Lefebryści poza Tradycją Kościoła — oświadczenie niemieckiego episkopatu

Obra­du­ją­ca w Ham­bur­gu rzym­sko­ka­to­lic­ka Kon­fe­ren­cja Bisku­pów Nie­miec­kich wyda­ła oświad­cze­nie, doty­czą­ce znie­sie­nia eks­ko­mu­ni­ki z czte­rech bisku­pów Brac­twa Kapłań­skie­go Św. Piu­sa X. Przed­sta­wia­my tłu­ma­cze­nie doku­men­tu nie­miec­kie­go epi­sko­pa­tu.

Oświad­cze­nie nie­miec­kich bisku­pów, doty­czą­ce obec­nej dro­gi Kościo­ła kato­lic­kie­go, Ham­burg, 5 mar­ca 2009 r.

Znie­sie­nie eks­ko­mu­ni­ki, nało­żo­nej na czte­rech bisku­pów Brac­twa Kapłań­skie­go św. Piu­sa X, wywo­ła­ło w Niem­czech i na całym świe­cie, w Koście­le i poza nim wie­le reak­cji, na temat któ­rych mogli­śmy obra­do­wać pod­czas wio­sen­nej sesji ple­nar­nej 2009 roku. Przy tym umoc­ni­ły się nie­któ­re prze­ko­na­nia, któ­re mają dla nas szcze­gól­ne zna­cze­nie.

1. Brac­two Kapłań­skie Św. Piu­sa X samo oddzie­li­ło się od Kościo­ła kato­lic­kie­go. Bisku­pom i kapła­nom, nale­żą­cym do brac­twa, nie zezwa­la się rów­nież po zdję­ciu eks­ko­mu­ni­ki z bisku­pów, na cele­bro­wa­nie mszy świę­tej oraz spra­wo­wa­nie innych sakra­men­tów. W szcze­gól­ny spo­sób ude­rza­ją w porzą­dek i pra­wo Kościo­ła świę­ce­nia zapo­wie­dzia­ne na ten rok przez Brac­two. Będzie­my pro­sić Sto­li­cę Apo­stol­ską o rychłe wyja­śnie­nie, jakie praw­ne kon­se­kwen­cje ścią­ga na sie­bie biskup, któ­ry by je prze­pro­wa­dził. Oso­by odpo­wie­dzial­ne w kurii powin­ny ponad­to nie­zwłocz­nie ulep­szyć wewnętrz­ny pro­ces gło­so­wa­nia i komu­ni­ka­cji z kon­fe­ren­cja­mi bisku­pów. Ma to szcze­gól­ne zna­cze­nie dla sytu­acji kon­flik­to­wych.

2. Brac­two Kapłań­skie św. Piu­sa X dla­te­go nie znaj­du­je się we wspól­no­cie z Kościo­łem kato­lic­kim, ponie­waż posta­wi­ło się poza kato­lic­ką Tra­dy­cją i wypo­wie­dzia­ło jed­ność z papie­żem. To od Brac­twa zale­ży, czy schi­zma zosta­nie poko­na­na i poprzez pro­ces ponow­ne­go włą­cze­nia do Kościo­ła, zosta­nie przy­wró­co­na jed­ność z papie­żem i nauką Kościo­ła. Zdej­mu­jąc eks­ko­mu­ni­kę z bisku­pów Ojciec Świę­ty papież Bene­dykt XVI wyszedł Brac­twu naprze­ciw, wycią­ga­jąc do nie­go rękę. W kom­pe­ten­cjach Sto­li­cy Apo­stol­skiej pozo­sta­je usta­le­nie, czy Brac­two Piu­sa goto­we jest jed­no­znacz­nie potwier­dzić i przy­jąć wia­rę całe­go Kościo­ła, a szcze­gól­nie naucza­nie papie­ży oraz sobo­rów. Doku­men­ty Sobo­ru Waty­kań­skie­go II przy­na­le­żą nie­odwo­łal­nie do tra­dy­cji kato­lic­kiej, w tym nie mniej tek­sty o wol­no­ści reli­gij­nej oraz o rela­cjach z reli­gia­mi nie­chrze­ści­jań­ski­mi, o eku­me­ni­zmie i o Koście­le w dzi­siej­szym świe­cie, jak i wypo­wie­dzi o kole­gial­no­ści bisku­pów w ich rela­cji z papie­skim auto­ry­te­tem.

3. Ubo­le­wa­my, że rów­nież w tym kon­tek­ście doszło do nie­pew­no­ści odno­śnie dro­gi Kościo­ła. Doświad­czy­li­śmy tego w roz­mo­wach i kore­spon­den­cji. Wie­lu bisku­pów wypo­wie­dzia­ło się już jasno na ten temat wcze­śniej. Teo­lo­gicz­ne i pasto­ral­ne środ­ki, przede wszyst­kim zaś Sobo­ru Waty­kań­skie­go II, są oczy­wi­stą pod­sta­wą naszych sta­rań dla ducho­wej odno­wy Kościo­ła w Niem­czech oraz dla wzmac­nia­nia odpo­wie­dzi wia­ry na reli­gij­ne pyta­nia naszych cza­sów w sło­wie i czy­nie. Mamy nadzie­ję, że minio­ne tygo­dnie wzbu­dzi­ły zain­te­re­so­wa­nie dyna­mi­ką i kie­run­ka­mi Sobo­ru Waty­kań­skie­go II. Chce­my wyko­rzy­stać tę szan­sę.

4. Szcze­gól­nie smut­ne są wypo­wie­dzi negu­ją­ce holo­kaust jed­ne­go z bisku­pów Brac­twa Kapłań­skie­go św. Piu­sa X i anty­se­mic­kie ten­den­cje w Brac­twie. Bra­ku­je jak do tej pory poważ­ne­go zdy­stan­so­wa­nia się osób zain­te­re­so­wa­nych od takich nie­ak­cep­to­wal­nych poglą­dów, jak tego już wcze­śniej zażą­da­ła Sto­li­ca Apo­stol­ska. Papież Bene­dykt XVI wie­lo­krot­nie i bez­po­śred­nio pod­kre­ślał, że Kościół kato­lic­ki odrzu­ca anty­ju­da­izm i anty­se­mi­tyzm. Cie­szy­my się, że Ojciec Świę­ty tak­że w minio­nych tygo­dniach mógł kon­ty­nu­ować dia­log z naj­zna­mie­nit­szy­mi przed­sta­wi­cie­la­mi juda­izmu. W Niem­czech mia­ły miej­sce zna­czą­ce spo­tka­nia z żydow­ski­mi repre­zen­tan­ta­mi, pod­czas któ­rych zaist­nia­ła spo­sob­ność otwar­te­go mówie­nia o tro­skach i oba­wach, a tak­że o obu­stron­nym pogłę­bia­niu wię­zi. Jeste­śmy za to bar­dzo wdzięcz­ni i kon­ty­nu­uje­my te sta­ra­nia.

5. Nie­ste­ty w ostat­nich tygo­dniach pada­ły rów­nież sło­wa i wypo­wie­dzi nt. aktu­al­nych wyda­rzeń, któ­re wypa­cza­ły ich kon­tekst i wąt­pli­wie je przed­sta­wia­ły. Tak­że wewnątrz Kościo­ła były gło­sy i dzia­ła­nia, któ­re były pozba­wio­ne miło­ści, skraj­nie jed­no­stron­ne, a nawet pogar­dli­we, szko­dząc jed­no­ści Kościo­ła. Ubo­le­wa­my nad tym sty­lem roz­mo­wy. Przede wszyst­kim odrzu­ca­my jaką­kol­wiek pró­bę poda­wa­nia pod wąt­pli­wość auto­ry­te­tu i uczci­wo­ści papie­ża, nego­wa­nia ustro­ju Kościo­ła kato­lic­kie­go oraz dzia­ła­nia na rzecz jego roz­ła­mu.

To czy nastą­pi peł­na wspól­no­ta mię­dzy Brac­twem Kapłań­skim św. Piu­sa X a Kościo­łem kato­lic­kim, nie jest jesz­cze wyja­śnio­ne. Wie­le wska­zu­je na to, że tak się nie sta­nie. Ale nie ta kwe­stia powin­na nas naj­bar­dziej poru­szać, ale tro­ska o wzmoc­nie­nie i odno­wę kościel­ne­go życia i świa­dec­two o nim w kon­kret­nej i wie­lo­wy­mia­ro­wej służ­bie. W tych sta­ra­niach współ­dzia­ła­my z kapła­na­mi i dia­ko­na­mi, współ­pra­cow­ni­ka­mi w kościel­nej służ­bie i wszyst­ki­mi wier­ny­mi, któ­rzy na róż­ny spo­sób odda­ją do dys­po­zy­cji swo­je siły i zdol­no­ści. Kościół żyje dzię­ki tej współ­pra­cy zaan­ga­żo­wa­nia i darów, aby odpo­wie­dzieć na posłan­nic­two zmar­twych­wsta­łe­go Pana. Jemu zgod­nie się zawie­rza­my i pro­si­my o Jego bło­go­sła­wień­stwo.

:: Tekst ory­gi­nal­ny w for­ma­cie PDF