“Centryści” rozmawiają z arcybiskupem Canterbury

W nie­speł­na dwa mie­sią­ce po spo­tka­niu sied­miu kon­ser­wa­tyw­nych bisku­pów Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go (TEC) z arcy­bi­sku­pem Can­ter­bu­ry, Rowa­nem Wil­liam­sem, ich sze­ściu kole­gów, okre­śla­ją­cych się jako przed­sta­wi­cie­le „sze­ro­kie­go cen­trum” TEC odby­ło ana­lo­gicz­ne spo­tka­nie 23 paź­dzier­ni­ka bie­żą­ce­go roku w Lon­dy­nie.

Po wrze­śnio­wym spo­tka­niu, kon­ser­wa­tyw­ni bisku­pi wyda­li oświad­cze­nie wzy­wa­ją­ce die­ce­zje i para­fie Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go do sygno­wa­nia przy­mie­rza angli­kań­skie­go, czy to w bie­żą­cej wer­sji robo­czej, czy też w osta­tecz­nej. Przy­mie­rze angli­kań­skie ma być doku­men­tem uła­twia­ją­cym zacho­wa­nie jed­no­ści Angli­can Com­mu­nion w obli­czu aktu­al­nych napięć doty­czą­cych sek­su­al­no­ści i spraw teo­lo­gicz­nych. Gru­pa opra­co­wu­ją­ca przy­mie­rze ma przed­ło­żyć kolej­ną część swej pra­cy Komi­te­to­wi Sta­łe­mu Wspól­no­ty Angli­kań­skiej, któ­ry spo­tka się w poło­wie grud­nia tego roku.

Epi­sko­pal­ni „cen­try­ści” zapew­ni­li pod­czas spo­tka­nia o przy­wią­za­niu TEC do pro­ce­su two­rze­nia przy­mie­rza. Wyra­zi­li oni tak­że zanie­po­ko­je­nie inter­we­nio­wa­niem w życie die­ce­zji Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go innych pro­win­cji Wspól­no­ty, co doty­czy głów­nie Kościo­łów afry­kań­skich. Istot­nym ele­men­tem spo­tka­nia z abp Wil­liam­sem był wątek odbu­do­wy zaufa­nia pomię­dzy epi­sko­pa­lia­na­mi a pozo­sta­ły­mi człon­ka­mi Wspól­no­ty Angli­kań­skiej. Bisku­pi repre­zen­tu­ją­cy „cen­trum” TEC postrze­ga­ją swą rolę głów­nie w budo­wa­niu zaufa­nia i wza­jem­ne­go sza­cun­ku wśród bisku­pów i bisku­pek TEC w celu zna­le­zie­nia wspól­ne­go grun­tu dla budo­wa­nia Kościo­ła. Pod­czas spo­tka­nia poru­sza­no tak­że wąt­ki reali­zo­wa­nia Mile­nij­nych Celów Roz­wo­ju oraz zaan­ga­żo­wa­nia Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go w misje wewnętrz­ne oraz glo­bal­ne.

Jak stwier­dził bp Cli­fton Daniel z die­ce­zji Wschod­niej Karo­li­ny: „Naszym prze­sła­niem było stwier­dze­nie, że Kościół Epi­sko­pal­ny nie jest Kościo­łem dosko­na­łym, lecz … jest żywy, ma się dobrze, zacho­wu­je wital­ność i reali­zu­je misję powie­rzo­ną mu przez Boga”.

Bisku­pi dążą­cy do wzmoc­nie­nia „sze­ro­kie­go cen­trum” Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go bar­dzo życz­li­wie komen­to­wa­li swo­je spo­tka­nie z arcy­bi­sku­pem Can­ter­bu­ry, kon­sta­tu­jąc jego popar­cie dla swych dzia­łań oraz przy­wią­za­nie do TEC.

Lon­dyń­skie wizy­ty epi­sko­pal­nych „kon­ser­wa­ty­stów”, jak i „cen­try­stów” moż­na postrze­gać jako ele­men­ty epi­sko­pal­nej stra­te­gii pod­trzy­my­wa­nia wię­zi pomię­dzy Kościo­łem Epi­sko­pal­nym a resz­tą Wspól­no­ty. Wyda­je się, że naj­bliż­sze mie­sią­ce nie przy­nio­są dyna­micz­ne­go odpły­wu kon­ser­wa­tyw­nych epi­sko­pa­lian z TEC np. do Kościo­ła kato­lic­kie­go, bowiem więk­szość z tych, któ­rzy nosi­li się z zamia­rem odej­ścia z Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go uczy­ni­ła to już na rzecz Kościo­ła Angli­kań­skie­go w Ame­ry­ce Pół­noc­nej bądź też Kon­wo­ka­cji Angli­ka­nów w Ame­ry­ce Pół­noc­nej, któ­rej patro­nu­je naj­więk­sza spo­śród pro­win­cji Angli­can Com­mu­nion – Kościół Nige­rii.