Kościoły wschodnie, katolickie, protestanckie

Luteranie na Wyspach


Lute­ra­nie w Wiel­kiej Bry­ta­nii sta­no­wią bar­dzo zróż­ni­co­wa­ną deno­mi­na­cję, skła­da­ją­cą się ze wspól­not zało­żo­nych przez przy­by­szy z Euro­py kon­ty­nen­tal­nej — powie­dział ks. Tom Bruch, sekre­tarz gene­ral­ny Lute­rań­skiej Rady Wiel­kiej Bry­ta­nii. Prze­ma­wia­jąc do dele­ga­tów Ewa­n­ge­­li­c­ko-Lute­­ra­ń­skie­­go Kościo­ła w USA (ELCA) Bruch przy­po­mniał, że lute­ra­nizm przy­był na Wyspy w XVII w. — Rada powsta­ła w 1948 r. Przy­by­sze z Danii, Esto­nii, Fin­lan­dii, Nie­miec, Węgier, Islan­dii, Łotwy, Nor­we­gii, Pol­ski, Szwe­cji oraz Bry­tyj­czy­cy utwo­rzy­li wła­sne kon­gre­ga­cje […]


Lute­ra­nie w Wiel­kiej Bry­ta­nii sta­no­wią bar­dzo zróż­ni­co­wa­ną deno­mi­na­cję, skła­da­ją­cą się ze wspól­not zało­żo­nych przez przy­by­szy z Euro­py kon­ty­nen­tal­nej — powie­dział ks. Tom Bruch, sekre­tarz gene­ral­ny Lute­rań­skiej Rady Wiel­kiej Bry­ta­nii. Prze­ma­wia­jąc do dele­ga­tów Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła w USA (ELCA) Bruch przy­po­mniał, że lute­ra­nizm przy­był na Wyspy w XVII w.

- Rada powsta­ła w 1948 r. Przy­by­sze z Danii, Esto­nii, Fin­lan­dii, Nie­miec, Węgier, Islan­dii, Łotwy, Nor­we­gii, Pol­ski, Szwe­cji oraz Bry­tyj­czy­cy utwo­rzy­li wła­sne kon­gre­ga­cje lute­rań­skie. Dziś liczy sobie 40 duchow­nych oraz ok. 100 tys. ochrzczo­nych wier­nych — stwier­dził ks. Tom Bruch. — Pod­sta­wo­wym czyn­ni­kiem inte­gru­ją­cym te gru­py jest język i kul­tu­ra — dodał.


Rada, współ­nie z przed­sta­wi­cie­le­mi każ­dej wspól­no­ty lute­rań­skiej, pro­wa­dzi finan­so­wą i prak­tycz­ną pomoc dla kon­gre­ga­cji. Poma­ga orga­ni­zo­wać edu­ka­cyj­ne pro­gra­my, pomoc misyj­ną, współ­pra­cę eku­me­nicz­ną, łącz­ność mię­dzy lute­ra­na­mi oraz nabo­żeń­stwa kape­lań­skie. — Naj­więk­szym dzie­łem Rady jest Lute­rań­skie Cen­trum Stu­denc­kie poma­ga­ją­ce w zakwa­te­ro­wa­niu 80 stu­den­tów Uni­wer­sy­te­tu Lon­dyń­skie­go — tłu­ma­czy ks. Bruch.


W ostat­nich latach mię­dzy­na­ro­do­we poro­zu­mie­nia eku­me­nicz­ne pozwo­li­ły lute­ra­nom z Wysp na zazna­cze­nie swo­jej obec­no­ści. Prze­ło­mem było pod­pi­sa­nie w 1999 r. Dekla­ra­cji o Uspra­wie­dli­wie­niu opra­co­wa­nej przez Świa­to­wą Fede­ra­cję Lute­rań­ską i Waty­kan. — Doku­ment dał lute­ra­nom w Wiel­kiej Bry­ta­nii legi­ty­ma­cję, jakiej nigdy do tej pory nie mie­li — powie­dział Tom Bruch.


- Wie­lu lute­rań­skich księ­ży jest zapra­sza­nych do pro­wa­dze­nia angli­kań­skich nabo­żeństw. Jest to moż­li­we dzię­ki peł­nej komu­nii Kościo­ła Anglii z nie­któ­ry­mi Kościo­ła­mi lute­rań­ski­mi Euro­py — powie­dział ks. Len­nart Sjo­strom, lute­rań­ski pastor ze Szwe­cji, szef Rady. O dobrej współ­pra­cy przed­sta­wi­cie­li oby­dwu wyznań świad­czy fakt, że Sjo­strom nosi hono­ro­wy tytuł kano­ni­ka lon­dyń­skiej kate­dry św. Paw­ła (angli­kań­skiej), nato­miast wie­leb­ny Jen­ni­fer Welsh, duchow­ny angli­kań­ski, słu­ży lute­rań­skim stu­den­tom jako kape­lan.

Ekumenizm.pl działa dzięki swoim Czytelnikom!
Portal ekumenizm.pl działa na zasadzie charytatywnej pracy naszej redakcji. Zachęcamy do wsparcia poprzez darowizny i Patronite.