Kościół kobiet

Rzym­sko­ka­to­lic­ki biskup die­ce­zji Kil­la­loe (Irlan­dia) musiał zre­zy­gno­wać z pla­nu wpro­wa­dze­nia sta­łych dia­ko­nów. Przy­czy­ną były sil­ne pro­te­sty wier­nych (płci żeń­skiej), któ­re poczu­ły się ura­żo­ne tym, że pro­po­zy­cja dia­ko­na­tu sta­łe­go jest kie­ro­wa­na wyłącz­nie do męż­czyzn.

Nie­ste­ty, sytu­acja w kato­lic­kich para­fiach w Zachod­niej Euro­pie wyglą­da tak, że to kobie­ty sta­no­wią od 80% do 90% wier­nych i to one w więk­szo­ści pra­cu­ją w para­fiach, a tak­że to one widocz­ne są przy nabo­żeń­stwach w rolach: sza­fa­rzy Eucha­ry­stii, mini­stran­tek, lek­to­rek i zakry­stia­nek.

Męż­czyź­ni są księż­mi, któ­rzy muszą obsłu­żyć kil­ka para­fii. Ponie­waż powo­ła­nia do kapłań­stwa w Euro­pie Zachod­niej utrzy­mu­ją się w sta­nach niskich lub bar­dzo niskich pomy­sły na zara­dze­nie tej sytu­acji są róż­ne. W Irlan­dii na przy­kład roz­po­czę­to w nie­któ­rych die­ce­zjach nabór do dia­ko­na­tu sta­łe­go. W cią­gu 9 lat wyświę­co­no na dia­ko­nów 20 męż­czyzn. Jak wia­do­mo dia­ko­na­mi nie muszą być celi­ba­ta­riu­sze jest to ofer­ta skie­ro­wa­na do żona­tych, zaan­ga­żo­wa­nych kato­li­ków. Dia­ko­ni sta­li mają pra­wo nauczać i napo­mi­nać wier­nych (wygła­szać kaza­nia), udzie­lać Komu­nii świę­tej, pro­wa­dzić nabo­żeń­stwa żałob­ne, asy­sto­wać przy sakra­men­cie mał­żeń­stwa. Nie mogą spra­wo­wać sakra­men­tu poku­ty ani odpra­wiać mszy świę­tej.

Pro­blem w tym, że w zasa­dzie ich funk­cja pokry­wa się w dużym stop­niu z tymi funk­cja­mi, któ­re już teraz w Koście­le mogą peł­nić kobie­ty jako choć­by sza­far­ki Komu­nii świę­tej czy lek­tor­ki. Irland­ki z die­ce­zji Kil­la­loe poczu­ły się więc ura­żo­ne i wyklu­czo­ne pro­po­zy­cją bisku­pa skie­ro­wa­ną wyłącz­nie do męż­czyzn. I cóż, ponie­waż to one przy­cho­dzą do kościo­ła i pra­cu­ją w para­fiach biskup musiał ustą­pić gdyż może się oka­zać, że księ­żom przy­by­ła­by “męska” pomoc ale może wte­dy była­by nie­po­trzeb­na.