Francja w szoku

Ilan Hali­mi pra­co­wał w Pary­żu w skle­pie z tele­fo­na­mi komór­ko­wy­mi. Znik­nął w nocy z 20 na 21 stycz­nia. Został porwa­ny przez gru­pę czar­no­skó­rych muzuł­ma­nów, któ­rzy skon­tak­to­wa­li się z jego rodzi­ca­mi żąda­jąc oku­pu. Z nie­wy­ja­śnio­nych przy­czyn pory­wa­cze zre­zy­gno­wa­li z oku­pu i 13 lute­go oka­le­czo­ne i nagie cia­ło Ila­na ze śla­da­mi przy­pa­leń i inny­mi ozna­ka­mi tor­tur zna­le­zio­no koło sta­cji kolej­ki dojaz­do­wej na połu­dnio­wych przed­mie­ściach Pary­ża. Chło­pak był kona­ją­cy. Zmarł w dro­dze do szpi­ta­la.

Począt­ko­wo sądzo­no, że bestial­ska zbrod­nia ma wyłącz­nie pod­ło­że kry­mi­nal­ne. Ale w cza­sie śledz­twa oka­za­ło się, że w ostat­nich tygo­dniach w Pary­żu pró­bo­wa­no porwać przy­naj­mniej czte­ry inne oso­by z rodzin pocho­dze­nia żydow­skie­go.

Za każ­dym razem sce­na­riusz był ten sam. Wiel­ka akcja poli­cji dopro­wa­dzi­ła do odkry­cia w mia­stecz­ku Bagneux gan­gu pod przy­wódz­twem Yous­so­ufa Fofa­ny, Fran­cu­za pocho­dzą­ce­go z Wybrze­ża Kości Sło­nio­wej. Poli­cja nie ujaw­nia, czy w gan­gu byli wyłącz­nie kolo­ro­wi i muzuł­ma­nie, wia­do­mo nato­miast, że w ich miesz­ka­niach zna­le­zio­no doku­men­ty świad­czą­ce o sym­pa­tiach i związ­kach z orga­ni­za­cja­mi wspie­ra­ją­cy­mi Pale­styń­czy­ków i roz­ma­ite orga­ni­za­cje arab­skie, głów­nie huma­ni­tar­ne. Choć nie były to dru­ki jaw­nie anty­se­mic­kie czy anty­za­chod­nie, to nie­któ­re z orga­ni­za­cji są na listach grup wspie­ra­ją­cych ter­ro­ryzm.

Fran­cu­ska pro­ku­ra­tu­ra zakwa­li­fi­ko­wa­ła w ponie­dzia­łek prze­stęp­stwo jako “popeł­nio­ne na tle anty­se­mic­kim”. Pre­mier Domi­ni­que de Vil­le­pin zapew­niał w tym tygo­dniu w par­la­men­cie, że jeśli w dzia­ła­niach spraw­ców był motyw anty­se­mic­ki, to nie ide­olo­gicz­ny, ale pry­mi­tyw­ny. Człon­ko­wie gan­gu zezna­ją w cza­sie prze­słu­chań, że pory­wa­li Żydów, bo “Żydzi mają pie­nią­dze i są soli­dar­ni”. Fran­cu­skie orga­ni­za­cje żydow­skie twier­dzą jed­nak, że dzia­łal­ność “gan­gu bar­ba­rzyń­ców” — jak gru­pę Fofa­ny nazwa­ła pra­sa — wpi­su­je się w noto­wa­ny od 2000 r. wzrost nastro­jów i incy­den­tów anty­se­mic­kich, wobec któ­re­go pań­stwo jest bez­rad­ne.

W nie­dzie­lę w Pary­żu odbę­dzie się wiel­ki marsz mil­cze­nia potę­pia­ją­cy anty­se­mi­tyzm. Orga­ni­zu­ją go sto­wa­rzy­sze­nia żydow­skie, orga­ni­za­cje wal­czą­ce z kse­no­fo­bią, bro­nią­ce praw czło­wie­ka oraz lewi­ca. Mimo zapro­sze­nia na demon­stra­cji zabrak­nie pre­zy­den­ta Jacqu­es’a Chi­ra­ca, choć jego poprzed­nik Fran­co­is Mit­ter­rand w 1990 r. wmie­szał się w tłum pod­czas mar­szu zor­ga­ni­zo­wa­ne­go po zbez­czesz­cze­niu cmen­ta­rza żydow­skie­go w Car­pen­tras.

“Wal­ka z rasi­zmem i anty­se­mi­ty­zmem była zawsze bli­ska Chi­ra­co­wi. Pre­zy­dent popie­ra nie­dziel­ną demon­stra­cję” — tłu­ma­czył wczo­raj dzien­ni­ko­wi “Libéra­tion” bli­ski współ­pra­cow­nik pre­zy­den­ta Fran­cji. Jed­nak zamiast na nie­dziel­ną demon­stra­cję pre­zy­dent poszedł w czwar­tek wie­czo­rem do pary­skiej syna­go­gi, gdzie bli­scy i żydow­ska wspól­no­ta Pary­ża modli­li się za zamor­do­wa­ne­go Ila­na. W uro­czy­sto­ści wziął udział tak­że pre­mier de Vil­le­pin.

Forum Żydów Pol­skich