Bp Kazimierz Nycz — krakowski kandydat na warszawską stolicę

Kan­dy­da­ta­mi na arcy­bi­sku­pa war­szaw­skie­go są: biskup kosza­liń­sko-koło­brze­ski Kazi­mierz Nycz, metro­po­li­ta prze­my­ski i prze­wod­ni­czą­cy Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu Pol­ski abp Józef Micha­lik oraz sekre­tarz waty­kań­skiej Kon­gre­ga­cji Ewan­ge­li­za­cji Naro­dów abp Hen­ryk Hoser — dowie­dzia­ła się nie­ofi­cjal­nie Gaze­ta Wybor­cza.

Te trzy pro­po­zy­cje per­so­nal­ne (tzw. ter­no) nun­cjusz papie­ski w Pol­sce, abp Józef Kowal­czyk, wysłał do Waty­ka­nu.

Wszy­scy trzej kan­dy­da­ci pocho­dzą z cen­tro­wej frak­cji Epi­sko­pa­tu. Czo­ło­wy z nich – bp Kazi­mierz Nycz jest dok­to­rem kate­che­ty­ki, zasia­da w kil­ku komi­sjach Epi­sko­pa­tu i w jego komi­sji rewi­zyj­nej. Jest zna­ny w Waty­ka­nie jako współ­or­ga­ni­za­tor papie­skich piel­grzy­mek. Ma popar­cie trzech kra­kow­skich kar­dy­na­łów. Był pra­wą ręką kar­dy­na­ła Machar­skie­go, gdy ten prze­wo­dził archi­die­ce­zji kra­kow­skiej. Lojal­ny i dys­kret­ny, nie­zwy­kle sku­tecz­ny na linii kuria – poli­ty­cy, oka­zał się ide­al­nym współ­pra­cow­ni­kiem kar­dy­na­ła. Ide­al­nie czy­sty, jeśli cho­dzi o “lustra­cję”. Potę­pił arcy­bi­sku­pa Sta­ni­sła­wa Wiel­gu­sa – pochwa­lił zaan­ga­żo­wa­nie świec­kich w wyja­śnie­nie jego spra­wy. Swo­ją die­ce­zją kie­ro­wał zna­ko­mi­cie. Zachwa­la­ny w Kosza­li­nie tak przez lewi­cę, jak przez pra­wi­cę.

Czy to wystar­cza­ją­co dużo by zasiąść na sto­li­cy arcy­bi­sku­piej sto­li­cy?

Ini­cja­ty­wa wymknę­ła się z rąk bisku­pów war­szaw­skich i pra­we­go skrzy­dła Epi­sko­pa­tu. Naj­pierw wizy­ta arcy­bi­sku­pa Zimo­nia w Rzy­mie, póź­niej arcy­bi­sku­pa Micha­li­ka i bisku­pa Zimow­skie­go, wresz­cie sta­no­wi­sko lek­ko wystra­szo­ne­go nun­cju­sza. Wszyst­kie te nie­znacz­ne ruchy wska­zu­ją na prze­su­nię­cie jej w cen­trum, zresz­tą naj­bar­dziej repre­zen­ta­tyw­ne dla Epi­sko­pa­tu, sta­no­wią­ce sta­bil­ne zaple­cze dla pol­skie­go Kościo­ła.

A prze­ciw­wska­za­nia? Zawsze w takich “grach per­so­nal­nych” wkra­da się odro­bi­na koniunk­tu­ra­li­zmu. Więc moż­na sobie daro­wać ten wątek – jest on zbyt natu­ral­ny. Nie powin­no się jed­nak pomi­nąć fał­szy­wej dia­gno­zy posta­wio­nej przez bisku­pa Nycza (zdj. 2) w spra­wie abp. Wiel­gu­sa. Czy przy­pad­kiem ksiądz biskup nie pomy­lił olbrzy­ma laika­tu z olbrzy­mem histe­rycz­ne­go anty­kle­ry­ka­li­zmu? Tra­gicz­na była­by to pomył­ka. Ale o tym w osob­nym tek­ście. Nie­po­koi mnie co inne­go. Bisku­pi z cen­trum myślą pospo­li­cie. Zakła­da­ją, że Kościół jest jak łódź, któ­rą trze­ba jak naj­ła­god­niej prze­pro­wa­dzić przez nie­spo­koj­ne cza­sy. Nie mają nic z cha­ry­zmy pro­ro­ka na mia­rę Jana Paw­ła II i odczy­tu­ją jego prze­sła­nie nie dość głę­bo­ko. Nie mówiąc o tym, że boją się wyjść poza nie i kon­ty­nu­ować wąt­ki naucza­nia papie­skie­go w cią­gle nowych, powie­dział­bym rady­ka­li­zu­ją­cych się, realiach.

Pro­fe­sor Sta­nisz­kis powie­dzia­ła­by o bisku­pie Nyczu – brze­go­wy, czy­li taki, któ­ry chce osią­gnąć mak­si­mum zysku w nie­sprzy­ja­ją­cych oko­licz­no­ściach, nie prze­ciw­sta­wia­jąc się im, bo nie ma to sen­su.

No wła­śnie, czy nie ma to sen­su? Nycz — zako­cha­ny w Karo­lu Woj­ty­le jako dusz­pa­ste­rzu — kom­plet­nie nie rozu­mie jego glo­bal­ne­go prze­sła­nia. Wąt­pię, czy będzie miał do zapro­po­no­wa­nia współ­cze­snej demo­kra­cji cokol­wiek poza kon­for­mi­zmem, zwa­żyw­szy, że korze­nie laicy­za­cji – wska­za­ne przez Jana Paw­ła II — się­ga­ją filo­zo­ficz­ne­go dzie­dzic­twa Euro­py. Świę­ty spo­kój, któ­rym kie­ru­ją się bisku­pi cen­trum wyklu­cza inte­lek­tu­al­ną kon­fron­ta­cję rela­tyw­nych ide­olo­gii z chrze­ści­jań­stwem.

foto: archidiecezja.warszawa.pl

:: AKTUALIZACJA 2. 03. 2007: Bp Kazi­mierz Nycz metro­po­li­tą war­szaw­skim

:: AKTUALIZACJA 3. 03. 2007: Świa­dec­two kapła­na z die­ce­zji kosza­liń­sko-koło­brze­skiej o abp. Kazi­mie­rzu Nyczu