W święto swojego imiennika papież o ogołoceniu Kościoła

Dzi­siaj przy­pa­da świę­to “Bie­da­czy­ny z Asy­żu” — świę­te­go Fran­cisz­ka, któ­ry w spo­sób rady­kal­ny chciał żyć Ewan­ge­lią i według Ewan­ge­lii — czy­li wyrze­ka­jąc się dóbr, sta­wia­jąc na radość, spon­ta­nicz­ność i radość. Papież, któ­ry przy­brał imię świę­te­go Fran­cisz­ka pro­si w Asy­żu by Kościół (czy­li my wszy­scy) ogo­ło­cił się z ducha świa­ta prze­ja­wia­ją­ce­go się w aro­gan­cji, pyszei próż­no­ści.

W Asy­żu, do któ­re­go przy­był wraz z towa­rzy­szą­cą mu “radą
kar­dy­na­łów”, papież spo­tkał się z ubo­gi­mi oraz nie­peł­no­spraw­ny­mi. Nie­przy­pad­ko­wo
spo­tka­nie odby­ło się w sali “obna­że­nia z szat” czy­li miej­scu w któ­rym
świę­ty Fran­ci­szek miał oddać swo­je ubra­nie ubo­gie­mu, Papież pod­kre­ślił, że
wszy­scy wie­rzą­cy w Chry­stu­sa są wezwa­ni do bycia ubo­gi­mi, do dzie­le­nia się i
soli­dar­no­ści z tymi któ­rzy mają mniej. Zaś Kościół potrze­bu­je ogo­ło­ce­nia z
wszel­kiej ducho­wo­ści świa­to­wej, z lęku by otwo­rzyć bra­my i wyjść na spo­tka­nie
wszyst­kim (zwłasz­cza ubo­gim), z pozor­ne­go spo­ko­ju jaką dają struk­tu­ry.

W homi­lii pod­czas mszy świę­tej w Asy­żu papież zaape­lo­wał o pokój
odwo­łu­jąc się po raz kolej­ny do misji świę­te­go Fran­cisz­ka wyra­żo­nej we
fran­cisz­kań­skim pozdro­wie­niu — Pokój i dobro wszyst­kim.