Konsekracja kościoła w Tomaszgrodzie

8 paź­dzier­ni­ka 2005 roku, odby­ła się uro­czy­stość kon­se­kra­cji kościo­ła para­fial­ne­go pw. św. Toma­sza Apo­sto­ła w Toma­szgro­dzie w Die­ce­zji Łuc­kiej. Jest to dru­ga w tym roku nowa świą­ty­nia poświę­co­na w Die­ce­zji Łuc­kiej (24 czerw­ca br. był kon­se­kro­wa­ny nowy kościół w Kamie­niu Koszyr­skim). Para­fia w Toma­szgro­dzie, po prze­rwie w swym dzia­ła­niu od cza­sów II woj­ny świa­to­wej, zosta­ła na nowo zare­je­stro­wa­na w 1992 roku. Od koń­ca tego roku para­fią tą opie­ku­ją się księ­ża pal­lo­ty­ni z Sarn, a od 1997 roku księ­ża pal­lo­ty­ni z Rokit­na. Budo­wa nowe­go kościo­ła trwa­ła w latach 1995–2005. Obec­nym pro­bosz­czem para­fii jest ks. Wło­dzi­mierz Osi­ca SAC.

Uro­czy­sto­ści prze­wod­ni­czył i nowy kościół kon­se­kro­wał ordy­na­riusz die­ce­zji łuc­kiej J.E. ks. bp Mar­cjan Tro­fi­miak. Przy­by­li m.in.: ks. Cze­sław Parzy­szek SAC – wice­pro­win­cjał Pro­win­cji Chry­stu­sa Kró­la Księ­ży Pal­lo­ty­nów w War­sza­wie, ks. Mie­czy­sław Olech SAC – dele­gat Dele­ga­tu­ry Mat­ki Bożej Fatim­skiej na Ukra­inie, ks. Sta­ni­sław Firut – kustosz sank­tu­arium Mat­ki Bożej Fatim­skiej w Dołby­szu (die­ce­zja żyto­mier­ska), ks. Józef Kubic­ki TChr – dyrek­tor Zespo­łu Pomo­cy Kościel­nej dla Kato­li­ków na Wscho­dzie przy Sekre­ta­ria­cie Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu Pol­ski, ks. kan. Wła­dy­sław Czaj­ka – dzie­kan rówień­ski. Obec­ni byli tak­że księ­ża pal­lo­ty­ni, któ­rzy pra­co­wa­li w tej para­fii w minio­nych 10 latach: ks. Andrzej Wal­czuk SAC z Sarn, ks. Leonard Laso­ta SAC, pra­cu­ją­cy obec­nie w Pre­daj­ni na Sło­wa­cji, ks. Wik­tor Cyran SAC z Biło­hir­ji, ks. Wła­dy­sław Łuka­sie­wicz SAC, ks. Wasyl – gre­ko­ka­to­lic­ki pro­boszcz z Sarn, księ­ża i sio­stry pra­cu­ją­ce w die­ce­zji łuc­kiej. Na uro­czy­stość przy­by­li tak­że przed­sta­wi­cie­le miej­sco­wych władz i kon­su­la­tu RP w Łuc­ku.

Przed roz­po­czę­ciem uro­czy­sto­ści zosta­ła prze­czy­ta­na krót­ka histo­ria para­fii pw. św. Toma­sza i Świę­tej Rodzi­ny w Toma­szgro­dzie i budo­wy świą­ty­ni para­fial­nej. Zebra­ni wysłu­cha­li tak­że listu Metro­po­li­ty Lwow­skie­go kard. Maria­na Jawor­skie­go, któ­ry był zapro­szo­ny na uro­czy­sto­ści, ale nie mógł przy­być.

Bp Mar­cjan Tro­fi­miak na począt­ku kaza­nia zauwa­żył, że trud­no sobie wyobra­zić kra­jo­braz nasze­go kra­ju bez świą­tyń chrze­ści­jań­skich. Pasterz die­ce­zji łuc­kiej wspo­mniał począt­ki odro­dze­nia Kościo­ła na Ukra­inie, począw­szy od 1988 roku, kie­dy obcho­dzo­no 1000. lecie Chrztu Rusi Kijow­skiej. Biskup skon­sta­to­wał: „Dla­te­go, że tyle lat bra­ko­wa­ło nam kapła­nów i świą­tyń, tak trud­no wsta­je­my z kolan”. Ks. Biskup mówił o zna­cze­niu Świą­ty­ni Jero­zo­lim­skiej dla naro­du wybra­ne­go. Zasta­na­wia­jąc się nad feno­me­nem odro­dze­nia wia­ry na Ukra­inie, Biskup Mar­cjan pod­kre­ślił, że „Bóg żyje w naszych ser­cach. (…) Świą­ty­nia naszej duszy, świą­ty­nia nasze­go ser­ca, to naj­ład­niej­sza i naj­lep­sza i naj­cen­niej­sza świą­ty­nia”. Pasterz Kościo­ła Łuc­kie­go z mocą mówił: „Czy tyl­ko świą­ty­nie były ruj­no­wa­ne? Czy uświa­da­mia­my sobie, że każ­dy grzech ruj­nu­je świą­ty­nię naszych serc. Tę ruinę widzi Pan Bóg. (…) Jak­że trud­no jest odbu­do­wać świą­ty­nię naszych ludz­kich serc. (…) Jak­że mało naszych bli­skich szu­ka dro­gi do Boga”. Oko­licz­no­ścio­we kaza­nie Biskup Mar­cjan zakoń­czył wezwa­niem: „Bądź­my god­ni tej nadziei, któ­rą Pan Bóg obda­ro­wał każ­de­go z nas”.

Następ­nie Bp Mar­cjan Tro­fi­miak doko­nał kon­se­kra­cji kościo­ła. Gdy biskup namasz­czał świę­tym ole­jem mar­mu­ro­wy ołtarz chór śpie­wał „Veni Sanc­tae Spi­ri­tus”. Po namasz­cze­niu ścian kościo­ła został w uro­czy­sty spo­sób oka­dzo­ny ołtarz.

Na zakoń­cze­nie Mszy Świę­tej zabrał głos wice­pro­win­cjał Księ­ży Pal­lo­ty­nów ks. Cze­sław Parzy­szek, któ­ry zło­żył podzię­ko­wa­nie Paste­rzo­wi Die­ce­zji Łuc­kiej i oznaj­mił: „chce­my jesz­cze bar­dziej słu­żyć Kościo­ło­wi tu, na Ukra­inie, i tym wszyst­kim, któ­rzy tru­dzi­li się przy wzno­sze­niu tej świą­ty­ni”. Podzię­ko­wał też Sio­strom Domi­ni­kan­kom, któ­re tu pra­co­wa­ły w latach 1994–1998 i zwra­ca­jąc się do miej­sco­wych wier­nych wyra­ził pra­gnie­nie, „aby ta świą­ty­nia była miej­scem, gdzie roz­wi­ja się wasza wia­ra i wzra­sta nadzie­ja”. Rów­nież para­fia­nie Toma­szgro­du dzię­ko­wa­li Bisku­po­wi Mar­cja­no­wi za te rado­sne i histo­rycz­ne wyda­rze­nie, za to, że speł­ni­ło się marze­nie róż­nych poko­leń o wła­snej świą­ty­ni, miej­scu wspól­nej modli­twy do Boga. Prze­mó­wił tak­że przed­sta­wi­ciel władz mia­stecz­ka i dyrek­tor toma­szgrodz­kie­go liceum.

Rów­nież biskup Mar­cjan Tro­fi­miak podzię­ko­wał od sie­bie wszyst­kim, któ­rzy się przy­czy­ni­li do powsta­nia świą­ty­ni i wyra­ził nadzie­ję, że nie­raz będzie­my się tu spo­ty­ka­li. Nie zabra­kło tak­że słów o nie­po­dziel­nym chrze­ści­jań­stwie, bra­ter­skiej miło­ści i wza­jem­nym sza­cun­ku dla róż­nych obrząd­ków i zwy­cza­jów, któ­re są bogac­twem Kościo­ła.

Tuż po Mszy św. odbył się krót­ki kon­cert Chó­ru Kate­dry Łuc­kiej, któ­ry upięk­szał litur­gię uro­czy­sto­ści. Uka­za­ne zosta­ło bogac­two muzy­ki kościel­nej, zarów­no zachod­niej, jak i wschod­niej tra­dy­cji.

Uro­czy­stość w Toma­szgro­dzie wie­lu jej uczest­ni­kom uświa­do­mi­ła, że nale­ży dzię­ko­wać Bogu za owo­ce pra­cy wie­lu dusz­pa­ste­rzy i sióstr zakon­nych w nie­ła­twym dzie­le odro­dze­nia Kościo­ła na Woły­niu.

:: Kościół Rzym­sko­ka­to­lic­ki na Ukra­inie

Na zdję­ciu kościół kate­dral­ny pw. św. Pio­tra i Paw­ła w Łuc­ku.