Powstał Kościół Ewangelicki Środkowych Niemiec

Od 1 stycz­nia 2009 Kościół Ewan­ge­lic­ki w Niem­czech (EKD) ma 22 Kościo­łów kra­jo­wych, czy­li o jeden mniej niż dotych­czas. Wyni­ka to z połą­cze­nia Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła Turyn­gii z Pro­win­cją Kościel­ną Sak­so­nii, któ­re utwo­rzy­ły Kościół Ewan­ge­lic­ki w Środ­ko­wych Niem­czech (Evan­ge­li­sche Kir­che in Mit­tel­deutsch­land). Fuzja jest kon­se­kwen­cją refor­my, wyni­ka­ją­cej nie tyl­ko z koniecz­no­ści oszczę­dza­nia, ale i lep­sze­go funk­cjo­no­wa­nia insty­tu­cji kościel­nych.

Powsta­nie nowe­go Kościo­ła uczczo­no nabo­żeń­stwem w koście­le św. Toma­sza w Erfur­cie. – To połą­cze­nie zwią­za­ne jest z szan­sa­mi i nadzie­ja­mi. To nasza odpo­wiedź na zmniej­sza­ją­ce się moż­li­wo­ści – powie­dział ks. bp Chri­stoph Käh­ler, zwierzch­nik Kościo­ła Turyn­gii. Z kolei bp Axel Noc­ka z dotych­cza­so­wej Pro­win­cji Kościel­nej Sak­so­nii pod­kre­ślił, że powsta­nie nowe­go Kościo­ła kra­jo­we­go jest złą­cze­niem tego, co do sie­bie nale­ży i co wcze­śniej było wspól­ne.

O fuzji Kościo­łów zaczę­to mówić już w 1997 roku. W 2004 syno­dy oby­dwu Kościo­łów prze­gło­so­wa­ły powsta­nie wspól­ne­go Kościo­ła kra­jo­we­go, któ­ry liczy obec­nie 910 tys. człon­ków na tere­nie dwóch kra­jów związ­ko­wych. Na tere­nie jurys­dyk­cyj­nym EKM znaj­du­ją się naj­waż­niej­sze zabyt­ki zwią­za­ne z histo­rią Refor­ma­cji.

Pro­blem wyni­ka­ją­cy z fak­tu, że Kościół Turyn­gii nale­żał do Zjed­no­czo­ne­go Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Nie­miec (VELKD) a Pro­win­cja Kościel­na Sak­so­nii do Unii Kościo­łów Ewan­ge­lic­kich (d. Kościół Ewan­ge­lic­ko-Unij­ny) roz­wią­za­no w ten spo­sób, że EKM będzie człon­kiem oby­dwu struk­tur. Nie zmie­nia to jed­nak posta­ci rze­czy, że zarów­no w dok­try­nie, jak i prak­ty­ce litur­gicz­nej oby­dwa Kościo­ły posia­da­ły wyraź­nie lute­rań­ski pro­fil. Dotych­cza­so­wi bisku­pi – Käh­ler i Noack – pozo­sta­ną na swo­ich urzę­dach jesz­cze przez kil­ka mie­się­cy. 20 mar­ca zbie­rze się Synod Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła Środ­ko­wych Nie­miec, któ­ry wybie­rze jed­ne­go bisku­pa – zosta­nie on/ona wprowadzony/a w urząd 29 sierp­nia 2009 roku. Sie­dzi­bą bisku­pa będzie Mag­de­burg, nato­miast admi­ni­stra­cyj­ne wła­dze Kościo­ła znaj­do­wać się będą w Eise­nach. Uru­cho­mio­na zosta­ła rów­nież nowa stro­na Kościo­ła oraz zapre­zen­to­wa­no nowe logo.

W ostat­nich latach doszło w Niem­czech do dale­ko idą­cych reform w mało przej­rzy­stej struk­tu­rze Kościo­łów ewan­ge­lic­kich. Do tej pory na fuzję zde­cy­do­wa­ły się Ewan­ge­lic­ki Kościół Ber­li­na i Bran­den­bur­gii wraz z Ewan­ge­lic­kim Kościo­łem Ślą­skich Gór­nych Łużyc; Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­ski Kościół Pół­noc­nej Łaby, Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­ski Kościół Meklem­bur­gii wraz z Pomor­skim Kościo­łem Ewan­ge­lic­kim, któ­re utwo­rzy­ły Ewan­ge­lic­ki Kościół Pół­no­cy. Łącze­nie Kościo­łów kra­jo­wych nie jest koń­cem reform – kolej­nym kro­kiem będzie ujed­no­li­ce­nie struk­tur zwią­za­nych z funk­cjo­no­wa­niem róż­nych Kościo­łów i Wspól­not w łonie EKD, czy­li VELKD, UEK oraz innych Kościo­łów ewan­ge­lic­kich.

Zdj.: kate­dra w Mag­de­bur­gu

:: Orga­ni­za­cyj­na rewo­lu­cja w nie­miec­kim pro­te­stan­ty­zmie