Co nam zostało z ekumenizmu?

Sty­czeń jest mie­sią­cem eku­me­ni­zmu. Kon­kret­nie w dru­giej
poło­wie stycz­nia odby­wa­ją się róż­ne spo­tka­nia, nabo­żeń­stwa orga­ni­zo­wa­ne przez
Pol­ską Radę Eku­me­nicz­ną i Kościół kato­lic­ki, na któ­rych zja­wia­ją się zapro­sze­ni
goście (zazwy­czaj ci sami) i zada­nie na rzecz jed­no­ści chrze­ści­jan jest
zre­ali­zo­wa­ne do następ­ne­go stycznia.W innych mie­sią­cach chrze­ści­ja­nie nale­żą­cy do
róż­nych Kościo­łów mogą wspól­nie się zjed­no­czyć jedy­nie, jeże­li coś naru­sza ich
wspól­ne inte­re­sy — a i to nie zawsze. Więc jest sty­czeń i modli­twa o jed­ność,
bo prze­cież Chry­stus nie jest podzie­lo­ny. No, podzie­lo­ny może nie jest, ale
inter­pre­to­wa­ny róż­nie już tak i nie widać, by coś w tej kwe­stii mia­ło się
zmie­nić. Więc pozo­sta­je naucza­nie sza­cun­ku dla sie­bie nawza­jem oraz pró­ba
zro­zu­mie­nia — to za parę lat może rze­czy­wi­ście się speł­nić, bo coraz wię­cej z
nas ma pro­blem z samy­mi fun­da­men­ta­mi wia­ry np. ze zmar­twych­wsta­niem Chry­stu­sa,
Trój­cą Świę­tą — więc i coraz mniej będzie­my się spie­rać w spra­wach, któ­re będą obo­jęt­ne. Tak jak obo­jęt­ny jest dla prze­wa­ża­ją­cej więk­szo­ści eku­me­nizm — pusto­sło­wie, któ­re­mu przez następ­ne dni stycz­nia ofi­cjal­ni przed­sta­wi­cie­le Kościo­łów chrze­ści­jań­skich będą pła­cić swo­isty try­but.