Watykańskie tak dla Drogi Neokatechumenalnej

Papie­ska Rada ds. świec­kich ofi­cjal­nie i osta­tecz­nie zatwier­dzi­ła sta­tut Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej, misyj­ne­go ruchu odno­wy w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim. Dro­ga neo­ka­te­chu­men­tal­na, powsta­ła w 1964 r. w Hisz­pa­nii i roz­po­wszech­nio­na dziś na całym świe­cie, for­mal­nie uzna­na zosta­ła przez Sto­li­cę Apo­stol­ska jako “upraw­nio­ne narzę­dzie” dla “dobra całe­go Kościo­ła” powszech­ne­go, koń­cząc etap roz­po­zna­wa­nia cha­ry­zma­tu ruchu oraz jego miej­sca i roli w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim.

Sto­li­ca Apo­stol­ska w zeszły pią­tek prze­ka­za­ła odpo­wie­dzial­nym za ruch dekret zatwier­dza­ją­cy defi­ni­tyw­nie Sta­tu­ty Dro­gi neo­ka­te­chu­me­nal­nej. Dekret pod­pi­sa­ny przez kard. Sta­ni­sła­wa Rył­ko, prze­wod­ni­czą­ce­go Papie­skiej Rady ds. świec­kich, wzy­wa “niech sta­tut Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej, zatwier­dzo­ny teraz w for­mie defi­ni­tyw­nej, sta­nie się upraw­nio­nym narzę­dziem służ­bie tej rze­czy­wi­sto­ści kościel­nej, tak aby dalej przy­czy­nia­ła się do dobra całe­go Kościo­ła”. Odwo­łu­je się w tym do idei wyra­żo­nej w 2006 r. przez papie­ża Bene­dyk­ta XVI, któ­ry wezwał lide­rów ruchu do roz­wo­ju ich “dzia­ła­nia misyj­ne­go” w komu­nii “z Kościo­ła­mi par­ty­ku­lar­ny­mi, w któ­rych dzia­ła­cie, zacho­wu­jąc w peł­ni bogac­two cha­ry­zma­tów, któ­re Pan wzbu­dził”.

Sta­tut Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej był zatwier­dzo­ny w 2002 r. “ad expe­ri­men­tum”, czy­li tym­cza­so­wo, na okres pię­cio­let­ni. Przez cały ubie­gły rok trwa­ły dys­ku­sje nad zatwier­dze­niem defi­ni­tyw­nym Sta­tu­tów: naj­wię­cej pytań budzi­ły prak­ty­ki litur­gicz­ne Dro­gi, zwłasz­cza spo­sób przyj­mo­wa­nia Komu­nii św. pod­czas Eucha­ry­stii oraz rola i miej­sce grup for­ma­cyj­nych Dro­gi w lokal­nej wspól­no­cie kościel­nej.

Osta­tecz­nie naj­po­waż­niej­sza zmia­ną wpro­wa­dzo­ną do Sta­tu­tu Dro­gi Neo­ka­te­chu­me­nal­nej w sto­sun­ku do tek­stu “ad expe­ri­men­tum’ jest spo­sób przyj­mo­wa­nia Komu­nii św. Od tej chwi­li pod­czas litur­gii eucha­ry­stycz­nej spra­wo­wa­nej w Dro­dze Komu­nię św. pod oby­dwo­ma posta­cia­mi przyj­mo­wać się będzie na sto­ją­co, a nie w posta­wie sie­dzą­cej jak dotych­czas. Wier­ni uczest­ni­czą­cy pozo­sta­ją na swo­ich miej­scach, nie pod­cho­dząc pro­ce­sjo­nal­nie do ołta­rza. Prze­wod­ni­czą­cy zgro­ma­dze­nia udzie­la Komu­nii pod­cho­dząc do każ­de­go w uczest­ni­ków liturgii.Pozostają w mocy wszyst­kie inne szcze­gó­ło­we nor­my litur­gicz­ne prze­zna­czo­ne dla cele­bra­cji eucha­ry­stycz­nej, nabo­żeń­stwa Sło­wa i spra­wo­wa­nia poku­ty w gru­pach neo­ka­te­chu­me­nal­nych. Sta­tu­ty pod­kre­śla­ją, iż litur­gia spra­wo­wa­na w gru­pach Dro­gi neo­ka­te­chu­me­nal­nej, po I nie­szpo­rach nie­dziel­nych (czy­li w sobo­tę wie­czo­rem w kalen­da­rzu cywil­nym), sta­no­wi inte­gral­na część litur­gicz­ne­go życia para­fii i ma być otwar­ta dla wszyst­kich wier­nych, nie tyl­ko dla uczest­ni­ków Dro­gi.

Dro­ga Neo­ka­te­chu­me­nal­na powsta­ła w 1964 r. w Hisz­pa­nii, obec­na dziś w 107 kra­jach całe­go świa­ta, obej­mu­je 19 tys. małych wspól­not, w 5700 para­fii 1200 die­ce­zji Kościo­ła kato­lic­kie­go. Cha­ry­zmat Dro­gi wyróż­nia się nie­zwy­kle sil­nym duchem misyj­nym w naj­bar­dziej zse­ku­la­ry­zo­wa­nych rejo­nach glo­bu. Człon­ko­wie ruchu, po wie­lo­let­nim pro­ce­sie kate­che­tycz­nym i for­ma­cyj­nym, zosta­ją wezwa­ni na pewien czas do służ­by jako wędrow­ni kate­chi­ści. Dro­ga neo­ka­te­chu­mal­na pro­wa­dzi tak­że ponad 70 wyż­szych semi­na­riów duchow­nych kształ­cą­cych dla Ruchu księ­ży na całym świe­cie.

Tekst sta­tu­tów Dro­gi neo­ka­te­chu­me­nal­nej (j. wło­ski, for­mat Word)