Wielki Post — Czas Pasyjny

W świą­ty­niach rzym­sko­ka­to­lic­kich i sta­ro­ka­to­lic­kich gło­wy wier­nych posy­py­wa­ne są pro­chem. Kapłan wypo­wia­da wów­czas sło­wa: „Nawra­caj­cie się i wierz­cie Ewan­ge­lii” lub “Pamię­taj, że pro­chem jesteś i w proch się obró­cisz.”

Zna­ny jest też zwy­czaj czy­nie­nia pro­chem zna­ku krzy­ża na czo­le. W Śro­dę Popiel­co­wą kato­li­ków obo­wią­zu­je ści­sły post. Tak­że pod­czas całe­go okre­su wiel­ko­post­ne­go Kościół przy­po­mi­na wier­nym, aby powstrzy­my­wa­li się od hucz­nych zabaw oraz ogra­ni­cza­li się w jedze­niu i piciu. Od Śro­dy Popiel­co­wej obo­wią­zu­je fio­le­to­wa bar­wa litur­gicz­na. W piąt­ki odpra­wia­na jest Dro­ga Krzy­żo­wa, a w nie­dzie­le Gorz­kie Żale.

W Koście­le Sta­ro­ka­to­lic­kim Maria­wi­tów kapła­ni przy­wdzie­wa­ją w dni zwy­kłe tygo­dnia orna­ty fio­le­to­we, zaś bia­łe sza­ty litur­gii czwart­ków (dzień usta­no­wie­nia Eucha­ry­stii) i sobót (dzień wotyw­ny o NMP) mają zwró­cić uwa­gę wier­nych na nadzie­ję rado­snych świąt Pas­chy, pomi­mo trwa­ją­ce­go smut­ne­go ocze­ki­wa­nia. W para­fiach orga­ni­zo­wa­ne są kil­ku­dnio­we reko­lek­cje, zaś w piąt­ki odpra­wia się nabo­żeń­stwo Dro­gi Krzy­żo­wej. W nie­dzie­lę, pomi­mo bia­łych szat litur­gicz­nych, z racji odpra­wia­nia Mszy św. przed wysta­wio­nym Prze­naj­święt­szym Sakra­men­tem, roz­wa­ża­niu Męki Pań­skiej słu­ży nabo­żeń­stwo – Gorz­kich Żalów. Wię­cej infor­ma­cji o poście w tra­dy­cji maria­wic­kiej tutaj.

Kościo­ły refor­ma­cyj­ne

W tra­dy­cji ewan­ge­lic­kiej nie ma obo­wiąz­ku prze­strze­ga­nia postu, pozo­sta­wia­jąc to decy­zji wier­nych. Wie­lu lute­ra­nów pości w Wiel­ki Pią­tek, któ­ry jest naj­waż­niej­szym świę­tem w poboż­no­ści ewan­ge­lic­kiej.

W anty­fo­nach litur­gicz­nych Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go opusz­cza się w cza­sie pasyj­nym “Alle­lu­ja” i śpie­wa się “Amen.” W litur­gii wstęp­nej zamiast Glo­ria in excel­sis (Chwa­ła Bogu na wyso­ko­ściach) śpie­wa się sta­ry hymn Aufer a nobis (Zgładź, o Panie Boże wszyst­kie grze­chy oraz nie­pra­wo­ści nasze).

Zmie­nia­ne są rów­nież nakry­cia ołta­rzo­we. W wie­lu para­fiach lute­rań­skich odpra­wia­ne są tygo­dnio­we nabo­żeń­stwa pasyj­ne, któ­re wpro­wa­dza­ją wier­nych w histo­rię Męki Pań­skiej. W para­fiach, któ­re nie pie­lę­gnu­ją tra­dy­cji czę­ste­go przy­stę­po­wa­nia do Eucha­ry­stii, nabo­żeń­stwa spo­wied­nio-komu­nij­ne odby­wa­ją się czę­ściej niż zwy­kle, zazwy­czaj w każ­dą nie­dzie­lę. W para­fiach, w któ­rych księ­dza obo­wią­zu­je czar­na toga z albą ślą­ską (kom­ża), duchow­ni zdej­mu­ją do czyn­no­ści litur­gicz­nych kom­żę i pro­wa­dzą litur­gię tyl­ko w czar­nej todze z bia­ły­mi bef­ka­mi.

Od trzech lat w okre­sie Wiel­kie­go Postu Kościół lute­rań­ski w Pol­sce orga­ni­zu­je akcję “7 tygo­dni bez”, zachę­ca­ją­cą do poku­ty i nawró­ce­nia.

W ostat­nich latach tak­że wśród chrze­ści­jan ewan­ge­li­kal­nych czas Wiel­ke­igo Postu zaczy­na odgry­wać coraz waż­niej­szą rolę.

» Ekumenizm.pl: Roz­wa­ża­nie na Śro­dę Popiel­co­wą

» Ekumenizm.pl: Wiel­ki Post w Koście­le Maria­wi­tów

---

Gale­ria