Handel dziecięcymi organami w Mozambiku

Komi­sja Spra­wie­dli­wość i Pokój Insty­tu­tów Reli­gij­nych Por­tu­ga­lii opu­bli­ko­wa­ła doku­ment na temat han­dlu orga­na­mi ludz­ki­mi i dzieć­mi w Nampu­la, w Mozam­bi­ku, doma­ga­jąc się od rzą­du swo­je­go kra­ju (Mozam­bik jest daw­ną kolo­nią por­tu­gal­ską i do dzi­siaj ma w tym kra­ju wiel­kie wpły­wy), aby “wzmo­gły mię­dzy­na­ro­do­wą pre­sję, by praw­da nie zosta­ła ukry­ta i spra­wie­dli­wo­ści sta­ło się zadość”.

Pre­zy­dent Komi­sji, Ks. Valen­tim Gonça­lvez ze Zgro­ma­dze­nia Księ­ży Wer­bi­stów, poin­for­mo­wał agen­cję pra­so­wą “Ecc­le­sia”, że wie­le osób reli­gij­nych zaan­ga­żo­wa­ło się w zbie­ra­nie dowo­dów, aby moż­na było zro­zu­mieć zasięg pro­ble­mu. W prze­ci­wień­stwie do sko­rum­po­wa­nych czę­sto orga­nów ofi­cjal­nych Mozam­bi­ku, wie­lu misjo­na­rzy i insty­tu­cji reli­gij­nych, jak np. Komi­sja Die­ce­zjal­na Spra­wie­dli­wość i Pokój, dono­si, że z Nampu­li zni­ka wie­le dzie­ci i nasto­lat­ków, a następ­nie odnaj­dy­wa­no wie­le poka­le­czo­nych ciał, czę­sto bez orga­nów wewnętrznych.Tekst Komi­sji wspo­mi­na, że już wie­lu dzien­ni­ka­rzy było na miej­scu tych wyda­rzeń i mogło naocz­nie prze­ko­nać się, że porwa­ne dzie­ci po uśmier­ce­niu i wycię­ciu im róż­nych słu­żą­cych do mię­dzy­na­ro­do­we­go han­dlu orga­na­mi ludz­ki­mi narzą­dów, zosta­ły póź­niej mar­twe porzu­co­ne jak nie­po­trzeb­ny śmieć. Z dru­giej jed­nak stro­ny Komi­sję Spra­wie­dli­wość i Pokój nie­po­koi fakt sku­pie­nia się tyl­ko na tej jed­nej, jedy­nej zbrod­ni. Pro­blem bowiem jest o wie­le szer­szy, a han­del ludz­ki­mi narzą­da­mi jest tyl­ko jego cze­ścią.

Wie­le dzie­ci, mło­dzie­ży i doro­słych pory­wa się tak­że i zmu­sza do nie­wol­ni­czej pra­cy, lub wyko­rzy­stu­je sek­su­al­nie. Nie­ste­ty, denun­cja doko­ny­wa­na przez misjo­na­rzy jest czę­sto wypa­cza­na i spły­ca­na, co wska­zu­je na pew­ne siły zain­te­re­so­wa­ne, aby te fak­ty nie zosta­ły roz­po­wszech­nio­ne.

Insty­tu­ty zakon­ne w Por­tu­ga­lii alar­mu­ją, że “jeśli glo­ba­li­za­cja dzia­ła jako sieć, to gdy doty­czy ona mafii i han­dla­rzy, to ta sieć nie ma żad­nych ogra­ni­czeń” Przy­pad­ki, o któ­rych mówią zakon­ni­cy z Por­tu­ga­lii, zosta­ły upu­blicz­nio­ne 13 wrze­śnia 2003 r w doku­men­cie pod­pi­sa­nym przez arcy­bi­sku­pa z Nampu­li, Bp.. Tomé Makh­we­li­ha, rek­to­ra mię­dzy­die­ce­zjal­ne­go semi­na­rium, ks. Car­lo­sa Alber­ta Gaspa­ra Pere­irę, świec­ką misjo­nar­kę kato­lic­ką z Bra­zy­lii, Marię Eli­dę dos San­tos i przez prze­ło­żo­ną klasz­to­ru “Mater Dei”, sio­strę Marię Car­men Calvo Ari­no (Sio­strę Julia­nę). Donie­sie­nia te zosta­ły omó­wio­na na spo­tka­niu Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pal­nej Mozam­bi­ku. Bisku­pi posta­no­wi­li przed­sta­wić pro­blem pre­zy­den­to­wi kra­ju, Joaqu­imo­wi Chis­sa­no.

Misjo­na­rze i misjo­nar­ki z Por­tu­ga­lii już od kil­ku lat sta­ra­ją się zain­te­re­so­wać świat strasz­ną tra­ge­dią bied­nych dzie­ci w tym zagu­bio­nym zakąt­ku Mozam­bi­ku, ale dopie­ro teraz widać ogrom­ną zło­żo­ność i wiel­kie roz­mia­ry tego pro­ble­mu.