Dziwna przeszkoda dla ekumenizmu

Wita­my w świe­cie moral­nej nie­ska­zi­tel­no­ści i wznio­słych idei! Zapra­sza­my do sto­łu! Dziś w jadło­spi­sie rado­sna twór­czość? tym razem z Waty­ka­nu. Otóz Pań­stwo pew­nie wie­dzą, że cele­bru­je­my peł­ni rado­ści 40. rocz­ni­cę Uni­ta­tis redin­te­gra­tio, słyn­ne­go doku­men­tu, któ­ry roz­po­czął prze­łom eku­me­nicz­ny w Koście­le kato­lic­kim. Z tej jak­że solem­nej oka­zji papież Jan Paweł II wygło­sił pod­czas nie­szpo­rów w bazy­li­ce św. Pio­tra w Rzy­mie rów­nie solem­nie prze­mó­wie­nie, wzy­wa­jąc chrze­ści­jan do poszu­ki­wa­nia jed­no­ści podzie­lo­nych Kościo­łów. Papież stwier­dził ponad­to, że homo­sek­su­al­ny kler we Wspól­no­cie Angli­kań­skiej jest poważ­ną prze­szko­dą w dia­lo­gu eku­me­nicz­nym. Cie­ka­we?

Zdzi­wi­łem się ogrom­nie. Rzym wypo­mi­na angli­ka­nom prak­ty­ku­ją­cych homo­sek­su­ali­stów w posłu­dze kapłań­skiej. A dla­cze­go nie doku­ment, zarzu­ca­ją­cy angli­ka­nom, że są grzesz­ni­ka­mi, że łamią dzie­sięć przy­ka­zań? Ufam w kre­atyw­ność kar­dy­na­ła Jose­pha Rat­zin­ge­ra, któ­re­mu taki tekst nie spra­wił­by więk­szej trud­no­ści. Nie­śmia­ło przy­po­mnę doku­men­cik, wzy­wa­ją­cy kato­li­ków do prze­ciw­sta­wia­nia się lega­li­za­cji związ­ków homo­sek­su­al­nych: kar­dy­nał Rat­zin­ger swo­je, wier­ni swo­je, a nawet jego kole­dzy w urzę­dzie swo­je. Kro­wa pomu­cza­ła, mało mle­ka dała.

Ale wróć­my do meri­tum: czy auto­ro­wi papie­skie­go prze­mó­wie­nia (domy­ślam się, że papież nie napi­sał sam tego tek­stu) zabra­kło wyobraź­ni albo ewan­ge­licz­nej poko­ry? Przy­sło­wio­we źdźbło w oku bra­ta prze­szka­dza, awe wła­snym bel­ka nie. Wystar­czy wspo­mnieć USA, St Pöl­ten, tysią­ce nie­ujaw­nio­nych spraw lub zała­twio­nych w bia­łych ręka­wicz­kach, któ­re i tak oka­za­ły się być zapa­sku­dzo­ne, że nawet świę­ta mgła dam­na­tio memo­riae nie pomo­że.

Homo­sek­su­al­ni księ­ża angli­kań­scy prze­szko­dą w dia­lo­gu eku­me­nicz­nym? No cóż, nie jestem wiel­bi­cie­lem bp. Robin­so­na, a jego upór w natręt­nym trzy­ma­niu się stoł­ka jest dla mnie mało roz­sąd­ny, ale nie zmie­nia to fak­tu, że angli­ka­nie zaczę­li na ten temat otwar­cie roz­ma­wiać. Czy lep­sze (wygod­niej­sze?) jest ukry­wa­nie się za decy­zja­mi magi­ste­rio­um Kościo­ła, nad­gor­li­wy mora­lizm zie­ją­cy z kościel­nych doku­men­tów, któ­ry nie ma nic wspól­ne­go z rze­czy­wi­sto­ścią wie­lu ple­bań i semi­na­riów duchow­nych, czy powie­dze­nie: tak, akcep­tu­je­my księ­ży-gejów? Odpo­wiedź pozo­sta­wiam Czy­tel­ni­kom, a nie­za­do­wo­lo­nym pole­cam danie trze­cie: lepiej mil­czeć, pano­wie, mil­czeć.

Marek Piew­ka

(infor­ma­cja o nie­szpo­rach na pod­sta­wie depe­szy AFP)

Ps. Czy ktoś wie jak jest “obłu­da” po łaci­nie?

***

Pole­mi­ka Redak­to­ra Naczel­ne­go EAI Ekumenizm.pl dra Toma­sza P. Ter­li­kow­skie­go