Metoda krzyży dokonanych

W Sta­lo­wej Woli zwo­ła­no na dziś nad­zwy­czaj­ną sesję Rady Miej­skiej. Pra­wi­co­wi rad­ni chcą, aby pre­zy­dent mia­sta prze­stał pro­te­sto­wać prze­ciw­ko zaję­ciu przez Kościół kato­lic­ki jed­nej z miej­skich dzia­łek.

Poprzed­nie wła­dze Sta­lo­wej Woli mia­ły jako­by obie­cać rzym­sko­ka­to­lic­kiej die­ce­zji, daro­wi­znę grun­tu na nowo wybu­do­wa­nym osie­dlu. Obec­na rada poję­ła uchwa­łę o zmia­nie pla­nu zago­spo­da­ro­wa­nia prze­strzen­ne­go, tak aby na miej­skiej dział­ce moż­na było zbu­do­wać kościół. Uchy­lił ją jed­nak sąd administracyjny.Kiedy na począt­ku lute­go w lokal­nej gaze­cie uka­za­ła się infor­ma­cja, że teren będzie prze­zna­czo­ny pod zabu­do­wę miesz­ka­nio­wą, bp Edward Fran­kow­ski zor­ga­ni­zo­wał dro­gę krzy­żo­wą, a w jej trak­cie posta­wio­no na miej­skiej dział­ce drew­nia­ny krzyż. Biskup powie­dział wów­czas, że w ten spo­sób przy­po­mi­na wła­dzom Sta­lo­wej Woli, że plac ten został już poświę­co­ny i może być prze­zna­czo­ny wyłącz­nie na budo­wę kościo­ła.

Spra­wa gości w mediach od pew­ne­go cza­su. Pra­sa śle­dzi kolej­ne posu­nię­cia obu stron. Naj­pierw list bisku­pów stwier­dza­ją­cy w związ­ku ze słyn­nym wyro­kiem ze Stras­bo­ur­ga, że do ata­ków na Krzyż docho­dzi nie tyl­ko poza gra­ni­ca­mi, ale rów­nież w Pol­sce. Następ­nie pozew pre­zy­den­ta mia­sta w związ­ku z bez­praw­nym zaję­ciem grun­tu. Tym­cza­sem bisku­pi ape­lu­ją do wier­nych o pro­te­sty, pod­pie­ra­jąc się auto­ry­te­tem Jana Paw­ła II i jego słyn­nym zda­niem “Broń­cie Krzy­ża…”. Z kolei Pre­zy­dent Sta­lo­wej Woli ogła­sza, że to pry­mi­tyw­ne gra­nie na uczu­ciach pro­stych ludzi. I zno­wu bisku­pi wzy­wa­ją wier­nych do wspól­nej modli­twy w inten­cji pozo­sta­wie­nia krzy­ża na sta­lo­wo­wol­skim osie­dlu.

I gdzieś w tym zamie­sza­niu, w tej zacie­kłej wal­ce ginie ten pod­sta­wo­wy szcze­gół — o co ta wal­ka? O Krzyż, czy o krzyż? Ach, rze­czy­wi­ście — nie o Krzyż prze­cież cho­dzi, a o grunt. O zie­mię, któ­rą mia­sto nie­ofi­cjal­nie obie­ca­ło oddać za dar­mo Kościo­ło­wi Rzym­sko­ka­to­lic­kie­mu, a któ­rej jed­nak nie odda­ło. Dla­te­go sta­nął tam krzyż. Tu nie jest on Krzy­żem, sym­bo­lem Męki i Śmier­ci Jezu­sa — to tyl­ko krzyż, oręż, któ­rym bisku­pi chcą wywal­czyć dział­kę na kościół, zgod­nie z zasa­dą: “Nie dali nam? Nie szko­dzi, posta­wi­my krzyż i będzie­my go bro­nić do upa­dłe­go. Aż dadzą.”

Spra­wa w Sta­lo­wej Woli to nie atak na Krzyż. To prze­py­chan­ka o mają­tek, jakich wie­le w sądach czy­mię­dzy sąsia­da­mi. To, co szcze­gól­nie zadzi­wia i obu­rza w tej kon­kret­nej spra­wie, to fakt że moż­na użyć sym­bo­lu Krzy­ża dla wła­snych, bła­hych inte­re­sów i jesz­cze­mieć czel­no­ść­ty­tu­ło­wać się Jego obroń­cą.