Dziecko jako przedmiot

Dziec­ko-lekar­stwo uro­dzi­ło się przed tygo­dniem w Hisz­pa­nii — dono­si Gazeta.pl. Media i część leka­rzy uzna­ło to za wiel­ki postęp medycz­ny. Kościół za nie­do­pusz­czal­ną mani­pu­la­cję i uprzed­mio­to­wie­nie czło­wie­ka.

I choć opi­nia to nie­po­pu­lar­na i ucho­dzą­ca za nie­no­wo­cze­sną, to znów trud­no nie zgo­dzić się z Kościo­łem. Już samo sfor­mu­ło­wa­nie (nawet jeśli czy­sto medial­ne) dziec­ko-lekar­stwo wska­zu­je na trak­to­wa­nie inne­go czło­wie­ka jako przed­mio­tu, środ­ka do osią­gnię­cia pew­ne­go celu, jakim jest zdro­wie star­sze­go bra­ta. Tego typu uty­li­tar­ne trak­to­wa­nie czło­wie­ka jest abso­lut­nie nie­do­pusz­czal­ne z punk­tu widze­nia nie tyl­ko ety­ki chrze­ści­jań­skiej, ale każ­dej ety­ki, któ­ra za war­tość uzna­je pod­mio­to­wość, god­ność i nie­re­du­ko­wal­ność isto­ty ludz­kiej.

Ale w całej tej spra­wie jest jesz­cze jeden nie­zwy­kle waż­ny ele­ment. Ofia­rą chę­ci wyle­cze­nia star­sze­go rodzeń­stwa jest nie tyl­ko spro­wa­dzo­ne do roli przed­mio­tu uro­dzo­ne dziec­ko, ale rów­nież pew­na ilość ludz­kich zarod­ków (czy­li ludzi na wcze­snym eta­pie roz­wo­ju), któ­re zosta­ły odrzu­co­ne w wyni­ku medycz­nej selek­cji, jako bez­u­ży­tecz­ne ze wzglę­du na cel lecz­ni­czy. Selek­cja ta nie doko­ny­wa­ła się na ram­pie w obo­zie zagła­dy, ale jej efekt jest dokład­nie taki sam: pew­na licz­ba osób zosta­ła zgła­dzo­na.

I nie ma zna­cze­nia szla­chet­ny cel eks­pe­ry­men­tu medycz­ne­go. Zdro­wie jed­ne­go dziec­ka nie uspra­wie­dli­wia bowiem likwi­da­cji kil­ku innych dzie­ci i uprzed­mio­to­wie­nie kolej­ne­go. Cel nie uświę­ca bowiem środ­ków.