Jedność anglikanizmu, moratoria i przymierze
- 20 grudnia, 2009
- przeczytasz w 3 minuty
Komitet Stały Wspólnoty Anglikańskiej, będący ciałem złożonym z piętnaściorga osób wybranych spośród Anglikańskiej Rady Konsultacyjnej oraz reprezentantów prymasów Wspólnoty, obradował w Londynie w dniach od 15 do 18 grudnia tego roku. Komitet nadzoruje pracę Biura Wspólnoty Anglikańskiej oraz koordynuje funkcjonowanie czterech „instrumentów jedności” Wspólnoty: Konferencji w Lambeth, Anglikańskiej Rady Konsultacyjnej, Zgromadzenia Prymasów i arcybiskupa Canterbury. Komitet podtrzymał przesłanie Rezolucji 14.09, przyjętej przez Anglikańską Radę Konsultacyjną […]
Komitet Stały Wspólnoty Anglikańskiej, będący ciałem złożonym z piętnaściorga osób wybranych spośród Anglikańskiej Rady Konsultacyjnej oraz reprezentantów prymasów Wspólnoty, obradował w Londynie w dniach od 15 do 18 grudnia tego roku.
Komitet nadzoruje pracę Biura Wspólnoty Anglikańskiej oraz koordynuje funkcjonowanie czterech „instrumentów jedności” Wspólnoty: Konferencji w Lambeth, Anglikańskiej Rady Konsultacyjnej, Zgromadzenia Prymasów i arcybiskupa Canterbury.
Komitet podtrzymał przesłanie Rezolucji 14.09, przyjętej przez Anglikańską Radę Konsultacyjną w maju 2009 roku, a dotyczącej trzech moratoriów. Stało się tak w obliczu działań, które łamią majowe ustalenia. Chodzi tu o niedawną nominację biskupią w diecezji Los Angeles, dotyczącą lesbijki żyjącej w związku partnerskim oraz o decyzje kilku diecezji z USA i Kanady umożliwiające wdrożenie formalnych ceremonii błogosławienia par jednopłciowych, a także o aktywność duszpasterską podejmowaną przez biskupów poza granicami swoich diecezji.
Komitet zwrócił się do Wspólnoty o „wspaniałomyślne powstrzymanie się od działań które zagrażają jedności Wspólnoty Anglikańskiej i są niezgodne z poglądami deklarowanymi przez ‘instrumenty jedności’”. Biskup diecezji Los Angeles J. Jon Bruno skomentował apel Komitetu słowami: „Kościół Episkopalny, członek Wspólnoty Anglikańskiej, od ponad trzydziestu lat działa stopniowo na rzecz pełnego wcielenia gejów i lesbijek. Przez wszystkie te lata uczyliśmy się być ludźmi wspaniałomyślnie powstrzymującymi się i dziś dotarliśmy w naszym życiu do miejsca oznaczającego naturalną, ewolucyjną zmianę, która zmusza nas do przejścia od tolerancji do pełnej inkluzji.”
Komitet Stały Wspólnoty przyjął także tekst „przymierza anglikańskiego”, które zostanie przedłożone do rozważenia prowincjom Wspólnoty Anglikańskiej. „Przymierze”, będące zbiorem zasad które mają stanowić „wspólny mianownik” Wspólnoty Anglikańskiej, zawiera m.in. pkt, który brzmi: „Uznając naszą współzależność, każdy Kościół, ufający Duchowi Świętemu, zobowiązuje się do: (…) działania z pilnością, troską i roztropnością w odniesieniu do wszelkich kroków mogących wywoływać kontrowersje, które poprzez swoją moc, treść i rozmiary mogą zagrażać jedności Wspólnoty oraz efektywności i wiarygodności jej misji.”
Zestawienie powyższych cytatów zdaje się wskazywać na to, iż debata nad przyjęciem „przymierza” przez Kościół Episkopalny USA będzie toczyć się długo i najprawdopodobniej zakończy się jego odrzuceniem. Słowa bpa Bruno można interpretować jako swoistą niezgodę episkopalian na „wspaniałomyślne powstrzymywanie się” od pełnej realizacji „ewangelii inkluzji”. Moratoria dotyczące ordynowania na biskupów gejów i lesbijek oraz błogosławienia ich związków – istotnych elementów północnoamerykańskiej, anglikańskiej „ewangelii inkluzji” — wskazują na to, że takie działania są postrzegane przez większość anglikanów jako zagrażające jednościWspólnoty Anglikańskiej(obok „pozajurysdykcyjnych” biskupich inicjatyw). Biskup Bruno i inni episkopalianie zdają się nie podzielać tego przekonania i wskazują na kilkudziesięcioletni okres konsekwentnego wcielania w kościelne życie „inkluzywnego” przesłania, co ma legitymizować episkopalne status quo. Proces aprobowania nominacji kalifornijskiej biskupki pokaże w najbliższych tygodniach to, jaki jest rzeczywisty stosunek episkopalian do sprawy jedności Wspólnoty Anglikańskiej.