Neokatechumenat spacyfikowany

Odby­wa­ją­cy się w paź­dzier­ni­ku synod bisku­pów Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go wie­lo­krot­nie poru­szał pro­blem nad­użyć litur­gicz­nych w odpra­wia­niu mszy. W tym nega­tyw­nym kon­tek­ście nie­któ­rzy uczest­ni­cy syno­du wymie­nia­li cele­bra­cje Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej (jeden z ruchów odno­wy w łonie Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go). Echem tych gło­sów była seria spo­tkań, odby­tych w listo­pa­dzie przez ani­ma­to­rów Neo­ka­te­chu­me­na­tu w waty­kań­skiej Kon­gre­ga­cji ds. Kul­tu Boże­go i Dys­cy­pli­ny Sakra­men­tów. Ich kon­klu­zją jest list, któ­ry pre­fekt kon­gre­ga­cji, kard. Arin­ze, wysto­so­wał z datą 1 grud­nia do Kiko Argu­el­lo, Car­men Her­nan­dez i ks. Mario Pez­zi. Jego treść ujaw­nił 22 grud­nia wło­ski dzien­nik “Il Gior­na­le”.

Wedle wła­snych słów kard. Arin­ze prze­ka­zu­je ani­ma­to­rom Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej “decy­zje Ojca Świę­te­go”; ton jest więc dość ulty­ma­tyw­ny i wyraź­nie wyma­ga posłu­szeń­stwa dla poda­nych do wia­do­mo­ści posta­no­wień.

Już na wstę­pie kard. Arin­ze doma­ga się, by przy cele­bra­cji mszy Dro­ga Neo­ka­te­chu­me­nal­na przy­ję­ła i była posłusz­na zaak­cep­to­wa­nym przez Kościół księ­gom litur­gicz­nym, “bez pomi­ja­nia lub doda­wa­nia cze­go­kol­wiek”. To klu­czo­we sło­wa tego pisma, dalej roz­pi­sa­ne na 6 bar­dziej szcze­gó­ło­wych punk­tów.

Kar­dy­nał pre­fekt chce m. in. by w cza­sie litur­gii Sło­wa ogra­ni­czo­no wstę­py do czy­tań oraz świa­dec­twa, wygła­sza­ne przez świec­kich, oraz by nie powsta­ło wra­że­nie iż w jaki­kol­wiek spo­sób naru­szo­no kom­pe­ten­cje księ­ży i dia­ko­nów — jedy­nych upra­wio­nych do wygła­sza­nia homi­lii.

Dro­ga Neo­ka­te­chu­me­nal­na powin­na też w cią­gu 2 lat dosto­so­wać prak­ty­ko­wa­ny w swych wspól­no­tach spo­sób przyj­mo­wa­nia Komu­nii Św. do prak­ty­ki całe­go Kościo­ła. Cho­dzi tu przede wszyst­kim o posta­wę sie­dzą­cą oraz spra­wo­wa­nie eucha­ry­stii na sto­łach a nie na ołta­rzach.

Komen­tarz: Eucha­ry­stia spra­wo­wa­na we wspól­no­tach neo­ka­te­chu­me­nal­nych wyzna­cza­ła bar­dzo cie­ka­wą dro­gę poso­bo­ro­wej odno­wy litur­gii. Praw­dzi­wy chleb zamiast opłat­ka, czer­wo­ne wino jako wyra­zi­sty znak Krwi Pań­skiej, zre­zy­gno­wa­nie z jakich­kol­wiek wąt­ków ofiar­ni­czych — wszyst­ko to nie pozo­sta­wia­ło wąt­pli­wo­ści, że wier­ni uczest­ni­czą w uczcie pas­chal­nej. Posta­wa sto­ją­ca i sie­dzą­ca akcen­to­wa­ły dzięk­czyn­ny cha­rak­ter eucha­ry­stii, prze­po­jo­nej rado­ścią zmar­twych­wsta­nia. Z dru­giej stro­ny świec­cy bra­li bar­dzo aktyw­ny udział w litur­gii, prze­ma­wia­jąc wła­snym gło­sem.

Pismo kard. Arin­ze ozna­cza, że cały ten pro­gram odno­wy litur­gicz­nej neo­ka­te­chu­me­na­tu zosta­je prze­kre­ślo­ny. Na jego mocy do eucha­ry­stii wspól­not muszą powró­cić wąt­ki ofiar­ni­cze i pokut­ne, zaś podział mię­dzy laika­tem a duchow­ny­mi ponow­nie musi zostać zaakcentowany.Niestety, zwy­cię­ży­ły gło­sy bisku­pów-syno­da­łów, wyszy­dza­ją­ce litur­gię neo­ka­te­chu­me­nal­ną jako “ban­kiet”. Decy­du­ją­cy oka­zał się też głos papie­ża Bene­dyk­ta XVI, któ­ry przed kil­ko­ma dnia­mi zaak­cen­to­wał w ramach cele­bra­cji mszal­nej ado­ra­cję, a nie spo­ży­wa­nie chle­ba eucha­ry­stycz­ne­go.

Oto mamy do czy­nie­nia z pierw­szy­mi prze­ja­wa­mi zacho­waw­cze­go ducha nowe­go bisku­pa Rzy­mu, kory­gu­ją­ce­go posta­no­wie­nia swe­go wiel­kie­go poprzed­ni­ka.

Ofi­cjal­na stro­na Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej

Link do angiel­skiej wer­sji listu kard. Arin­ze

La Mes­sa neo­ca­te­cu­me­na­le e le stra­va­gan­ze litur­gi­che - ory­gi­nal­ny arty­kuł Andrea Tor­niel­li z “Il Gior­na­le”