Czy chrześcijan i ateista mogą się zrozumieć?

Wczo­raj
pra­sa roz­pi­sy­wa­ła się o “bez­pre­ce­den­so­wym geście” papie­ża Fran­cisz­ka,
któ­ry napi­sał list opu­bli­ko­wa­ny w lewi­co­wej gaze­cie La Repub­bli­ca. List jest
odpo­wie­dzią na wcze­śniej zada­ne przez wydaw­cę gaze­ty (z prze­ko­na­nia agno­sty­ka) -
Euge­nio Scal­fa­rie­go, w któ­rych ten pytał np. czy chrze­ści­jań­ski Bóg wyba­cza też
tym, któ­rzy nie wie­rzą w Boga i Go nie poszu­ku­ją.

Na tak sfor­mu­ło­wa­ne
pyta­nie papież odpo­wie­dział, że pod­sta­wo­wą kwe­stią jest to, czy taka oso­ba
postę­pu­je zgod­nie ze swo­im sumie­niem, gdyż wsłu­chi­wa­nie się w sumie­nie i
podą­ża­nie za tym, co nam ono mówi zna­czy, że czło­wiek roz­róż­nia dobro od zła. Nato­miast
grze­chem jest nie słu­chać swo­je­go sumie­nia. Papież dodał też, że miło­sier­dzie
Boże nie ma ogra­ni­czeń. Jego odpo­wiedź nie spodo­ba­ła się wszyst­kim
nie­wie­rzą­cym. Np. Wło­ska Unia Ate­istów i Agno­sty­ków uzna­ła za obraź­li­wy sam fakt,
iż jakaś oso­ba nie­wie­rzą­ca może szu­kać upra­wo­moc­nie­nia u papie­ża a ponad­to, że
nie­wie­rzą­cy nie potrze­bu­ją prze­ba­cze­nia od Isto­ty, w któ­rej ist­nie­nie nie
wie­rzą lub wąt­pią.