Heermannowskie ocknięcie w Lesznie

17 lute­go minę­ła kolej­na rocz­ni­ca śmier­ci jed­ne­go z naj­słyn­niej­szych posta­ci ewan­ge­li­cy­zmu — Johan­na Heer­man­na. Nie była to ani rocz­ni­ca „okrą­gła”, ani też nie zapla­no­wa­no żad­nych obcho­dów poświę­co­nych tej posta­ci a jed­nak 357. rocz­ni­ca oka­za­ła się wyjąt­ko­wa dla Lesz­na, gdzie Heer­mann zmarł.

Zain­te­re­so­wa­nie lokal­nych mediów wywo­ła­ły publi­ka­cje opu­bli­ko­wa­ne na stro­nach inter­ne­to­wych (Luteranie.pl oraz Kosciol.pl). Lesz­czyń­skie radio ELKA poda­wa­ło w swo­ich lokal­nych wia­do­mo­ściach dnia infor­ma­cję o rocz­ni­cy śmier­ci oraz krót­ki wywiad z rad­nym o tym kim był Johann Heer­mann. Temat poja­wił się rów­nież w lokal­nych gaze­tach przy­czy­nia­jąc się do pozna­nia pasto­ra-poety przez wie­le śro­do­wisk miej­skich.

Zain­te­re­so­wa­nie Heer­man­nem wyka­zał rów­nież Urząd Mia­sta Lesz­na. Pod­czas wizy­ty poznań­skiej redak­cji pro­gra­mów eku­me­nicz­nych TV3, pre­zy­dent mia­sta Tomasz Malep­szy wymie­nił nazwi­sko pasto­ra wśród powszech­nie zna­nych oso­bi­sto­ści histo­rii mia­sta, takich jak Jan Amos Komeń­ski czy Jan John­ston. Rów­nież nad­bur­mistrz zaprzy­jaź­nio­ne­go z Lesz­nem nie­miec­kie­go mia­sta Suhl zain­te­re­so­wał się Heer­man­nem, któ­re­go znał od wie­lu lat, nigdy nie zda­jąc sobie spra­wy z tego, że przy­jeż­dża do mia­sta, gdzie umarł słyn­ny pastor. Poja­wił się pomysł wyko­rzy­sta­nia Heer­man­na jako kolej­nej płasz­czy­zny dp współ­pra­cy mię­dzy mia­sta­mi, a szcze­gól­nie pomię­dzy para­fia­mi ewan­ge­lic­ki­mi.

Kolej­nym akcen­tem heer­man­now­skim był kon­cert Bart­ka Pie­la­ka, któ­ry odbył się w lesz­czyń­skim Miej­skim Ośrod­ku Kul­tu­ry. Pie­lak krót­ko przed­sta­wił postać pasto­ra oraz recy­to­wał tekst przez nie­go napi­sa­ny „O Panie, Boże mój”. Pod­kła­dem muzycz­nym do recy­ta­cji zajął się Tomasz Lipert, gita­rzy­sta współ­pra­cu­ją­cy mię­dzy inny­mi z De Mono. Oka­za­ło się, że tekst mają­cy ponad 350 lat zabrzmiał w spo­sób nie­praw­do­po­dob­nie aktu­al­ny i oso­bi­sty.

Lesz­czyń­ski ksiądz ewan­ge­lic­ki Sła­wo­mir Siko­ra był kolej­na oso­bą, któ­ra przy­łą­czy­ła się do popu­la­ry­za­cji pasto­ra Heer­man­na. Pod­czas nabo­żeń­stwa wspo­mniał o jego sła­bym sta­nie zdro­wia, to, że z powo­du cho­ro­by krta­ni nie mógł mówić i jedy­nie pisał kaza­nia. Pastor Siko­ra przy­znał, że upór dusz­pa­ster­ski Heer­man­na jest dla nie­go wzo­rem i natchnie­niem. W świą­tecz­nym nastro­ju lesz­czyń­ski zbór zaśpie­wał „O Panie, Boże mój”.

Johann Heer­mann jest bar­dzo nośną posta­cią dla sze­ro­ko poję­tej pro­mo­cji mia­sta Lesz­na, bo choć miesz­kał tu nie­dłu­go, to jed­nak był zaan­ga­żo­wa­ny w życie inte­lek­tu­al­ne mia­sta i to nie tyl­ko reli­gij­ne. Był pierw­szą posta­cią w histo­rii mia­sta, któ­ra wspo­mnia­ła o tym, że w Lesz­nie był ratusz. Wspie­rał począt­ku­ją­cych poetów, zarów­no piszą­cych po łaci­nie, jak i po nie­miec­ku, na cześć jed­nej z tych osób — Anny Memo­ra­ty nazwa­no jed­ną z ulic mia­sta.

Nie­któ­re pie­śni Heer­man­na były rów­nież umiesz­cza­ne przed II woj­ną świa­to­wą w śpiew­ni­kach kato­lic­kich, co jest z kolei nie­po­wta­rzal­ną oka­zją do zor­ga­ni­zo­wa­nia muzycz­nych spo­tkań eku­me­nicz­nych z para­fia­mi rzym­sko­ka­to­lic­ki­mi i pol­sko­ka­to­lic­ką dzia­ła­ją­cy­mi w Lesz­nie.

Bio­rąc pod uwa­gę eku­me­nicz­ne nasta­wie­nie mia­sta, wzo­ro­we współ­ży­cie róż­nych wyznań od wie­ków oraz pra­cę, jaką wło­żo­no w pro­mo­cję innych ewan­ge­li­ków lesz­czyń­skich, nale­ży sądzić, że Lesz­no wyko­rzy­sta postać Johan­na Heer­man­na sumien­nie do roz­wo­ju w róż­nych dzie­dzi­nach kul­tu­ry.

Zobacz tak­że:

Maga­zyn SR: Johann Heer­mann — (nie)znany pie­śniarz ewan­ge­lic­ki

Not­ka o Johan­nie Heer­man­nie

Ofi­cjal­na stro­na Lesz­na

Ofi­cjal­na stro­na gmi­ny Rud­na (w tym Cho­bie­nia)

Stro­na z histo­rycz­ną iko­no­gra­fią Lesz­na