O wyższości polskich biskupów nad innymi

Jako kato­li­cy uwa­ża­ją­cy abor­cję za mord na czło­wie­ku może­my przy­kla­ski­wa­ćwy­po­wie­dziom arcy­bi­sku­pa Bur­ke­’a, któ­ry pró­bu­je wpły­nąć na poli­ty­ków nale­żą­cych do Kościo­ła kato­lic­kie­go, by poło­ży­li kres ist­nie­ją­cej w USA i innych kra­jach swo­bo­dzie doko­ny­wa­nia abor­cji. Nie powin­ni­śmy jed­nak uwa­żać naszych bisku­pów za mniej moral­nie wraż­li­wych tyl­ko dla­te­go, że odnie­śli suk­ces i w Pol­sce dziec­ko jest chro­nio­ne od poczę­cia.

Wbrew obie­go­wym opi­niom, któ­re każą podzi­wiać USA jako kraj, gdzie obroń­cy życia dzia­ła­ją bar­dzo pręż­nie, a Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki zaj­mu­je jasne i czy­tel­ne sta­no­wi­sko w spra­wie eks­ko­mu­nik dla wspie­ra­ją­cych abor­cję bru­tal­na praw­da jest taka, że moż­na tam doko­ny­wać abor­cji na życze­nie przez cały okres cią­ży. Usta­wo­daw­stwo sta­no­we może jedy­nie regu­lo­wać warun­ki doko­ny­wa­nia abor­cji (ale nie zaka­zy­wać) w dru­gim try­me­strze cią­ży oraz zaka­zać w ostat­nim. Jest to jeden z nie­licz­nych kra­jów z więk­szo­ścią chrze­ści­jań­ską w któ­rym­le­gal­nie doko­nu­je się zabi­ja­nia dzie­ci przez tzw. czę­ścio­wy poród. W związ­ku z tym wal­ka toczy się nie o zaka­za­nie cał­ko­wi­cie abor­cji lecz o zaka­za­nie jej naj­bar­dziej szo­ku­ją­cych form‑i nawet to nie spo­ty­ka się ze wspar­ciem nie­któ­rych kato­lic­kich­po­li­ty­ków. Mimo więc roz­dzie­ra­nia szat przez bisku­pów, gro­że­nia eks­ko­mu­ni­ką i wyklu­cza­nia od Eucha­ry­stii USA jest nadal kra­jem gdzie abor­cja na życze­nie jest powszech­na a kli­ni­ki abor­cyj­ne są pod ochro­ną pra­wa. Czy­li obec­nie w Sta­nach w zakre­sie dopusz­czal­no­ści abor­cji ist­nie­je taka sytu­acja jak w Pol­sce przed 16 mar­ca 1993 r. kie­dy to zaczę­ła obo­wią­zy­wać usta­wa o pla­no­wa­niu rodzi­ny, ochro­nie pło­du ludz­kie­go oraz warun­kach dopusz­czal­no­ści cią­ży. Z tym, że nawet za cza­sów obo­wią­zy­wa­nia poprzed­niej — dopusz­cza­ją­cej abor­cję na życze­nie bez wska­za­nia do któ­re­go mie­sią­ca ‑nie docho­dzi­ło do legal­nych bar­ba­rzyństw zabi­ja­nia pło­dów, któ­re mogły spo­koj­nie prze­żyć poza orga­ni­zmem mat­ki tak jak to się dzie­je w więk­szo­ści sta­nów Ame­ry­ki Pół­noc­nej. I powiedz­my sobie szcze­rze — uchwa­le­nie usta­wy, któ­ra wyeli­mi­no­wa­ła abor­cję na życze­nie pozo­sta­wia­jąc 3 dosyć rzad­kie wypad­ki, kie­dy abor­cji moż­na doko­nać (obwa­ro­wa­ne ter­mi­na­mi, któ­re w Sta­nach nie mają zasto­so­wa­nia) nale­ży uznać za duży suk­ces pol­skie­go Kościo­ła kato­lic­kie­go a dokład­nie jego bisku­pów. Oprócz usta­wy zmie­ni­ło się też nasta­wie­nie spo­łe­czeń­stwa do abor­cji z reak­cji obo­jęt­nej na nega­tyw­ną.

Rozu­miem, że dla nie­któ­rych obroń­ców życia usta­wa, któ­ra w ogó­le dopusz­cza abor­cję z jakich­kol­wiek powo­dów jest po pro­stu zgni­łym kom­pro­mi­sem i skan­da­lem. Mogę nawet zro­zu­mieć, że nie widzą róż­ni­cy w nasi­le­niu bar­ba­rzyń­stwa pomię­dzy prze­rwa­niem życia 6‑tygodniowego a 6 mie­sięcz­ne­go pło­du (cho­ciaż sko­ro nie ma żad­nej róż­ni­cy to na pla­ka­tach prze­ciw abor­cji zamiast ufor­mo­wa­ne­go pło­du powin­na być przed­sta­wia­na komór­ka pło­do­wa, żeby poka­zać, że też czło­wiek). Nie zro­zu­miem jed­nak nigdy dla­cze­go nie­któ­rzy wolą gdy pra­wo nie chro­ni życia wca­le niż gdy chro­ni z wyjąt­ka­mi. Nie rozu­miem też dla­cze­go to pol­scy bisku­pi powin­ni brać przy­kład z arcy­bi­sku­pa Bur­ke­’a — sko­ro dzię­ki ich wysił­kom w Pol­sce życie jest chro­nio­ne na pozio­mie o wie­le wyż­szym niż w więk­szo­ści państw w któ­rych żyje więk­szo­ść­ka­to­lic­ka a nie odwrot­nie. Może to arcy­bi­skup Bur­ke nauczył­by się cze­goś od pol­skich bisku­pów.

Cóż,boleję nad prze­rwa­nym życiem dziec­ka czter­na­sto­lat­ki, któ­ra mogła legal­nie prze­rwać cią­żę i pod­ję­ła wraz ze swo­ją mat­ką taką decy­zję, ale mimo wszyst­ko jestem szczę­śli­wa, że nie muszę ubo­le­wać nad tym, że i u nas 22% ciąż koń­czy­ło­by się abor­cją tak jak ma to miej­sce w USA mimo jasne­go i sta­now­cze­go naucza­nia arcy­bi­sku­pa Bur­ke­’a.

:: Tekst jest pole­mi­ką z arty­ku­łem Toma­sza Ter­li­kow­skie­go