A demony szaleją…

Ze szczę­ścia oczy­wi­ście, bo czo­ło­wy pol­ski demo­no­log i egzor­cy­sta ojciec Alek­san­der Posac­ki otrzy­mał od prze­ło­żo­ne­go Pro­win­cji Pol­ski Połu­dnio­wej Towa­rzy­stwa Jezu­so­we­go zakaz publicz­ne­go spra­wo­wa­nia funk­cji kapłań­skich, wypo­wia­da­nia się w mediach i dzia­łal­no­ści reko­lek­cyj­no-dusz­pa­ster­skiej.

Zgod­nie
z lako­nicz­nym komu­ni­ka­tem jezu­ic­kiej kurii zakaz ma dać ojcu Posac­kie­mu czas na
reflek­sję co do sty­lu jego życia zakon­ne­go oraz wier­no­ści w prze­strze­ga­niu
reguł i ślu­bów w Towa­rzy­stwie Jezu­so­wym.

Infor­ma­cja
o zaka­zie poja­wi­ła się aku­rat przed Hal­lo­we­en, któ­re to jest pro­we­nien­cji
anglo­sa­skiej ale jako import po zbu­rze­niu barier pró­bu­je się przy­jąć i w naszej
— sło­wiań­skiej tra­dy­cji, co co roku powo­du­je grom­kie ostrze­że­nia ze stro­ny
demo­no­lo­gów wśród któ­rych ojciec Posac­ki się wyróż­nia. Nale­ży zatem przy­jąć, że
demo­ny, któ­re w szcze­gól­ny spo­sób uak­tyw­nia­ją się 31 paź­dzier­ni­ka (w tra­dy­cji
cel­tyc­kiej uwa­ża­ny za czas, w któ­rym zani­ka gra­ni­ca oddzie­la­ją­ca zie­mię od
zaświa­tów) mają na “swo­je świę­to” małą por­cję satys­fak­cji. Chy­ba, że
zało­żyć, iż ktoś z prze­ło­żo­nych uznał, iż ojciec Posac­ki prze­kro­czył cien­ką
gra­ni­cę, któ­ra nie­któ­rych demo­no­lo­gów pro­wa­dzić może wprost do mani­chej­skie­go a
nie kato­lic­kie­go poglą­du na świat. Trud­no też było nie odnieść wra­że­nia, że
ojciec Posac­ki nie tyl­ko ma pro­blem z odróż­nia­niem świa­ta wykre­owa­ne­go przez
lite­ra­tu­rę ze świa­tem rze­czy­wi­stym ale że na serio wie­rzy w moż­li­wość
oddzia­ły­wa­nia na rze­czy­wi­stość za pomo­cą magii.