“Wiara i Nadzieja”- Kościół mający kobiece oblicze

Spo­łe­czeń­stwo Nika­ra­gui jest bar­dzo “machi­sta” (od sło­wa “macho” = “samiec”) i czę­sto trak­tu­je kobie­tę jako kogoś gor­sze­go. Wbrew tym tren­dom, lute­rań­ski Kościół w Nika­ra­gui posia­da kobie­ce obli­cze, ponie­waż jego głów­ni przy­wód­cy to wła­śnie kobie­ty — stwier­dzi­ła prze­wod­ni­czą­ca lute­rań­skie­go Kościo­ła “Wia­ra i Nadzie­ja”, Vic­to­ria Cor­tez Rodri­gu­éz.

Sło­wa te padły na spo­tka­niu bisku­pów i prze­wod­ni­czą­cych Kościo­łów wcho­dzą­cych w skład Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej, któ­re odby­ło się na połu­dniu Bra­zy­lii, w Sao Leopol­do, w dniach od 30 mar­ca do 2 kwiet­nia.

Podej­ście do kobiet w Nika­ra­gui obra­zu­ją alar­mu­ją­ce sta­ty­sty­ki doty­czą­ce naj­róż­niej­szych zbrod­ni doko­ny­wa­nych na kobie­tach. Lute­rań­ski Kościół Wia­ra i Nadzie­ja dąży w swo­jej pra­cy do pod­nie­sie­nia god­no­ści i sza­cun­ku nika­ra­gu­ań­skiej kobie­ty.

“Wycho­dzi­my od Biblii, księ­gi napi­sa­nej i prze­tłu­ma­czo­nej przez męż­czyzn, ale uczy­my się czy­tać ją ocza­mi kobie­ty”, powia­da Vic­to­ria Cor­tez Rodri­gu­éz. Taki spo­sób czy­ta­nia Pisma Świę­te­go pro­po­nu­je się wszyst­kim chęt­nym, męż­czy­znom i kobie­tom.

Vic­to­ria Cor­tez Rodri­gu­éz stwier­dza kate­go­rycz­nie, że prze­cież Bóg jest prze­ciw­ny wszel­kiej dys­kry­mi­na­cji, czy­ta­jąc Ewan­ge­lie widzi­my, jak Jezus prze­rwał narzu­co­ne przez męż­czyzn wzor­ce zacho­wa­nia wobec kobie­ty w cza­sach, kie­dy jej war­tość była o wie­le mniej­sza, ani­że­li np. konia.

W kwe­stiach poli­tycz­nych spo­łe­czeń­stwo nika­ra­gu­ań­skie jest bar­dzo podzie­lo­ne, zwłasz­cza pomię­dzy san­dy­ni­stów i libe­ra­łów. Rażą­cy podział zaob­ser­wo­wać moż­na tak­że na boga­tych i bied­nych. Nika­ra­gua jest dru­gim, zaraz za Haiti, naj­bied­niej­szym kra­jem Ame­ry­ki Łaciń­skiej i Kara­ibów. 50% lud­no­ści nie ma pra­cy, a gospo­dar­ka fawo­ry­zu­je tyl­ko kla­sy bogat­sze, bied­ni nato­miast są coraz bar­dziej bied­niej­si.

Według pani pastor, w Nika­ra­gui tyl­ko 15% wszyst­kich par zawar­ło for­mal­nie ślub. Pra­wie wszy­scy nale­żą do wyż­szych lub śred­nich klas spo­łecz­nych, ubo­dzy zazwy­czaj nie for­ma­li­zu­ją swo­ich związ­ków. Tym­cza­sem w Koście­le takie podzia­ły nie powin­ny ist­nieć, ponie­waż “Kościół jest dla wszyst­kich i trze­ba, aby był on pro­ro­czy, gło­sząc spra­wie­dli­wość i wal­kę z ist­nie­ją­cą nie­spra­wie­dli­wość”.