Deklaracja z Barmen

1. Jezus Chry­stus mówi: Jestem dro­ga i praw­da, i żywot, nikt nie przy­cho­dzi do Ojca, tyl­ko prze­ze mnie. (Jan 14,6) Zapraw­dę, zapraw­dę powia­dam wam, kto nie wcho­dzi przez drzwi do owczar­ni, lecz w inny spo­sób się tam dosta­je, ten jest zło­dzie­jem i zbój­cą. Ja jestem drzwia­mi; jeśli kto prze­ze mnie wej­dzie, zba­wio­ny będzie i wej­dzie, i wyj­dzie, i pastwi­sko znaj­dzie. (Jan 10,1.9)

Jezus Chry­stus, o któ­rym zaświad­cza nam Pismo Świę­te, jest jedy­nym Sło­wem Boga, któ­re­go nale­ży słu­chać, któ­re­mu w życiu i śmier­ci win­ni­śmy ufać i być posłusz­ni.

Odrzu­ca­my fał­szy­wą naukę, jako­by Kościół mógł lub musiał uzna­wać za źró­dło zwia­sto­wa­nia coś poza lub obok tego Jedy­ne­go Sło­wa Boga lub też inne wyda­rze­nia i moce, oso­by, i praw­dy za Boże obja­wie­nie.

2. Ale wy dzię­ki nie­mu jeste­ście w Chry­stu­sie Jezu­sie, któ­ry stał się dla nas mądro­ścią od Boga i spra­wie­dli­wo­ścią, i poświę­ce­niem, i odku­pie­niem. (1. Kor 1,30).

Tak jak Jezus Chry­stus jest obiet­ni­cą odpusz­cze­nia wszyst­kich naszych grze­chów, tak i z taką samą powa­gą jest On tak­że zde­cy­do­wa­nym Bożym rosz­cze­niem w odnie­sie­niu do całe­go nasze­go życia; poprzez Nie­go doświad­cza­my rado­sne­go wyzwo­le­nia z bez­boż­nych wię­zów tego świa­ta ku wol­nej i wdzięcz­nej służ­bie dla Jego stwo­rze­nia.

Odrzu­ca­my fał­szy­wą naukę, jako­by ist­nia­ły obsza­ry nasze­go życia, w któ­rych nie byli­by­śmy wła­sno­ścią Jezu­sa Chry­stu­sa, lecz innych panów, obsza­ry, w któ­rych nie mie­li­by­śmy potrze­bo­wać Jego uspra­wie­dli­wie­nia i uświę­ce­nia.

3. Lecz aby­śmy, będąc szcze­ry­mi w miło­ści, wzra­sta­li pod każ­dym wzglę­dem w nie­go, któ­ry jest Gło­wą, w Chry­stu­sa, z któ­re­go całe cia­ło jest spo­jo­ne. (Ef 4,15–16)

Kościół chrze­ści­jań­ski jest zgro­ma­dze­niem bra­ci, w któ­rym Jezus Chry­stus jako Pan dzia­ła teraz przez Ducha Świę­te­go w Sło­wie i Sakra­men­cie. Kościół poprzez swo­ją wia­rę, jak i posłu­szeń­stwo, swo­im prze­sła­niem, jak i swym porząd­kiem ma jako Kościół uła­ska­wio­nych grzesz­ni­ków zaświad­czać w świe­cie grze­chu, że jest jedy­nie wła­sno­ścią Chry­stu­sa, że żyje i chce żyć jedy­nie dzię­ki Jego pocie­sze oraz naka­zo­wi w ocze­ki­wa­niu na Jego przyj­ście.

Odrzu­ca­my fał­szy­wą naukę, jako­by Kościół mógł pozo­sta­wić kształt swo­je­go prze­sła­nia oraz porząd­ku same­mu sobie lub zmia­nom panu­ją­cym aktu­al­nie w świa­to­po­glą­do­wych oraz poli­tycz­nych prze­ko­na­niach.

4. Jezus Chry­stus mówi: Wie­cie, iż ksią­żę­ta naro­dów nad­uży­wa­ją swej wła­dzy nad nimi, a ich moż­ni rzą­dzą nimi samo­wol­nie. Nie tak ma być mię­dzy wami; ale kto­kol­wiek by chciał mię­dzy wami być wiel­ki, niech będzie słu­gą waszym. (Mt 20, 25.26)

Róż­ne urzę­dy w Koście­le nie uza­sad­nia­ją pano­wa­nia jed­nych nad dru­gi­mi, lecz ozna­cza­ją wyko­ny­wa­nie służ­by, któ­ra zosta­ła powie­rzo­na i naka­za­na całe­mu Kościo­ło­wi.

Odrzu­ca­my fał­szy­wą naukę, jako­by wol­no było­by Kościo­ło­wi nada­wać sobie lub dawać innym przy­zwo­le­nie na narzu­ca­nie przy­wód­ców, któ­rzy sta­li­by poza tą służ­bą.

5. Boga się bój­cie, kró­la czcij­cie. (1. P 2,17)

Pismo mówi nam, że zgod­nie z Bożym roz­ka­zem zada­niem pań­stwa w jesz­cze nie­wy­ba­wio­nym świe­cie, w któ­rym żyje tak­że Kościół, jest trosz­cze­nie się o pra­wo i pokój, w razie koniecz­no­ści poprzez zasto­so­wa­nie siły zgod­ne z ludz­kim roz­sąd­kiem oraz moż­li­wo­ścia­mi. Kościół uzna­je w dzięk­czy­nie­niu i bojaź­ni wobec Boga ten dar porząd­ku. Kościół przy­po­mi­na o Kró­le­stwie Bożym, o Bożym przy­ka­za­niu i spra­wie­dli­wo­ści, a przez to o odpo­wie­dzial­no­ści rzą­dzą­cych i rzą­dzo­nych. Kościół ufa i jest posłusz­ny mocy Sło­wa, przez któ­re Bóg wszyst­ko zacho­wu­je.

Odrzu­ca­my fał­szy­wą naukę, jako­by pań­stwo powin­no lub mogło stać się, poza swy­mi wła­ści­wy­mi zada­nia­mi, jedy­nym i cał­ko­wi­tym porząd­kiem ludz­kie­go życia, i wypeł­nić cel Kościo­ła.

Odrzu­ca­my fał­szy­wą naukę, jako­by Kościół powi­nien lub mógł poza swo­im wła­ści­wym zada­niem przy­własz­czyć sobie pań­stwo­wą postać, pań­stwo­we zada­nia i pań­stwo­wą god­ność i przez to stać się same­mu orga­nem pań­stwa.

6. Jezus Chry­stus mówi: A oto Ja jestem z wami po wszyst­kie dni aż do skoń­cze­nia świa­ta. (Mt 28,20) Sło­wo Boże nie jest zwią­za­ne (2 Tm 2,9)

Misją Kościo­ła, w któ­rym zawie­ra się jego wol­ność, pole­ga na tym, aby w miej­sce Chry­stu­sa, a więc w służ­bie Jego wła­sne­go Sło­wa i Dzie­ła gło­sić wszyst­kim naro­dom poprzez Sło­wo i Sakra­ment prze­sła­nie o wol­nej łasce Boga.

Odrzu­ca­my fał­szy­wą naukę, jako­by Kościół mógł w ludz­kiej samo­wo­li pod­po­rząd­ko­wać Sło­wo i Dzie­ło Pana jakim­kol­wiek okre­ślo­nym przez sie­bie zamia­rom, celom i pla­nom.

Tłum. Dariusz Bruncz