Rozmowa z bp. Martinem Lönnebo

Kato­li­cy mają róża­niec, pra­wo­sław­ni czot­ki, a lute­ra­nie od nie­daw­na mogą uży­wać do modli­twy Pereł Życia. — One poma­ga­ją nam przede wszyst­kim w kon­cen­tra­cji, ale tak­że w tym, aby­śmy byli bar­dziej poboż­ni, byśmy byli bli­żej naszych modlitw — mówi w roz­mo­wie z Eku­me­nicz­ną Agen­cją Infor­ma­cyj­ną ks. Mar­tin Lön­ne­bo, biskup-senior Die­ce­zji Lin­köping Kościo­ła Szwe­cji i pomy­sło­daw­ca modli­tew­nych pereł.

Piotr Kali­now­ski: Wyznaw­cy wie­lu reli­gii modlą się przy uży­ciu pacior­ków, wystar­czy tu wymie­nić islam. Chrze­ści­ja­nie nie są gor­si — kato­li­cy mają swój róża­niec, a pra­wo­sław­ni czot­ki. Dla­cze­go Kościo­ły Refor­ma­cji zre­zy­gno­wa­ły z tej for­my modli­twy?Bp Mar­tin Lön­ne­bo: — Refor­ma­cja skon­cen­tro­wa­ła się na uszach, na zmy­śle słu­chu. „Wia­ra przy­cho­dzi ze słu­cha­nia”. Inne zmy­sły, na przy­kład zmysł doty­ku, zosta­ły pod wie­lo­ma wzglę­da­mi pomi­nię­te. Kościół lute­rań­ski znacz­nie wię­cej posta­wił na modli­tew­ni­ki, niż na różań­ce, świe­ce, kadzi­dła, litur­gicz­ne bar­wy i świę­te ole­je. Księ­że Bisku­pie, ską­du u lute­rań­skie­go duchow­ne­go wziął się pomysł, żeby stwo­rzyć róża­niec?- Inspi­ra­cja dla Pereł Życia przy­szła dla­te­go, że zda­łem sobie spra­wę z wiel­kiej wagi, jaką współ­cze­sny świat przy­kła­da do zmy­słów wzro­ku i doty­ku. Zmy­sły poma­ga­ją nam przejść przez życie, tak­że przez jego aspekt ducho­wy. Wła­śnie takie zało­że­nie sta­ło się inspi­ra­cją, aby spró­bo­wać zro­bić coś, co pomo­gło­by ludziom w wyko­rzy­sta­niu ich cech. W czym Per­ły Życia mogą pomóc w trak­cie modli­twy?- Przede wszyst­kim poma­ga­ją nam w kon­cen­tra­cji, ale tak­że w tym, aby­śmy byli bar­dziej poboż­ni, byśmy byli bli­żej naszych modlitw. To nie przy­pa­dek, że różań­ce roz­prze­strze­ni­ły się tak bar­dzo, uży­wa­ją ich przed­sta­wi­cie­le róż­nych kul­tur i róż­nych reli­gii. Pacior­ki poma­ga­ją nam w kon­cen­tra­cji i medy­ta­cji. My, ludzie, potrze­bu­je­my cza­sem pomo­cy by posta­wić w cen­trum uwa­gi coś inne­go, niż nas samych. W odróż­nie­niu od wie­lu zna­nych mi modli­tew­nych kora­li­ków, te lute­rań­skie mają bar­dzo zróż­ni­co­wa­ne kształ­ty i kolo­ry­sty­kę. Dla­cze­go?- Kolo­ry zawsze były waż­ne dla nas, ludzi. One wzmac­nia­ją prze­kaz. Na przy­kład, dla więk­szo­ści z nas kolor czer­wo­ny, to kolor miło­ści, czar­ny — nocy lub śmier­ci itd. Róż­ne kolo­ry i róż­ne kształ­ty kora­li spra­wia­ją, że nasze zmy­sły dzia­ła­ją jed­no­cze­śnie. A co z popu­lar­no­ścią nowej dla ewan­ge­li­ków for­my modli­twy?- Per­ły Życia zosta­ły przy­ję­te bar­dzo dobrze. Dzi­siej­sze cza­sy przy­nio­sły otwar­tość na róż­ne tra­dy­cje chrze­ści­jań­skie. Jesz­cze nie tak daw­no ludzie mie­li wie­le pytań o nie, dziś te pyta­nia znik­nę­ły a pomysł został w peł­ni zaak­cep­to­wa­ny. Kościół Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­ski w Ame­ry­ce stwo­rzył swój wła­sny róża­niec. Czy tak szcze­gól­na modli­twa nie powin­na być ujed­no­li­co­na u przed­sta­wi­cie­li jed­ne­go wyzna­nia?- Nie wie­dzia­łem o tym. Sprze­da­je­my Per­ły Życia tak­że do Ame­ry­ki Pół­noc­nej. I oczy­wi­ście było­by bar­dzo miło, gdy­by­śmy mie­li jeden róża­niec, jako znak jed­no­ści. A co z przy­szło­ścią Pereł Życia?- Przy­szłość zawsze jest trud­na do opi­sa­nia, ale Per­ły Życia już roz­prze­strze­ni­ły się po świe­cie. Poza Skan­dy­na­wią sprze­da­je­my je w Niem­czech, Anglii, Holan­dii, Ame­ry­ce Pół­noc­nej, a tak­że w Chi­nach i Japo­nii. Pyta­nia o róża­niec otrzy­mu­je­my tak­że z innych kra­jów. Tak więc per­ły zaczy­na­ją życie na wła­sną rękę. I nie tyl­ko wśród lute­ra­nów, ale tak­że wśród kato­li­ków. Bar­dzo dzię­ku­ję za roz­mo­wę.