Niekompetencja KAI razi

Kato­lic­ka Agen­cja Infor­ma­cyj­na (KAI) dono­si o decy­zji pre­zy­den­ta Chi­le, pani Michel­le Bache­let o usta­no­wie­niu Świę­ta Refor­ma­cji nowym dniem świą­tecz­nym w tym kra­ju. Infor­ma­cja jest dla ewan­ge­li­ków powo­dem do rado­ści, jed­nak mar­twi dal­sza część not­ki, w któ­rej KAI (nie)świadomie wyka­zu­je się cał­ko­wi­tą nie­zna­jo­mo­ścią pro­ble­ma­ty­ki refor­ma­cyj­nej. A szko­da, bo wystar­czy­ło zapy­tać u źró­dła.

W not­ce KAI czy­ta­my: „Obcho­dzo­ny 31 paź­dzier­ni­ka w całym świe­cie ewan­ge­lic­kim, zarów­no przez lute­ran, jak i ewan­ge­li­ków refor­mo­wa­nych Dzień Refor­ma­cji upa­mięt­nia przy­bi­cie przez Mar­ci­na Lutra do drzwi kate­dry kato­lic­kiej w Wit­ten­ber­dze w tym wła­śnie dniu w 1517 r. 95 tez kry­ty­ku­ją­cych Kościół kato­lic­ki , co pro­te­stan­ci uwa­ża­ją za sym­bo­licz­ne naro­dzi­ny refor­ma­cji.”

Już dzie­ci na szkół­kach nie­dziel­nych i naucza­nia kon­fir­ma­cyj­ne­go uczą się, że ogło­sze­nie (bądź przy­bi­cie) 95 tez przez ks. Mar­ci­na Lutra zwią­za­ne było z kry­ty­ką nad­użyć zwią­za­nych z insty­tu­cją odpu­stów, a w kon­se­kwen­cji tego prak­ty­ką pokut­ną w śre­dnio­wiecz­nym Koście­le. Luter mógł pole­mi­zo­wać nt. odpu­stów, gdyż nie były one w żaden spo­sób zdog­ma­ty­zo­wa­ne.

Co wię­cej, tezy Lutra utrzy­ma­ne w wiel­kiej miło­ści do Kościo­ła, któ­re­go jedy­nym skar­bem jest Ewan­ge­lia chwa­ły i łaski Bożej (teza 62), nie były i nie mogły być kry­ty­ką Kościo­ła powszech­ne­go, czę­ścią któ­re­go Luter się zawsze czuł i do któ­re­go przy­zna­je się rów­nież Kościół Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­ski. Luter, któ­ry był nie tyl­ko pro­fe­so­rem teo­lo­gii, ale i dusz­pa­ste­rzem zwró­cił ostrze swo­jej kry­ty­ki nie prze­ciw­ko Kościo­ło­wi, ale w tro­sce o ten Kościół pięt­no­wał nad­uży­cia. Tezy Lutra z 1517 roku są przy­kła­dem wcze­snej teo­lo­gii refor­ma­cyj­nej, w któ­rej posłu­ga papie­stwa jest wyraź­nie uwzględ­nio­na i w żaden spo­sób nie jest zane­go­wa­na, tym bar­dziej dzi­wią sfor­mu­ło­wa­nia not­ki KAI.