Biskup Jan Szarek nie żyje

Wła­ści­wie trud­no napi­sać o bp. Szar­ku coś, co nie było­by jakimś bana­łem czy lita­nią wie­lu zasług, choć o tych w Koście­le jak­by nie­zręcz­nie mówić. Gdy zosta­wał zwierzch­ni­kiem Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go po bp. Janu­szu Narzyń­skim (rów­nież zmarł w tym roku), Pol­ska znaj­do­wa­ła się na ostrym zakrę­cie trans­for­ma­cji spo­łecz­no-gospo­dar­czej. Za kaden­cji Bisku­pa upo­rząd­ko­wa­no wie­le kwe­stii praw­nych, ale przede wszyst­kim Kościół mógł z całą mocą poświę­cić się, bez ogra­ni­czeń pań­stwa nie­de­mo­kra­tycz­ne­go, misji i ewan­ge­li­za­cji, któ­ra dla Bisku­pa była naj­waż­niej­sza.

Zahar­to­wa­ny pra­cą na Mazu­rach i Ślą­sku Cie­szyń­skim bp Sza­rek rzu­cił się w wir pra­cy, znaj­du­jąc czas nie tyl­ko na waż­ne zmia­ny w Koście­le lute­rań­skim, ale i przej­mu­jąc ste­ry pol­skiej eku­me­nii, dba­jąc o wize­ru­nek pol­skie­go chrze­ści­jań­stwa (nie tyl­ko lute­ra­ni­zmu!) zagra­ni­cą. Był po pro­stu wszę­dzie, spo­ty­kał się z bisku­pa­mi całe­go świa­ta, koro­no­wa­ny­mi gło­wa­mi, pre­zy­den­ta­mi i waż­ny­mi tego świa­ta, trzy­krot­nie podej­mo­wał papie­ża Jana Paw­ła II (zresz­tą jed­na z jego pierw­szych czyn­no­ści eku­me­nicz­nych po wybo­rze na Bisku­pa Kościo­ła), a jed­nak pozo­stał tyl­ko i aż Bisku­pem Janem, czło­wie­kiem, z któ­rym roz­mo­wa zawsze była przy­jem­no­ścią. Dużo wie­dział i pamię­tał, a swo­ją pamię­cią mógł chy­ba kon­ku­ro­wać ze śp. ks. Toma­szem Bru­el­lem, zna­ną posta­cią w Koście­le lute­rań­skim. Kto wie, ten wie.

Dziś w nocy zmarł śp. bp Jan Sza­rek, Bp Kościo­ła (1991–2001. Jesz­cze wczo­raj roz­ma­wia­li­śmy, żegnał się i udzie­lił bło­go­sła­wień­stwa. Nie­po­we­to­wa­na stra­ta dla @luteranie, eku­me­nii — odszedł czło­wiek o wiel­kim ser­cu, całe życie wpa­trzo­ny w swo­je­go Zba­wi­cie­la pic.twitter.com/fceeLir6co

— bp Jerzy Samiec (@BpJerzySamiec) Octo­ber 8, 2020

Z uśmie­chem mówio­no o nim ‘naj­więk­szy biskup w Pol­sce’, odno­sząc się do jego duże­go wzro­stu. Wśród księ­ży mówio­no o nim „Dłu­gi”, ale w tym żar­to­bli­wym uję­ciu nie było prze­śmiew­czo­ści, a sym­pa­tia, respekt i uzna­nie. Jego dostoj­ność nie wyni­ka­ła z „fio­le­tów i tek­sty­liów”, wynio­sło­ści czy patrze­niu z góry na innych – choć trze­ba przy­znać, że siłą rze­czy wzrost z auto­ma­tu zakła­dał patrze­nie z góry — ale natu­ral­nej powa­gi i sym­pa­tii. Nie był narzu­ca­ją­cy się, ale otwar­ty i ser­decz­ny, a jego dom otwar­ty. Bar­dzo prze­żył odej­ście Mał­żon­ki, śp. Ali­ny Sza­rek, ale to go nie pogrą­ży­ło. Wciąż jeź­dził, gło­sił, opo­wia­dał i wspie­rał. Był wciąż bisku­pem, bisku­pem Szar­kiem.

https://www.facebook.com/CentrumMisji/videos/750205859164590

Z racji peł­nio­nej funk­cji bp Jan Sza­rek musiał podej­mo­wać trud­ne decy­zje i nie zawsze przy­spa­rza­ły mu one przy­ja­ciół czy aplauz u wszyst­kich, a jed­nak odnaj­do­wał siłę do dzia­ła­nia i do inspi­ro­wa­nia innych. Gdy prze­szedł na eme­ry­tu­rę to wła­ści­wie jak­by nie prze­szedł – z pew­no­ścią nie był to bło­gi sta­nu spo­czyn­ku. Nie­ustan­nie anga­żo­wał się w życie Kościo­ła i eku­me­nii czy to jako pre­zes Dia­ko­nii, czy kazno­dzie­ja, czy dusz­pa­sterz. Był w świe­cie real­nym i wir­tu­al­nym – aktyw­ny w mediach spo­łecz­no­ścio­wych, wciąż zain­te­re­so­wa­ny tym, co dzie­je się w Koście­le i poza nim.

Bp Jan Sza­rek, któ­ry 20 lat temu był pre­ze­sem Pol­skiej Rady Eku­me­nicz­nej i zwierzch­ni­kiem @luteranie, prze­ka­zał obec­ne­mu pre­ze­so­wi @BpJerzySamiec pió­ro, któ­rym dwie deka­dy temu pry­mas Glemp zwierzch­ni­cy wszyst­kich Kościo­łów pod­pi­sa­li dekla­ra­cję @EpiskopatNews pic.twitter.com/foNlaMRIDN

— ekumenizm.pl (@ekumenizmpl) Janu­ary 23, 2020

Do tego był nie­sa­mo­wi­tym mów­cą i roz­mów­cą – potra­fił fascy­nu­ją­co opo­wia­dać o eku­me­nii, doświad­cze­niach z pra­cy w Koście­le, ale i nowo wybu­do­wa­nych auto­stra­dach, któ­ry­mi sam poru­szał się swo­im samo­cho­dem.

To cięż­ki czas dla wszyst­kich, któ­rzy go zna­li – szcze­gól­nie dla Jego Dzie­ci, ale jed­no­cze­śnie odej­ście bp. Jana Szar­ka pozo­sta­je wezwa­niem do wdzięcz­no­ści za życie, służ­bę i każ­dą roz­mo­wę. Rok 2020 dla Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go w Pol­sce to bar­dzo smut­ny czas, szcze­gól­nie ten tydzień, w któ­rym ode­szła s. Maria Czyż, ks. rad­ca Piotr Wow­ry i teraz bp Jan Sza­rek – dzię­kuj­my Panu za Jego Słu­gi, ich życie i świa­dec­two.

Dobry bój, Bisku­pie Janie, spra­wo­wa­łeś. Do zoba­cze­nia! Chry­stus zmar­twych­wstał!

» Jed­na z ostat­nich roz­mów nagra­nych z bp. Szar­kiem o sta­ro­ści i prze­mi­ja­niu

» Ofi­cjal­na infor­ma­cja Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go

» Ewangelicy.pl: Łaska, Mazu­ry i Kościół — roz­mo­wa z bp. Janem Szar­kiem

---

Gale­ria