Rzekoma rebelia oraz schizmy mniej lub bardziej prawdopodobne

Od kil­ku tygo­dni agen­cje infor­ma­cyj­ne na całym świe­cie poda­ją wia­do­mo­ści na temat rze­ko­mej schi­zmy dzie­lą­cej wspól­no­tę angli­kań­ską z powo­du bło­go­sła­wień­stwa związ­ków homo­sek­su­al­nych. Ten arty­kuł ma wypro­sto­wać parę nie­ja­sno­ści jakie się mogły poja­wić w związ­ku z tymi wyda­rze­nia­mi oraz poin­for­mo­wać o innej nie mniej real­nej groź­bie schi­zmy w tej wspól­no­cie. Ta gro­zi dla odmia­ny kon­ser­wa­tyw­nym krę­gom angli­ka­ni­zmu w Austra­lii.

New West­min­ster

W czerw­cu 2002 roku ta angli­kań­ska die­ce­zja w Kana­dzie po raz trze­ci zażą­da­ła zgo­dy na bło­go­sła­wie­nie związ­ków osób tej samej płci tra­fi­ła. Biskup Miche­la Ingham, któ­ry dotych­czas odma­wiał udzie­le­nia zgo­dy, tym razem pod­pi­sał wspo­mnia­ną uchwa­łę. O reper­ku­sjach tego sze­ro­ko infor­mo­wał ser­wis Kościół.pl Homo­sek­su­al­ne pary dzie­lą angli­ka­nów.

Nie­ja­ko w odpo­wie­dzi na to, zebra­ni w dniach 30–31 maja w Bra­zy­lii pry­ma­si wspól­no­ty angli­kań­skiej ogło­si­li, iż nie mogą udzie­lić popar­cia bło­go­sła­wie­niem takim związ­kom publicz­nie, gdyż są w tej spra­wie zbyt podzie­le­ni. Co waż­ne, wbrew nie­któ­rym źró­dłom pry­ma­si nie potę­pi­li takich bło­go­sła­wieństw oraz zezwo­li­li na pry­wat­ną „opie­kę dusz­pa­ster­ską” takich par. To ostat­nie zna­la­zło się tam na wyraź­ne życze­nie angli­kań­skich pry­ma­sów Anglii, Szko­cji, Walii, Irlan­dii, USA, Kana­dy i Nowej Zelan­dii, któ­rzy tyl­ko pod takim warun­kiem zgo­dzi­li się pod­pi­sać wspól­ne oświad­cze­nie. Co wię­cej, wie­lu pry­ma­som nie spodo­ba­ła się zawo­alo­wa­na groź­ba pod adre­sem arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry, jaką zawie­rał raport przy­go­to­wa­ny przez bisku­pa Indii Pół­noc­nych. Na kate­go­rycz­ne żąda­nie pry­ma­sa USA do zale­ca­nej lek­tu­ry dołą­czo­no też dość libe­ral­ny w wydźwię­ku raport Epi­sko­pal­ne­go Kościo­ła USA „Groź­ny Dar Sek­su­al­no­ści”. Ponad­to, nie zapi­sa­na część umo­wy sta­no­wi­ła, że spra­wa New West­min­ster wyja­śni się pod­czas syno­du Angli­kań­skie­go Kościo­ła Kana­dy w 2004 roku.

Wspo­mnia­na decy­zje zosta­ły pod­ję­te 31 maja b.r.

Wcze­śniej, bo 23 Maja biskup Micha­el Ingham zezwo­lił wresz­cie sze­ściu para­fiom w swo­jej die­ce­zji na bło­go­sła­wie­nie takich związ­ków i uży­wa­nie do tego spe­cjal­nie opra­co­wa­nej litur­gii. Jak pod­kre­ślił biskup, taki zwią­zek w żad­nym wypad­ku nie przy­po­mi­na mał­żeń­stwa, lecz jest kościel­nym bło­go­sła­wień­stwem „dla wier­ne­go związ­ku dwóch doro­słych osób”. Biskup Ingham więc nie był ani rebe­lian­tem wobec uchwa­ły pry­ma­sów — tej bowiem jesz­cze nie było — ani nie był schi­zma­ty­kiem, gdyż sta­no­wi­sko pry­ma­sów nie ma mocy wią­żą­cej. W spe­cjal­nym oświad­cze­niu arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry wyra­ził „smu­tek” z powo­du tej decy­zji, ale nie potę­pił jej. Podob­ne, dość ostroż­ne sta­no­wi­sko zajął pry­mas Kana­dy, któ­ry wyraź­nie też dał do zro­zu­mie­nia, iż nikt inny nie może się mie­szać w spra­wy tej die­ce­zji.

Zna­mio­na schi­zmy ma nato­miast dzia­ła­nie sied­miu zbun­to­wa­nych para­fii die­ce­zji New West­min­ster oraz bisku­pa Yukon, któ­ry wziął je pod swo­ją „opie­kę”. W sto­sun­ku do nich zosta­ły wsz­czę­te kro­ki dys­cy­pli­nar­ne i jeże­li nie zgo­dzą się na kom­pro­mis bisku­pa Ingha­ma (Roz­wią­za­nie spo­ru o ślu­by homo­sek­su­ali­stów w Kana­dzie?), może ich spo­tkać usu­nię­cie z kościo­ła.

Osta­tecz­nie w tej spra­wie wypo­wie się dopie­ro wspo­mnia­ny Synod Kana­dy za rok.

Cyto­wa­ne w arty­ku­le kosciol.pl Homo­sek­su­al­na rebe­lia sta­no­wi­sko bisku­pa Ugan­dy jest jego pry­wat­nym zda­niem i w żaden spo­sób nie odda­je ani ducha ani lite­ry spo­tka­nia pry­ma­sów. Ten sam biskup Ugan­dy, któ­ry zarzu­ca kana­dyj­skie­mu kole­dze here­zję i rebe­lię od lat popie­ra poli­ga­mię i twier­dzi, iż Bóg wca­le nie stwo­rzył kobie­ty i męż­czy­zny „rów­ny­mi”.

Syd­ney

W mię­dzy­cza­sie archi­die­ce­zja wstęp­nie Syd­ney zaak­cep­to­wa­ła pla­ny, któ­re jeże­li zosta­ną uchwa­lo­ne, auto­ma­tycz­nie spo­wo­du­ją jej wyklu­cze­nie ze wspól­no­ty angli­kań­skiej. Zgod­nie z pla­na­mi fun­da­men­ta­li­stycz­ne­go bisku­pa Jen­se­na, każ­dy odpo­wied­nio prze­szko­lo­ny świec­ki męż­czy­zna (ale „oczy­wi­ście nie” kobie­ta) będzie miał pra­wo spra­wo­wać Eucha­ry­stię. Takie podej­ście de fac­to unie­waż­nia ist­nie­nie osob­ne­go sta­nu kapłań­skie­go, co jest jed­nym z fun­da­men­tów angli­ka­ni­zmu. Jeże­li pro­po­zy­cje te zosta­ną przy­ję­te Die­ce­zja Syd­ney z mocy pra­wa odłą­czy się od Angli­kań­skie­go Kościo­ła Austra­lii. Na mocy bowiem usta­wy o tym koście­le (1902), obo­wią­zu­je wciąż angiel­ska „Usta­wa o Jed­no­rod­no­ści” z 1662 roku, któ­ra zezwa­la na cele­bro­wa­nie eucha­ry­stii tyl­ko odpo­wied­nio wyświę­co­nej oso­bie duchow­nej. Podob­ną uchwa­łę jak teraz zawe­to­wał kil­ka lat temu poprzed­nik Jen­se­na biskup Har­ry Goodhew. Przed takim kro­kiem ostrze­ga­ły też Syd­ney die­ce­zje oraz duchow­ni angli­kań­scy z całe­go świa­ta.

Teraz Jen­se­na ostrzegł biskup New­ca­stle Roger Herft, któ­ry pod­kre­ślił, że moty­wy Syd­ney są „grzesz­ne i sub­tel­ne”. Zwró­cił on uwa­gę na fakt, iż moty­wy rozu­mo­wa­nia bisku­pa są nastę­pu­ją­ce: „sko­ro zezwa­la się na spra­wo­wa­nie komu­nii przez kobie­ty księ­ży, to dla­cze­go nie zde­wa­lu­ować tego sakra­men­tu i zezwo­lić na spra­wo­wa­nie go przez świec­kich?” Takie rozu­mo­wa­nie i postę­po­wa­nie jest nie­do­pusz­czal­ne.

Biskup Syd­ney, Filip Jen­sen jest zna­ny z opo­zy­cji do ordy­na­cji kobiet i bez­względ­ne­go biblij­ne­go fun­da­men­ta­li­zmu. Kil­ka lat temu zaan­ga­żo­wał się po stro­nie kon­ser­wa­ty­stów w New West­min­ster żąda­jąc dla nich osob­ne­go bisku­pa, a nie­daw­no skry­ty­ko­wał nomi­na­cję Rowa­na Wil­liam­sa na sta­no­wi­sko arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry. Te ostat­nie sło­wa wywo­ła­ły reak­cję pry­ma­sa Austra­lii, któ­ry przy­wo­łał go do porząd­ku i naka­zał mil­cze­nie. Biskup Jen­sen zaczy­na też mieć pro­ble­my i w swo­jej die­ce­zji, gdzie coraz wię­cej tra­dy­cyj­nych para­fii angli­kań­skich zaczy­na prze­bą­ki­wać o innym bisku­pie, co natu­ral­nie nie jest w mu w smak, choć nie­daw­no sam takie roz­wią­za­nie postu­lo­wał innym. Nara­sta tak­że kon­flikt wier­nych kate­dry z bra­tem bisku­pa (zob.O dzie­ka­nie kate­dry w Syd­ney, któ­ry ołtarz wykra­dał)

Biskup Jen­sen zapo­wie­dział, że zanim podej­mie decy­zje skon­sul­tu­je się z inny­mi pry­ma­sa­mi angli­kań­ski­mi, ale jak sucho zapo­wie­dział rzecz­nik kościo­ła Austra­lii, to na nic się nie zda, gdyż biskup pro­po­nu­je znie­sie­nie jed­ne­go z fun­da­men­tów angli­ka­ni­zmu. Wyglą­da więc na to, iż ten któ­ry sam wie­lo­krot­nie wzy­wał do usu­nię­cia z kościo­ła angli­kań­skie­go „here­ty­ków” sam jest na naj­lep­szej dro­dze do tego same­go. Decy­zję w tej spra­wie podej­mie Synod Die­ce­zji w Syd­ney w paź­dzier­ni­ku b.r.

Ser­wis Angli­can­son­li­ne

Ser­wis Kościół.pl Abp Wil­liams za a nawet prze­ciw