Sanok: Jeden Kościół, jedna Eucharystia

Kościół oddy­cha w peł­ni wte­dy, kie­dy pra­cu­ją jego dwa płu­ca: wschod­nie i zachod­nie. Wyra­żam wdzięcz­ność i radość z tego, że nasi wier­ni razem z waszą wspól­no­tą mogą spra­wo­wać Eucha­ry­stię – powie­dział ks. Andrzej Żuraw z Kościo­ła grec­ko­ka­to­lic­kie­go do zebra­nych w koście­le fran­cisz­kań­skim w Sano­ku.

„W dniach 11–14 wrze­śnia odby­wał się w naszej para­fii Kon­gres Eucha­ry­stycz­ny, któ­re­go hasło brzmia­ło ‘Eucha­ry­stia żywym ser­cem para­fii’. Jed­nym z jego celów była pre­zen­ta­cja bogac­twa litur­gii oraz spo­so­bów jej spra­wo­wa­nia. 13 wrze­śnia odpra­wia­li­śmy Mszę św. w języ­ku łaciń­skim, w cza­sie któ­rej śpie­wy gre­go­riań­skie pro­wa­dzi­li kle­ry­cy z nasze­go Wyż­sze­go Semi­na­rium Duchow­ne­go OO. Fran­cisz­ka­nów w Kra­ko­wie. Dzień wcze­śniej, w ponie­dzia­łek, spra­wo­wa­na była Eucha­ry­stia w obrząd­ku bizan­tyń­sko-ukra­iń­skim” – mówi o. Sta­ni­sław Gli­sta OFM­Conv, gospo­darz uro­czy­sto­ści i pro­boszcz para­fii Pod­wyż­sze­nia Krzy­ża Świę­te­go w Sano­ku.

„Wschod­nia litur­gia Eucha­ry­stii jest dłuż­sza niż łaciń­ska, spra­wu­je się ją naj­czę­ściej według kano­nu św. Jana Zło­to­uste­go. Jest dużo śpie­wów, nie uży­wa się żad­nych instru­men­tów muzycz­nych, kapłan kil­ka­krot­nie bło­go­sła­wi wier­nych, któ­rzy czę­sto żegna­ją się zna­kiem krzy­ża. W cer­kwiach mamy duże iko­no­sta­sy, w litur­gii zawsze uży­wa­my kadzi­dła, któ­rym oka­dza­my iko­ny, czę­sto uży­wa­my wezwa­nia ‘Hospo­di pomy­łuj’. Komu­nię świę­tą przyj­mu­je­my pod dwie­ma posta­cia­mi” — tłu­ma­czył zebra­nym róż­ni­ce w litur­gii ks. Ire­ne­usz Kon­drów, pro­boszcz para­fii grec­ko­ka­to­lic­kiej w Hłom­czy koło Sano­ka.

Wspól­no­ta grec­ko­ka­to­lic­ka była repre­zen­to­wa­na przez kapła­nów oraz wier­nych z trzech para­fii. Eucha­ry­stii prze­wod­ni­czył ks. Andrzej Żuraw z Komań­czy, dzie­kan deka­na­tu sanoc­kie­go, jed­ne­go z sze­ściu w grec­ko­ka­to­lic­kiej archi­die­ce­zji prze­my­sko-war­szaw­skiej. Na począt­ku Mszy św., dzię­ku­jąc za zapro­sze­nie, powie­dział on, że Mszę św. spra­wu­je w inten­cji pojed­na­nia mię­dzy naro­da­mi pol­skim i ukra­iń­skim. Razem z nim Mszę św. cele­bro­wa­li ks. I. Kon­drów oraz kapła­ni z miej­sco­we­go klasz­to­ru.

Pra­wie dwu­go­dzin­na Eucha­ry­stia była spra­wo­wa­na w dwóch języ­kach, ukra­iń­skim i pol­skim. Śpie­wy pro­wa­dził kil­ku­oso­bo­wy chór z Mokre­go koło Sano­ka pod dyrek­cją ks. Jana Hałusz­ki, pro­bosz­cza tam­tej­szej para­fii grec­ko­ka­to­lic­kiej.

Na tere­nie połu­dnio­wo-wschod­niej Pol­ski od wie­ków żyją razem wier­ni obrząd­ków rzym­sko­ka­to­lic­kie­go i grec­ko­ka­to­lic­kie­go. Dzię­ki trans­mi­sjom uro­czy­sto­ści kon­gre­so­wych przez lokal­ną tele­wi­zję kablo­wą, sano­cza­nie – w tym rów­nież obrząd­ku wschod­nie­go — mogli po raz pierw­szy w swo­ich domach oglą­dać Świę­tą Litur­gię. Dla gre­ko­ka­to­li­ków było to duże świę­to i prze­ży­cie, ponie­waż ich Kościół dopie­ro się odra­dza, zdzie­siąt­ko­wa­ny w wyni­ku akcji „Wisła” i powo­jen­nych prze­śla­do­wań przez reżim tota­li­tar­ny. Dopeł­nie­niem wspól­nie spra­wo­wa­nej Eucha­ry­stii była wysta­wa pt. „Eucha­ry­stia w sztu­ce”, pre­zen­to­wa­na w koście­le fran­cisz­kań­skim w Sano­ku. Obra­zy oraz iko­ny z pogra­ni­cza dwóch prze­ni­ka­ją­cych się na Pod­kar­pa­ciu krę­gów kul­tu­ro­wo-reli­gij­nych, wyra­ża­ły w arty­stycz­nej for­mie praw­dy wia­ry o Eucha­ry­stii oraz doświad­cze­nie reli­gij­ne jej twór­ców.