Biskup został prezydentem

Eme­ry­to­wa­ny­rzym­sko­ka­to­lic­ki biskup i były pro­win­cjał Księ­ży Wer­bi­stów, Fer­nan­do Lugo, został w nie­dzie­lę wybra­ny na pre­zy­den­ta Para­gwa­ju, koń­cząc tym samym z 61 let­nią wła­dzą Par­tii Colo­ra­do. W dru­gim co do ubó­stwa kra­ju Ame­ry­ki Połu­dnio­wej (po Boli­wii), będąc w prze­szło­ści bisku­pem­trud­nej spo­łecz­nie die­ce­zji San Pedro, Lugo zdo­łał w cią­gu dwóch lat zjed­no­czyć cen­tro­wą i lewi­co­wą opo­zy­cję, dopro­wa­dza­jąc ją do zwy­cię­stwa w nie­dziel­nych wybo­rach.

Lugo, któ­ry został zawie­szo­ny w czyn­no­ściach kapłań­skich „a divi­nis” przez Waty­kan, musi teraz utrzy­mać w ryzach koali­cję, któ­ra go popar­ła, jak rów­nież zacząć nową poli­ty­kę zagra­nicz­ną swo­je­go kra­ju, z pew­no­ścią bliż­szą pre­zy­den­tom Hugo Cha­ve­zo­wi z Wene­zu­eli, Rafa­elo­wi Cor­rea z Ekwa­do­ru, czy Evo Mora­le­so­wi z Boli­wii. Już w nie­dzie­lę wie­czo­rem Para­gwaj­czy­cy świę­to­wa­li zwy­cię­stwo byłe­go bisku­pa, będą­ce­go teraz nadzie­ją na nową przy­szlość dla ich kra­ju.

Według wstęp­nych wyni­ków Fer­nan­do Lugo wygrał wybo­ry pre­zy­denc­kie, uzy­sku­jąc 41% pro­cent gło­sów. Kan­dy­dat­ka Par­tii Colo­ra­do, Blan­ca Ole­var zaję­ła dru­gie miej­sce z wyni­kiem 31% gło­sów. Trze­cie miej­sce i 22% gło­sów zdo­był były gene­rał, Lino Ovie­do.

Sam Lugo gło­so­wał już o godzi­nie 7:10 rana w szko­le w Lam­ba­ré, mie­ście, w któ­rym miesz­ka. Towa­rzy­szył mu kan­dy­dat na wice­pre­zy­den­ta, Fede­ri­co Fran­co, brat z Zako­nu Domi­ni­ka­nów, Bra­zy­lij­czyk Bet­to (przy­ja­ciel Fide­la Castro z Kuby), oraz przy­wód­czy­ni argen­tyń­skie­go ruchu Matek z Majo­we­go Pla­cu (mat­ki ofiar argen­tyń­skiej dyk­ta­tu­ry woj­sko­wej), Hebe de Bona­fi­ni. Po odda­niu gło­su Lugo udał się na mszę, w któ­rej uczest­ni­czył jak każ­dy inny wier­ny.

Jako że Lugo nie jest żona­ty, funk­cję pierw­szej damy obej­mie jego sio­stra Mer­ce­des. Nie tak daw­no Lugo­za­py­ta­ny w wywia­dzie, czy zawsze zacho­wy­wał celi­bat odpo­wie­dział, że „nie ist­nie­je stan dosko­na­łej wstrze­mięź­li­wo­ści”. Lugo w 2006 r. sta­nął na cze­le pro­te­stów prze­ciw pre­zy­den­to­wi Nica­no­ro­wi Duar­te, kto­ry­pró­bo­wał zmie­nić kon­sty­tu­cję i umoż­li­wić sobie reelek­cję, wte­dy to biskup zjed­no­czył dużą część podzie­lo­nej opo­zy­cji, któ­ra w efek­cie zawią­za­ła koali­cję „Patrio­tycz­ny Sojusz na rzecz Zmia­ny”. Koali­cje two­rzą ugru­po­wa­nia lewi­co­we, na cze­le z zało­żo­ną przez duchow­ne­go par­tią Tejo­jo­já (rów­ność), oraz ugru­po­wa­nie libe­ral­ne PLRA.

Lugo nie kry­je sym­pa­tii lewi­co­wych, choć okre­śla się jako czło­wiek cen­trum. W Koście­le nie był wiel­ką figu­rą – raczej spraw­nym, lokal­nym dusz­pa­ste­rzem; bar­dziej prag­ma­ty­kiem niż ide­olo­giem. Pyta­ny o teo­lo­gię wyzwo­le­nia odpo­wia­da, że to tyl­ko jed­na ze skła­do­wych jego myśli, a chce wal­czyć o spra­wie­dli­wość i z bie­dą, na któ­rą napa­trzył się dość, gdy kie­ro­wał die­ce­zją.Lugo jest zna­ny ze swo­je­go spo­ko­ju i cier­pli­wo­ści, któ­re teraz będzie musiał wyko­rzy­stać, aby utwo­rzyć rząd, na któ­re­go cze­le sta­nie, obej­mu­jąc urząd pre­zy­den­ta dnia 15 sierp­nia.

Wszy­scy ocze­ku­ją rów­nież reak­cji Waty­ka­nu, dla któ­re­go Lugo nadal jest bisku­pem rzym­sko­ka­to­lic­kim, a on sam nawet ostat­nio przy­znał, że po zakoń­cze­niu kaden­cji pre­zy­denc­kiej chciał­by powró­cić do pra­cy dusz­pa­ster­skiej. W tej chwi­li jed­nak Lugo jest dla Waty­ka­nu bun­tow­ni­kiem, będąc pre­zy­den­tem-elek­tem kra­ju, w któ­rym kato­li­cy wciąż sta­no­wią znacz­ną więk­szość oby­wa­te­li.

Czy­taj rów­nież: Fer­nan­do Lugo w Ekumenizm.pl