Stolica Apostolska: chrzest feministyczny nieważny

Sto­li­ca Apo­stol­ska opu­bli­ko­wa­ła wczo­raj doku­ment doty­czą­cy pyta­nia o waż­ność sakra­men­tu chrztu, udzie­la­ne­go przy uży­ciu for­muł zwa­nych w kra­jach anglo­ję­zycz­nych “femi­ni­stycz­ny­mi”, w któ­rych nie wymie­nia się w spo­sób jasny trzech osób Trój­cy: Ojca i Syna, i Ducha Św. oraz skut­ków kano­nicz­nych takie­go chrztu.

Kon­gre­ga­cja Nauki Wia­ry udo­stęp­ni­ła wczo­raj doku­ment w któ­rym potwier­dza nie­waż­ność sakra­men­tu chrztu spra­wo­wa­ne­go przy uży­ciu for­muł: “I bap­ti­ze you in the name of the Cre­ator, and of the Rede­emer, and of the Sanc­ti­fier” (“Ja Cie­bie chrzczę w imię Stwo­rzy­cie­la i Odku­pi­cie­la i Uświę­ci­cie­la”) oraz “I bap­ti­ze you in the name of the Cre­ator, and of the Libe­ra­tor, and of the Susta­iner” (“ja cie­bie chrzczę w imię Stwo­rzy­cie­la, i Wyzwo­li­cie­la, i Oży­wi­cie­la”).

Cho­dzi o for­mu­ły uży­wa­ne w gru­pach zaan­ga­żo­wa­nych femi­ni­stycz­nie w kra­jach anglo­ję­zycz­nych, choć oczy­wi­ście nie ze wzglę­du na język, lecz tre­ści, któ­re to sfor­mu­ło­wa­nie wyra­ża. “Język inklu­zyw­ny” uni­ka — w kon­tek­ście języ­ka angiel­skie­go — uży­wa­nia kla­sycz­nej for­mu­ły “w imię ojca i Syna, i Ducha Świę­te­go” — gdyż uwa­ża­na jest za zbyt jed­no­znacz­nie męską.

Waty­kań­ski doku­ment opu­bli­ko­wa­ny jest z apro­ba­tą Bene­dyk­ta XVI i pod­pi­sa­ny przez pre­fek­ta Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry, kard. Wil­lia­ma Leva­dę i sekre­ta­rza abp. Ange­lo Ama­to SDB.

Nota wyja­śnia­ją­ca udo­stęp­nio­na przez Biu­ro Pra­so­we Sto­li­cy Apo­stol­skiej pod­pi­sa­ne przez mons. Anto­nio Miral­le­sa, pro­fe­so­ra teo­lo­gii dogma­tycz­nej na Papie­skim Uni­wer­sy­te­cie Św. Krzy­ża w Rzy­mie, wyja­śnia moty­wy, dla któ­rych Kościół kato­lic­ki nie uzna­je pra­wo­moc­no­ści odrzu­co­nych for­muł spra­wo­wa­nia sakra­men­tu chrztu.

W posłu­szeń­stwie pole­ce­niu Chry­stu­sa zawar­te­mu w Ewan­ge­lii Mate­usza, wyja­śnia teo­log, “w Magi­ste­rium Kościo­ła znaj­du­je­my sta­łe i nie­zmien­ne naucza­nie, że praw­dzi­we­go chrztu udzie­la się w imię ojca i Syna i Ducha Świę­te­go”.

“For­mu­ła chrzciel­na musi wyra­żać w spo­sób ade­kwat­ny wia­rę try­ni­tar­ną Kościo­ła: nie wystar­cza for­mu­ły bli­sko­znacz­ne”, pod­kre­śla. Wer­sje for­mu­ły chrzciel­nej uni­ka­ją­ce biblij­nych okre­śleń Osób Boskich, jako jed­no­znacz­nie męskich, i zastę­pu­ją­ce je inny­mi nazwa­mi, pod­wa­ża­ją wia­rę w Trój­cę.

Ze swo­jej stro­ny kard. Urba­no Nava­ret­te SJ, były rek­tor Papie­skie­go Uni­wer­sy­te­tu Gre­go­riań­skie­go w Rzy­mie opu­bli­ko­wał komen­tarz o cha­rak­te­rze praw­no-kano­nicz­nym, w któ­rym wyja­śnia, nawią­zu­jąc do doku­men­tu Sto­li­cy Apo­stol­skiej, “oso­by, któ­re zosta­ły lub zosta­ną ochrzczo­ne przy uży­ciu odrzu­co­nych for­muł chrzciel­nych, w rze­czy­wi­sto­ści nie są ochrzczo­ne”.

“Win­ny więc być trak­to­wa­ne, jeśli cho­dzi o skut­ki kano­nicz­ne i dusz­pa­ster­skie według takich samych kry­te­riów praw­nych, jakie Kodeks pra­wa kano­nicz­ne­go prze­wi­du­je wobec osób nie­ochrz­czo­nych.

Wyni­ka mię­dzy inny­mi fakt, iż tak­że inne sakra­men­ty, przez nie przy­ję­te, są nie­waż­ne i musza być przy­ję­te ponow­nie. W przy­pad­ku mał­żeń­stwa takich mogą wystą­pić sytu­acje powo­du­ją­ce pro­ble­my dla obu stron, któ­re muszą być roz­pa­try­wa­ne indy­wi­du­al­nie.