Watykan wysyła mediatora do niemieckiej diecezji

Biskup Franz-Peter Tebartz-van Elst z Lim­bur­ga kry­ty­ko­wa­ny przez księ­ży i zwy­kłych wier­nych z die­ce­zji za eks­tra­wa­ganc­ki styl życia i roz­rzut­ność a tak­że auto­ry­tar­ny styl zarzą­dza­nia prze­pro­sił za “błęd­ny osąd sytu­acji” i zgo­dził się na to, by finan­se die­ce­zji zosta­ły zba­da­ne przez zewnętrz­ny audyt.

Zmia­na nasta­wie­nia bisku­pa nastą­pi­ła po “bra­ter­skiej
wizy­ta­cji” w die­ce­zji kar­dy­na­ła Gio­van­ni Lajo­lo, byłe­go nun­cju­sza w
Niem­czech.

Biskup Tebartz-van Elst — obec­nie 54-let­ni — został bisku­pem Lim­bur­ga w 2008 roku. Wie­lu księ­żom i wier­nym z jego die­ce­zji nie podo­ba się jego wystaw­ny styl życia, jed­nym z jego pierw­szych posu­nięć była decy­zja o reno­wa­cji die­ce­zjal­ne­go cen­trum oraz rezy­den­cji bisku­pa co kosz­to­wa­ło pra­wie 20 milio­nów dola­rów. Jed­no­cze­śnie die­ce­zja zamknę­ła inne kościel­ne insty­tu­cje. Biskup dodat­ko­wo wie­le stra­cił przez porów­na­nie ze swo­im poprzed­ni­kiem, któ­ry prze­niósł się z rezy­den­cji bisku­piej do skrom­niej­sze­go apar­ta­men­tu w semi­na­rium, a rezy­den­cję oddał uchodź­com.

Wier­nym nie podo­ba się też to, że biskup lubi nad­mier­nie
wystaw­ne stro­je oraz prze­pych w litur­gii. Wszyst­kie te zarzu­ty do tej pory
biskup odda­lał twier­dząc, że to per­so­nal­ne ata­ki na nie­go i wro­ga medial­na
dzia­łal­ność. Jed­nak nie zna­lazł wspar­cia u wszyst­kich bra­ci w biskup­stwie. Moc­ne­go wspar­cia bisku­po­wi udzie­lił za to abp Ger­hard Ludwig Mül­ler, były biskup Raty­zbo­ny, a obec­nie pre­fekt waty­kań­skiej Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry.