Prawdziwy symbol Świąt

Już za kil­ka dni zde­cy­do­wa­na więk­szość ludzi w naszym kra­ju obcho­dzić będzie Pamiąt­kę Zmar­twych­wsta­nia Pań­skie­go. Czym­że Ona jest dla współ­cze­sne­go czło­wie­ka? Jeff Foun­ta­in w swej książ­ce pt. „Żyjąc jako ludzie nadziei” twier­dzi, że dzi­siej­sza Euro­pa, mimo swych nie­wąt­pli­wych histo­rycz­nych korze­ni podą­ża obec­nie w kie­run­ku pogań­stwa. Czy ma rację? Zasta­nów­my się — czym są dla nas Wiel­ka­noc­ne Świę­ta? Z czym nam się koja­rzą?

Czy nie jest tak, że ich pod­sta­wo­wy prze­kaz, mają­cy nam przy­po­mi­nać o wiel­kim dzie­le Zba­wie­nia doko­na­nym przez śmierć i Zmar­twych­wsta­nie Jezu­sa, został roz­my­dlo­ny, a może wręcz zupeł­nie prze­sło­nię­ty przez świą­tecz­ne tra­dy­cje? Czę­sto bar­dzo pięk­ne i oży­wia­ją­ce w nas wspo­mnie­nia z dzie­ciń­stwa, ale czy nie zaj­mu­ją­ce zbyt waż­ne­go miej­sca w naszym poj­mo­wa­niu świąt.

Co się wła­ści­wie sta­ło pra­wie dwa tysią­ce lat temu, że cały chrze­ści­jań­ski świat wspo­mi­na to wyda­rze­nie? Bóg poka­zał ludziom jak bar­dzo ich miłu­je. Tak bar­dzo, że dał swo­je­go Jedy­ne­go Syna, któ­ry za nasze grze­chy zmarł na krzy­żu. Ale naj­waż­niej­sze było to, co sta­ło się trze­cie­go dnia. Grób oka­zał się pusty. Jezus Zmar­twych­wstał. Poko­nał śmierć. Doko­na­ło się dzie­ło Zba­wie­nia.

Wszy­scy wiel­cy tego świa­ta: cesa­rze, kró­lo­wie, twór­cy wiel­kich reli­gii i sys­te­mów filo­zo­ficz­nych przy­cho­dzi­li i odcho­dzi­li. Umie­ra­li, zosta­wia­jąc po sobie mniej lub bar­dziej dobre wspo­mnie­nia, czy mniej lub bar­dziej pokręt­ne prze­ka­zy ide­owe. Wszy­scy z nich mają swo­je gro­by. Tyl­ko grób Jezu­sa jest pusty… Pamię­taj­my o tym, świę­tu­jąc Pamiąt­kę Zmar­twych­wsta­nia Pań­skie­go! Dla wie­rzą­ce­go czło­wie­ka sym­bo­lem Świąt nie powin­ny być choć­by naj­pięk­niej­sze pisan­ki, pal­my czy zającz­ki, ale pusty grób… Przy­po­mi­na­ją­cy nam o tym, co zro­bił dla nas Jezus pra­wie dwa tysią­ce lat temu… Niech ta Praw­da o Zmar­twych­wsta­niu będzie dla nas wszyst­kich źró­dłem real­nej nadziei, rado­ści i poko­ju…

Tekst uka­zał się pier­wot­nie w Tygo­dni­ku „Extra Cie­cha­nów” nr 232 z dn. 7 kwiet­nia 2009.