Zamach na Bartłomieja I

Chrze­ści­jań­stwo nie sta­no­wi zagro­że­nia dla pań­stwa turec­kie­go. Jest jedy­nie przy­czyn­kiem do reflek­sji nad sta­bil­no­ścią kra­ju i cywi­li­za­cją — uwa­ża patriar­cha Bar­tło­miej I. Ducho­wy przy­wód­ca pra­wo­sła­wia odniósł swo­je sło­wa do decy­zji sądu kasa­cyj­ne­go w Anka­rze, któ­ry zakwe­stio­no­wał ponadna­ro­do­wy cha­rak­ter patriar­cha­tu Kon­stan­ty­no­po­li­tań­skie­go.

Turec­ki try­bu­nał kon­sty­tu­cyj­ny spo­tkał się z ostrą kry­ty­ką Unii Euro­pej­skiej. Jego decy­zja zosta­ła zas wspar­ta przez Patriar­chat Moskiew­ski, któ­ry pod­wa­ża pry­mat Kon­stan­ty­no­po­la.

Turec­kie media poin­for­mo­wa­ły rów­nież, iż służ­bom spe­cjal­nym uda­ło się uda­rem­nić pró­bę zama­chu na patriar­chę Bar­tło­mie­ja I. Był on przy­go­to­wa­ny przez gru­pę eme­ry­to­wa­nych ofi­ce­rów sił zbroj­nych. odkry­to tak­że pla­ny zama­chu na patriar­chę ormiań­skie­go, Mes­sro­pa.

Zewnętrz­ni komen­ta­to­rzy infor­mu­ją, iż zama­chy wią­żą się z krę­ga­mi nacjo­na­li­stycz­ny­mi i wska­zu­ją na bar­dzo zło­żo­ną sytu­ację poli­tycz­ną, któ­ra nie stwa­rza warun­ków dla praw­dzi­wej wol­no­ści reli­gij­nej.