Węgierscy reformowani na kongresie w Rumunii

W rumuń­skim mie­ście Sfân­tu Ghe­or­ghe (węg. Sep­si­szent­gy­ör­gy) odbył się 7. Świa­to­wy Kon­gres Węgier­skich Ewan­ge­li­ków Refor­mo­wa­nych. Do mia­sta, któ­re w więk­szo­ści zamiesz­ku­ją Węgrzy, zje­cha­li dele­ga­ci z kra­jów kar­pac­kich (tzw. kotli­na panoń­ska), aby wspo­mi­nać 450. rocz­ni­cę śmier­ci Jana Kal­wi­na, a tak­że wziąć udział w syno­dzie Węgier­skiej Jed­no­ty Refor­mo­wa­nej.

War­to wspo­mnieć, że orga­ni­za­cja ta sta­no­wi wspól­no­tę, do któ­rej nale­ży nie tyl­ko Kościół Refor­mo­wa­ny na Węgrzech (węg. Magy­aror­szági Refor­mátus Egy­ház, ang. Refor­med Church in Hun­ga­ry), ale i Kościo­ły Refor­mo­wa­ne ze Sło­wa­cji, Ukra­iny, Sło­we­nii, Ser­bii i Chor­wa­cji, a tak­że z Rumu­nii.

Wyda­rze­nia odby­wa­ją­ce się wła­śnie w Rumu­nii zna­la­zły się w cie­niu kon­flik­tu na Ukra­inie. – Węgrzy zamiesz­ku­ją­cy Ukra­inę zna­leź­li się w cen­trum wiel­kich pro­ble­mów. Wie­lu męż­czyzn zosta­ło wysła­nych do wal­ki z rosyj­sko­ję­zycz­ny­mi sepa­ra­ty­sta­mi, a samot­ne kobie­ty, żony, mat­ki, zna­la­zły się w nie­zwy­kle cięż­kiej sytu­acji– rela­cjo­no­wał Sán­dor Zán Fábi­án, biskup Kościo­ła Refor­mo­wa­ne­go na Ukra­inie Zakar­pac­kiej.

Dal­sze obra­dy, już mniej emo­cjo­nu­ją­ce, przy­nio­sły pod­pi­sa­nie umo­wy mię­dzy Kościo­łem Refor­mo­wa­nym w Rumu­nii a Szwaj­car­ską Brat­nią Pomo­cą dla Kościo­łów Ewan­ge­lic­kich. Na mocy poro­zu­mie­nia stro­na szwaj­car­ska zapew­ni pomoc w pra­cy dia­ko­nij­nej i w zakre­sie kształ­ce­nia księ­ży, któ­rych wes­prze tak­że w two­rze­niu i zarzą­dza­niu mały­mi zbo­ra­mi. W doku­men­cie koń­co­wym Kon­gre­su napi­sa­no mię­dzy inny­mi: „Przy­go­to­wu­jąc się do obcho­dów 500-lecia Refor­ma­cji, zawsze pamię­ta­my o Dobrej Nowi­nie w Chry­stu­sie, któ­ra nada­je kształt nasze­mu życiu i życiu naszych wspól­not. Trwa­jąc w duchu genew­skiej tra­dy­cji Refor­ma­cji, patrzy­my z wia­rą i odpo­wie­dzial­no­ścią na spra­wy publicz­ne i na klu­czo­we aspek­ty pra­cy misyj­nej Kościo­ła”.

W komen­ta­rzach po Kon­gre­sie pod­kre­śla się nato­miast, że Kościo­łom mniej­szo­ścio­wym (refor­mo­wa­ni w Rumu­nii to ok. 3% lud­no­ści, z cze­go ok. 95% to Węgrzy) tego rodza­ju spo­tka­nia pozwa­la­ją na pozy­tyw­ną reflek­sję, któ­ra nie była­by moż­li­wa bez wza­jem­ne­go zaufa­nia i współ­pra­cy. Opi­nie te wyda­ją się traf­ne, jeśli weź­mie się pod uwa­gę skom­pli­ko­wa­ne losy kształ­to­wa­nia gra­nic pań­stwo­wych w tam­tej czę­ści Euro­py i poli­tycz­ny wciąż wymiar obec­no­ści lud­no­ści madziar­skiej w ościen­nych kra­jach.