Mariawici obchodzą uroczystość Krwi Przenajdroższej Pana Jezusa i Ofiary (Śmierci) Mateczki

W maria­wi­ty­zmie uro­czy­stość Krwi Prze­naj­droż­szej Zba­wi­cie­la obcho­dzo­na jest 23 sierp­nia (daw­niej, do Sobo­ru Waty­kań­skie­go II była obcho­dzo­na 1 lip­ca tak­że w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim; świę­to połą­czo­no z uro­czy­sto­ścią Naj­święt­sze­go Cia­ła, czy­li Bożym Cia­łem) w dzień śmier­ci św. Marii Fran­cisz­ki Kozłow­skiej.

W rocz­ni­cę śmier­ci Matecz­ki, 23 sierp­nia 1922 roku abp Jan M. Michał Kowal­ski wpro­wa­dził w nie­po­dzie­lo­nym jesz­cze wów­czas maria­wi­ty­zmie Eucha­ry­stię pod dwie­ma posta­cia­mi dla Ludu Maria­wic­kie­go i dla uczcze­nia tego wyda­rze­nia prze­nie­sio­no świę­to Krwi Prze­naj­droż­szej z 1 lip­ca na 23 sierp­nia. Tam, gdzie jest to moż­li­we, odpra­wia­ne są w nur­cie feli­cja­now­skim dwa nabo­żeń­stwa – jed­no poświę­co­ne uro­czy­sto­ści Krwi Prze­naj­droż­szej, a dru­gie upa­mięt­nia­ją­ce śmierć Matecz­ki.

Nabo­żeń­stwa

23 sierp­nia w nie­któ­rych para­fiach maria­wic­kich – oby­dwu deno­mi­na­cji – odpra­wia­ne są o ok. 4 nad ranem nabo­żeń­stwa upa­mięt­nia­ją­ce śmierć Matecz­ki, któ­ra zmar­ła o g. 4:33.

Matecz­ka ofia­ro­wa­ła swo­je cier­pie­nie „za pokój klasz­to­ru, mia­sta i świa­ta całe­go”. Zapo­wiedź Ofia­ry Matecz­ki zawar­ta jest w danych św. Marii Fran­cisz­ce Obja­wie­niach Dzie­ła Wiel­kie­go Miło­sier­dzia, gdy Matecz­ka usły­sza­ła w duszy swo­jej głos Pana Jezu­sa: “W Miło­sier­dziu moim prze­ba­czę im, a w dobro­ci powstrzy­mam ich, ale Ty masz być Ofia­rą bła­gal­ną.”

Ofia­ra Matecz­ki

W Koście­le Kato­lic­kim Maria­wi­tów śpie­wa­ne są gorz­kie żale o Matecz­ce i mówio­na bądź śpie­wa­na jest rów­nież Lita­nia do Krwi Prze­naj­droż­szej Pana Jezu­sa powta­rza­na pod­czas nabo­żeństw sierp­nio­wych. W Feli­cja­no­wie odby­wa się uro­czy­sta pro­ce­sja z Krwią Prze­naj­droż­szą nie­sio­ną w Kie­li­chu (nie ma pro­ce­sji z mon­stran­cją).

W płoc­kim nur­cie maria­wi­ty­zmu odpra­wia­ne są nabo­żeń­stwa ku czci Krwi Prze­naj­droż­szej, ale zanie­cha­no pro­ce­sji z Kie­li­chem. Czy­ta­ne są rów­nież rela­cje z ostat­nich chwil życia Matecz­ki, któ­rej docze­sne szcząt­ki pocho­wa­ne są w pod­zie­miach Świą­ty­ni Miło­sier­dzia i Miło­ści w Płoc­ku.

W litur­gii Kościo­ła Kato­lic­kie­go Maria­wi­tów (nurt feli­cja­now­ski) szcze­gól­nie eks­po­no­wa­na jest teo­lo­gia Ofia­ry Matecz­ki, któ­rą wyra­ża począt­ko­wa modli­twa Mszy świę­tej: „Boże, Któ­ry raczy­łeś dać nam Zba­wie­nie we Krwi Syna Two­je­go, dopeł­nio­ne przez Ofia­rę Matecz­ki i cześć Eucha­ry­stii, spraw, pro­si­my Cię, aby­śmy ten podwój­ny, zło­żo­ny za nas okup, w Tajem­ni­cy Ołta­rza tak czci­li, żeby­śmy Miło­sier­dzie Two­je dla całe­go świa­ta ubła­gać mogli. Przez Pana nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa, Syna Two­je­go, Któ­ry z Tobą i Duchem Świę­tym żyje i kró­lu­je, Bóg, przez wszyst­kie wie­ki wie­ków.”

Podob­nie i modli­twa zma­wia­na po Ofia­ro­wa­niu pod­kre­śla bła­ga­nie „aby Prze­naj­droż­sza Krew Zba­wi­cie­la Oblu­bień­ca ludz­ko­ści i złą­czo­na z Nią bła­gal­na Ofia­ra naszej Matecz­ki, odra­dza­ją­ca nas i jed­no­czą­ce z Nie­bie­skim Oblu­bień­cem i Jego Oblu­bie­ni­cą, przy­nio­sły nam i świa­tu upra­gnio­ne Kró­le­stwo Boże”.

Brat abp M. Rafel Woj­cie­chow­ski wyja­śniał w Dzie­le Boże­go ratun­ku, że Ofia­ra Matecz­ki zapo­wia­da­na była już przez pro­ro­ków i „wyjed­na­ła ludz­ko­ści Trze­cie Nie­bo, Nie­bo Eucha­ry­stycz­ne na zie­mi, ina­czej Kró­le­stwo Boże (…) Matecz­ka doko­na­ła Swej Ofia­ry z zupeł­nym wynisz­cze­niem Sie­bie, Swej natu­ry ludz­kiej, to zna­czy nie jako Ofia­ra samo­ist­na, choć­by naj­żar­liw­sza, lecz jako Ofia­ra w ręku Pana Jezu­sa, co w oczach Bożych, jako wyraz speł­nio­nej Woli Bożej, ma war­tość naj­wyż­szą.”

---

Gale­ria