110 kościołów zamkniętych w trzy lata
- 13 kwietnia, 2008
- przeczytasz w 2 minuty
Islamscy ekstremiści w Indonezji i lokalne władze doprowadzili do zamknięcia 110 chrześcijańskich kościołów w latach 2004 – 2007. Islamski Instytut Wahid, Wspólnota Kościołów Indonezji, Indonezyjska Konferencja Episkopatu i Komisja Obrony Praw Człowieka z Indonezji oświadczyły, że stosowanie dyskryminacji i przemocy wobec Kościołów było najbardziej intensywne w prowincjach Zachodnia Jawa, Bantel, Centralna Jawa, Południowe Sulawesi i Bengkulu. Najczęściej atakowały Kościoły Front Obrony Islamu, Front Hizbullah, Forum […]
Islamscy ekstremiści w Indonezji i lokalne władze doprowadzili do zamknięcia 110 chrześcijańskich kościołów w latach 2004 – 2007. Islamski Instytut Wahid, Wspólnota Kościołów Indonezji, Indonezyjska Konferencja Episkopatu i Komisja Obrony Praw Człowieka z Indonezji oświadczyły, że stosowanie dyskryminacji i przemocy wobec Kościołów było najbardziej intensywne w prowincjach Zachodnia Jawa, Bantel, Centralna Jawa, Południowe Sulawesi i Bengkulu.
Najczęściej atakowały Kościoły Front Obrony Islamu, Front Hizbullah, Forum Członków Muzułmańskiego Zakonu (FUUI) i Forum Muzułmańskiego Bezpieczeństwa (DKM).
Niektóre z tych organizacji wymogły na lokalnych władzach, aby te wysłały listy do Kościołów z zakazem prowadzenia jakiejkolwiek działalności. W razie niepodporządkowania się tym nakazom kościoły były palone lub przynajmniej uszkodzone, jak to miało np. miejsce w grudniu z Chrześcijańskim Kościołem Baptystów z Jakarty, w prowincji Tangerang. Ekstremiści islamscy wyważyli również drzwi i wybili szyby w oknach domu pastora Bedali Hulu, wyrzucając na ulicę jego rzeczy. Pomimo pozwolenia na działanie, władze poradziły pastorowi opuszczenie regionu, aż do chwili zmniejszenia się napięcia, które wywołał fakt, że baptyści zaczęli spotykać się w prywatnym domu.
Według dekretu Rady Ministrów Indonezji z 1969 roku, a poprawionego w 2006 roku, wszystkie miejsca kultu (w tym muzułmańskie) w Indonezji muszą otrzymać na to pozwolenie. O takie pozwolenie mogą się starać grupy religijne posiadające przynajmniej 90 dorosłych osób, których kopie dowodów tożsamością są wysyłane razem z prośbą o zatwierdzenie miejsca kultu. Poza tym przynajmniej 60 sąsiadów miejsca, gdzie miałoby dochodzić do nabożeństw, powinno dać na nie pisemne pozwolenie. Te i inne wymagania sprawiają, że małe wspólnoty chrześcijańskie nie mają szansy na zbieranie się na wspólne modlitwy, a gdy to czynią, to stają się łatwym celem lokalnych władz i radykalnych grup islamskich. Indonezja liczy około 240 miliony ludności, z czego 88,2% wyznaje islam. Chrześcijanie stanowią 9% mieszkańców kraju (5,9% to protestanci i 3,1% katolicy), hindusi 0,8%, buddyści 0,2%, a inne religie 0,2%.