Święto Zmartwychwstania Pańskiego Kościoła Wschodniego

“O Życie, jak­że to umie­rasz, jak­że to zamiesz­ku­jesz w gro­bie, a jed­nak śmier­ci wła­dzę kru­szysz i umar­łych pod­no­sisz z otchła­ni. O Chry­ste Życie! W gro­bie zło­żo­ny zosta­łeś, śmier­cią Swą moc śmier­ci zga­si­łeś i sta­łeś się źró­dłem życia dla całe­go świa­ta. O jak­że wiel­ka to radość, jak­że obfi­ta sło­dycz, któ­rą przy­nio­słeś będą­cym w otchła­ni, jak świa­tłość jaśnie­ją­cą w jej mrocz­nych głę­bi­nach.” Pieśń pochwal­na Wiel­kiej Sobo­ty

Patrząc na płasz­czen­ni­cę, sym­bo­li­zu­ją­cą grób Pana Nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa wier­ni Kościo­łów Wschod­nich nachy­la­ją się nad tajem­ni­cą życia Naj­wyż­sze­go. Litur­gia świę­ta wyra­ża ten lęk i drże­nie duszy jesz­cze w Wiel­ką Sobo­tę, gdy wraz z Psal­mem 119 śpie­wa­ne są pie­śni pochwal­ne. Jed­nak­że wśród mro­ków żało­by prze­bi­ja się świa­tło chwa­ły, nie­wia­ry­god­ne­go dzięk­czy­nie­nia, że to Chry­stus Zba­wi­ciel śmierć śmier­cią poko­nał i życie na jaśnie wywiódł: O Życie, jak­że to umie­rasz, jak­że to zamiesz­ku­jesz w gro­bie, a jed­nak śmier­ci wła­dzę kru­szysz i umar­łych pod­no­sisz z otchła­ni.”

Ten, któ­ry grze­chu nie znał, wszedł w mro­ki śmier­ci, aby nas wyzwo­lić z sideł nie­wo­li. Chry­stus zmar­twych­wstał! Praw­dzi­wie zmar­twych­wstał!

Chrze­ści­ja­nom z Kościo­łów Wschod­nich życzy­my bło­go­sła­wio­ne­go prze­ży­wa­nia pas­chal­nej rado­ści, poko­ju i dobra.

Redak­cje Eku­me­nicz­nej Agen­cji Infor­ma­cyj­nej & Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da.