całej Euro­pie.
Okres Wiel­kie­go Postu to czas pojed­na­nia pokut­ni­ków a przez pierw­sze wie­ki rów­nież czas kate­chu­me­na­tu. Na począt­ku Wiel­kie­go Postu odby­wa­ły się zapi­sy kan­dy­da­tów do przy­ję­cia chrztu. W XII wie­ku wraz z upo­wszech­nie­niem chrzcze­nia dzie­ci zaraz po uro­dze­niu kate­chu­me­nat zanikł. Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki przy­wró­cił go po Sobo­rze Waty­kań­skim II.

Wiel­ki Post nazy­wa­ny rów­nież Cza­sem Pasyj­nym roz­po­czy­na­ją też chrze­ści­ja­nie innych wyznań zachod­nich, w tym przede wszyst­kim lute­ra­nie, angli­ka­nie, meto­dy­ści, refor­mo­wa­ni, ale tak­że Kościo­ły sta­ro­ka­to­lic­kie i maria­wic­kie. Wię­cej infor­ma­cji TUTAJ.

Infor­ma­cje o kształ­to­wa­niu się struk­tu­ry Wiel­kie­go Postu w litur­gii i Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim pocho­dzą z książ­ki Rober­ta Fery­’e­go Histo­ria świąt chrze­ści­jań­skich Wydaw­nic­twa Cykla­dy, rok 2011.