LIBERALNA OFENSYWA W KOŚCIELE ANGLII

Jak napi­sa­ła w „The Times” z 4 sierp­nia Ruth Gle­dhill, pro­ge­jow­skie lob­by w Koście­le Anglii pla­nu­je prze­pro­wa­dze­nie wywia­du któ­ry miał­by przy­nieść odpo­wiedź na pyta­nie o licz­bę gejów i les­bi­jek wśród ducho­wień­stwa. Sza­cu­nek doty­czą­cy Lon­dy­nu mówi, iż co pią­ty tam­tej­szy duchow­ny angli­kań­ski to gej lub les­bij­ka. W pla­nach jest tak­że bada­nie doty­czą­ce nie­for­mal­nych bło­go­sła­wieństw związ­ków jed­no­pł­cio­wych, któ­rych licz­ba ma iść w set­ki.

Angli­kań­scy libe­ra­ło­wie ze „sta­re­go kra­ju” zamie­rza­ją tak­że stwo­rzyć for­mal­ne wię­zi pomię­dzy angiel­ski­mi para­fia­mi „pro­ge­jow­ski­mi”, a Kościo­łem Epi­sko­pal­nym USA, będą­cym dla nich swo­istym patro­nem w wal­ce o peł­ną reali­za­cję „inklu­zyw­ne­go” prze­sła­nia Jezu­sa Chry­stu­sa. Ini­cja­ty­wa ta jest odzwier­cie­dle­niem dzia­łań kon­ser­wa­tyw­nych i według libe­ra­łów „homo­fo­bicz­nych” angli­ka­nów, two­rzą­cych „Fel­low­ship of Con­fes­sing Angli­cans” i inne podob­ne orga­ni­za­cje. „Homo­fo­bo­wie” lan­su­ją pogląd, iż chrze­ści­jań­stwo nie może akcep­to­wać związ­ków jed­no­pł­cio­wych i aktyw­nych homo­sek­su­ali­stów w rolach dusz­pa­ste­rzy.

Libe­ra­ło­wie z nie­chę­cią przy­ję­li ostat­nie reflek­sje arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry poświę­co­ne teraź­niej­szo­ści i przy­szło­ści angli­ka­ni­zmu. Stwier­dze­nia arcy­bi­sku­pa Wil­liam­sa na temat związ­ków jed­no­pł­cio­wych, jako „wybra­ne­go sty­lu życia” oraz porów­na­nie ich do sytu­acji „osób hete­ro­sek­su­al­nych żyją­cych w związ­kach poza­mał­żeń­skich” są dla pro­ge­jow­skie­go lob­by sprzecz­ne z duchem Ewan­ge­lii. Choć kon­sta­ta­cja Wil­liam­sa mówią­ca o powo­ła­niu Kościo­ła do sku­tecz­niej­sze­go niż dotąd „gło­sze­nia wyzwa­la­ją­cej Ewan­ge­lii Jezu­sa Chry­stu­sa” jest przez libe­ra­łów apro­bo­wa­na, to nie widzą oni moż­li­wo­ści efek­tyw­ne­go reali­zo­wa­nia go w sytu­acji, gdy związ­ki gejów i les­bi­jek nie są bło­go­sła­wio­ne a ludzie ci są, przy­naj­mniej teo­re­tycz­nie, pozba­wie­ni moż­li­wo­ści duchow­ne­go posłu­gi­wa­nia.

Nie­chęć wspo­mnia­ne­go lob­by budzi też per­spek­ty­wa powsta­nia przy­mie­rza angli­kań­skie­go i ewen­tu­al­ne­go przy­stą­pie­nia doń Kościo­ła Anglii. Wąt­pli­wo­ści libe­ra­łów wywo­łu­je tak­że per­spek­ty­wa „dwu­to­ro­wej wspól­no­ty”. Stwier­dza­ją oni z emfa­zą: „Wspól­nie potwier­dza­my nasze zaan­ga­żo­wa­nie na rzecz peł­nej inklu­zji wszyst­kich ludzi we wszyst­kie rodza­je posłu­gi­wa­nia. Będzie­my dzia­łać by urze­czy­wist­nić litur­gicz­ne i sakra­men­tal­ne uzna­wa­nie danej przez Boga miło­ści, któ­ra umoż­li­wia roz­kwit licz­nym parom les­bi­jek, gejów, osób bisek­su­al­nych i trans­sek­su­al­nych”.

Wie­le wska­zu­je na to, że Kościół Anglii sta­je się are­ną zma­gań ana­lo­gicz­nych do tych, któ­re mają miej­sce wśród angli­ka­nów w Ame­ry­ce Pół­noc­nej.