Patriarcha Aleksandrii i całej Afryki Piotr VII nie żyje — szczegóły katastrofy i kondolencje z Polski

Dnia 11 wrze­śnia br. w dro­dze z Aten na Św. Górę Atos zgi­nął Jego Świą­to­bli­wość Piotr VII Papież i Patriar­cha Alek­san­drii i całej Afry­ki. Heli­kop­ter Chi­no­ok, któ­rym leciał patriar­cha znik­nął z ekra­nów kon­tro­li rada­ro­wej o godzi­nie 11:35 cza­su greckiego.Znajdował się wów­czas nad Morzem Egej­skim w odle­gło­ści 15 mil mor­skich na połu­dnie od Karies, sto­li­cy Świę­tej Góry Atos na wyso­ko­ści 800‑1300 m. Wrak heli­kop­te­ra odna­le­zio­no po godzi­nie, w odle­gło­ści 8 km na wschód od przy­ląd­ka Akras Ampe­lou na pół­wy­spie Chal­ki­di­ki. Wraz z Patriar­chą Pio­trem na Świę­tą Górę piel­grzy­mo­wa­li rów­nież Metro­po­li­ta Pelu­sium Ire­ne­usz, Metro­po­li­ta Kar­ta­ge­ny Chry­zo­stom oraz Biskup Mada­ga­ska­ru Nek­ta­riusz, archim. Arse­nios, archim. Kal­li­stra­tos, dia­kon Nek­ta­rios, dorad­ca patriar­chy Geo­r­gios Mavros, dorad­ca tech­nicz­ny patriar­chy Patro­klos Papa­ste­fa­nou, dorad­ca pra­so­wy Geo­r­gios Xeno­uda­kis, brat patriar­chy Geo­r­gios Papa­pe­trou, oso­bi­sty ochro­niarz patriar­chy Spi­ri­don Kour­sa­ris. Łącz­nie zgi­nę­ło 17 osób, w tym 5 człon­ków zało­gi. Cia­ło patriar­chy Pio­tra zosta­ło wyło­wio­ne.

Ostat­nią, nie­zre­ali­zo­wa­ną proś­bą patriar­chy był prze­lot heli­kop­te­rem nad wszyst­ki­mi mona­ste­ra­mi Św. Góry Atos. Nie zna­ne są jesz­cze przy­czy­ny tra­ge­dii. Według grec­kich służb nie był to jed­nak atak ter­ro­ry­stycz­ny, a wypa­dek spo­wo­do­wa­ny praw­do­po­dob­nie awa­rią sil­ni­ka bądź śmi­gła heli­kop­te­ra, któ­ry był eks­plo­ato­wa­ny przez grec­kie woj­sko zale­d­wie od pół­to­ra roku.

Uro­czy­sto­ści pogrze­bo­we patriar­chy Pio­tra odby­ły się 15 wrze­śnia br. w Kairze. Uczest­ni­czy­ły w nich dele­ga­cje lokal­nych Kościo­łów pra­wo­sław­nych z całe­go świa­ta. Pol­ski Auto­ke­fa­licz­ny Kościół Pra­wo­sław­ny repre­zen­to­wa­li: Jego Eks­ce­len­cja Jakub, Biskup Bia­ło­stoc­ki i Gdań­ski oraz ks. archim. Jerzy (Pań­kow­ski).

***

Patriar­cha Piotr VII uro­dził się 3 wrze­śnia 1949 r. w Syn­cha­rii na Cyprze. W 1962 r. wstą­pił do mona­ste­ru Macha­ira, a od 1966 r. uczył się w semi­na­rium duchow­nym św. Bar­na­by w Niko­zji. Trzy lata póź­niej przy­jął świę­ce­nia dia­ko­na­tu z rąk obec­ne­go arcy­bi­sku­pa Cypru Chry­zo­sto­ma. W latach 1970–1974 był dia­ko­nem ówcze­sne­go Patriar­chy Alek­san­dryj­skie­go Miko­ła­ja IV. Kształ­cił się też w alek­san­dryj­skim Liceum Ave­rof, po ukoń­cze­niu któ­re­go pod­jął stu­dia na Wydzia­le Teo­lo­gicz­nym Uni­wer­sy­te­tu Ateń­skie­go. Stu­dio­wał też misjo­lo­gię w Dubli­nie w Irlan­dii. 15 sierp­nia 1978 r. w mona­ste­rze Pen­te­lis otrzy­mał świę­ce­nia pre­zbi­te­ria­tu. 6 grud­nia 1978 r. patriar­cha Miko­łaj IV pod­niósł go do god­no­ści archi­man­dry­ty i mia­no­wał namiest­ni­kiem tro­nu patriar­sze­go, powie­rza­jąc mu w zarzą­dza­nie biu­ro przed­sta­wi­ciel­stwa patriar­cha­tu w Kairze.

W paź­dzier­ni­ku 1980 r. został mia­no­wa­ny kanc­le­rzem patriar­cha­tu i skie­ro­wa­ny do połu­dnio­wej Afry­ki, gdzie objął obo­wiąz­ki pro­bosz­cza cer­kwi Iko­ny Boga­ro­dzi­cy „Wsie­ca­ry­cy” w Johan­nes­bur­gu. 15 sierp­nia 1983 r. wyświę­co­no go na Bisku­pa Babi­lo­nu oraz mia­no­wa­no wika­riu­szem patriar­chy w Kairze. 14 czerw­ca 1990 r. Św. Synod Patriar­cha­tu Alek­san­dryj­skie­go wybrał bisku­pa Pio­tra na Metro­po­li­tę Akry i Zachod­niej Afry­ki. Rok póź­niej został mia­no­wa­ny Ordy­na­riu­szem Die­ce­zji Iri­no­po­ulis i Wschod­niej Afry­ki, a w grud­niu 1994 r. Metro­po­li­tą Kame­ru­nu. W dniu 21 lute­go 1997 r. Świę­ty Synod Patriar­cha­tu Alek­san­dryj­skie­go wybrał go Patriar­chą Alek­san­dryj­skim i całej Afry­ki, 129 suk­ce­so­rem św. ewan­ge­li­sty Mar­ka na tro­nie alek­san­dryj­skim. Miał wów­czas zale­d­wie 47 lat.

Patriar­cha Piotr posia­da ogrom­ne zasłu­gi dla Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go. W okre­sie spra­wo­wa­nia kie­row­nic­twa Patriar­cha­tem Alek­san­dryj­skim zmo­der­ni­zo­wał admi­ni­stra­cję patriar­cha­tu, powo­łał do życia 5 nowych die­ce­zji, roz­wi­nął sieć edu­ka­cji teo­lo­gicz­nej, doko­nał prze­bu­do­wy Pała­cu Patriar­sze­go, Muzeum Patriar­sze­go oraz sze­re­gu cer­kwi. Szcze­gól­ne miej­sce w jego dzia­łal­no­ści cer­kiew­nej zaj­mo­wa­ła, uwień­czo­na licz­ny­mi suk­ce­sa­mi, pra­ca misyj­na wśród czar­no­skó­rej lud­no­ści Afry­ki.

Bie­gła zna­jo­mo­ści grec­kie­go, angiel­skie­go, fran­cu­skie­go i arab­skie­go pomo­gła patriar­sze w roz­wi­ja­niu kon­tak­tów wewnątrz­pra­wo­sław­nych, eku­me­nicz­nych oraz w dzia­łal­no­ści w Radzie Kościo­łów Środ­ko­we­go Wscho­du i innych orga­ni­za­cjach mię­dzy­ko­ściel­nych. Anga­żo­wał się w dia­log mię­dzy chrze­ści­ja­na­mi i muzuł­ma­na­mi.

W dniach 17–22 sierp­nia 2001 r. patriar­cha zło­żył wizy­tę w Pol­sce. Zwierzch­ni­ka nasze­go Kościo­ła metro­po­li­tę Sawę patriar­cha Piotr podej­mo­wał z rewi­zy­tą w Egip­cie w dniach 6–14 lute­go 2003 r.

Ofi­cjal­ny tytuł zwierzch­ni­ków Patriar­cha­tu Alek­san­drii i całej Afry­ki brzmi: Wiel­ce Bło­go­sła­wio­ny Patriar­cha Wiel­kie­go Mia­sta Alek­san­drii, Libii, Etio­pii, całe­go Egip­tu i całej Afry­ki, Ojciec Ojców, Pasterz Paste­rzy, Trzy­na­sty Apo­stoł i Sędzia Świa­ta.

Wiecz­na­ja pam­jat’ Swia­tiej­sze­mu Patriar­chu Pie­tru!

***

Nr 370/2004 War­sza­wa, 13.IX.2004 r.

Locum Tenens

Apo­stol­skie­go Tro­nu

Alek­san­drii i całej Afry­ki

Alek­san­dria

Wasza Emi­nen­cjo,

Z wiel­kim bólem przy­ją­łem wia­do­mość o tra­ge­dii, któ­ra mia­ła miej­sce w dniu 11 wrze­śnia 2004 roku, w rezul­ta­cie któ­rej tra­gicz­nie zgi­nął Jego Świą­to­bli­wość Patriar­cha i Papież Alek­san­dryj­ski Piotr VII i towa­rzy­szą­cy mu zna­ni hie­rar­cho­wie, duchow­ni i cywi­le.

Jego Świą­to­bli­wość Patriar­cha Piotr VII był wybit­nym mężem Cer­kwi Pra­wo­sław­nej, któ­ry wier­nie i z wiel­kim poświę­ce­niem prze­wo­dził sta­ro­żyt­ne­mu Patriar­cha­to­wi Alek­san­dryj­skie­mu. Cer­kiew stra­ci­ła wiel­kie­go apo­sto­ła Pra­wo­sła­wia na zie­mi afry­kań­skiej.

W 2001 roku Jego Świą­to­bli­wość odwie­dził Pol­skę pozo­sta­wia­jąc po dzień dzi­siej­szy żywą pamięć o sobie. Tym bar­dziej wraz z wier­ny­mi prze­ży­wa­my ból po jego utra­cie.

W imie­niu peł­ni Cer­kwi Pra­wo­sław­nej w Pol­sce i wła­snym wyra­żam nasze współ­czu­cie osie­ro­co­ne­mu Patriar­cha­to­wi Alek­san­dryj­skie­mu z powo­du utra­ty swe­go wiel­kie­go ducho­we­go przy­wód­cy.

Modli­my się o spo­kój jego duszy.

Wiecz­na pamięć, Świą­to­bli­wy Wła­dy­ko!

+ Sawa,

Metro­po­li­ta War­szaw­ski i całej Pol­ski