Aborcja na Kubie — dobry interes

Pani dok­tor Hil­da Moli­na jest zna­ną kubań­ską lekar­ką i naukow­cem. W chwi­li obec­nej jej oso­ba jest zwią­za­na z dys­ku­sją, w kwe­stii decy­zji pod­ję­tej przez rząd kubań­ski, aby nie pozwo­lić jej na wyjazd z Kuby w celu odwie­dze­nia przez nią rodzi­ny miesz­ka­ją­cej w Argen­ty­nie. Tym­cza­sem, według czę­ści zagra­nicz­nej pra­sy, przy­pusz­cza się, żebrak zgo­dy na opusz­cze­nie wyspy Fide­la Castro jest zwią­za­na z lukra­tyw­nym i z samo­wol­nym przed­się­wzię­ciem rzą­du kubań­skie­go zwią­za­nym z abor­cją.

Według arty­ku­łu z „Nuevo Siglo On Line”, pani dok­tor Hil­da Moli­na pra­cu­je w Mię­dzy­na­ro­do­wym Ośrod­ku Neu­ro­lo­gicz­nej Odno­wy (Cen­tro Inter­na­cio­nal de Restau­ra­ción Neu­ro­ló­gi­ca – CIREN), insty­tu­cji, któ­ra pod­le­ga kubań­skie­mu rzą­do­wi, a któ­ra odkry­ła tzw. „czar­ną sub­stan­cję pło­do­wą”, zło­żo­ną z komó­rek rdze­nio­wych i z neu­ro­no­wych włó­kien ludz­kich pło­dów. Sub­stan­cja ta, aby mogła dzia­łać sku­tecz­nie, odna­wia­jąc włók­na ner­wo­we osób doro­słych, powin­na być prze­szcze­pio­na jesz­cze z żyją­cych ludz­kich pło­dów.

Licz­ne witry­ny inter­ne­to­we, któ­re nale­żą do prze­ciw­ni­ków komu­ni­stycz­ne­go rzą­du Kuby, roz­po­wszech­ni­ły wia­do­mość cytu­jąc dyrek­to­ra tej rzą­do­wej insty­tu­cji, dok­to­ra Juli­ána Alva­re­za, któ­ry w książ­ce zaty­tu­ło­wa­nej „Rze­mieśl­ni­cy życia” tłu­ma­czy, że „aktu­al­nie prze­pro­wa­dza się 100 tysię­cy abor­cji rocz­nie. Dla­te­go CIREN posia­da moż­li­wość zdo­by­wa­nia z dosyć dużą łatwo­ścią pło­do­we­go włók­na, aby użyć je w tego typu spo­so­bach lecze­nia”. Według dzien­ni­ka „Nuevo Siglo On Line” owych sto tysię­cy abor­cji komu­ni­stycz­ny rząd uży­wa do kłam­li­wej sta­ty­sty­ki mają­ce zadzi­wić świat niską śmier­tel­no­ści dzie­ci na Kubie.

W innej dekla­ra­cji dok­tor Alva­res opo­wia­da, że w zapla­no­wa­nym do prze­pro­wa­dze­nia neu­ro­tran­splan­ta­cji dniu eki­pa spe­cja­li­stów z CIREN prze­miesz­cza się do szpi­ta­la położ­ni­cze­go w Hawa­nie, gdzie każ­de­go dnia prze­pro­wa­dza się dzie­siąt­ki abor­cji. Tam otrzy­mu­je się włók­no pło­do­we, „zawsze za zgo­dą mat­ki, prze­wo­żąc je natych­miast i w wyma­ga­nych warun­kach do naszej insty­tu­cji”. Tym­cza­sem dzien­nik „Nuevo Siglo On Line” twier­dzi, że to jest kłam­stwo i w rze­czy­wi­sto­ści kobie­ty nie mają nic do powie­dze­nia, a same abor­cje prze­pro­wa­dza się wyłącz­nie ze wzglę­du na natych­mia­sto­we potrze­by CIREN. Nie ma tam mowy o wyrzu­tach sumie­nia, czy też roz­trzą­sa­niu pro­ble­mu etycz­ne­go, a wyso­ki wskaź­nik abor­cji na Kubie jest wła­śnie wręcz potrzeb­ny CIREN.

Arty­kuł z „Nuevo Siglo On Line” tłu­ma­czy, że kubań­skie prze­rwa­nia ciąż, któ­re codzien­nie dostar­cza­ją CIREN „czar­nej sub­stan­cji pło­do­wej”, są doko­ny­wa­ne w spo­sób legal­ny i spon­so­ro­wa­ne są przez rząd. Prze­cież w kra­ju, gdzie pla­no­wa­nie rodzin­ne mia­ło być czymś wzor­co­wym, a kobie­ty mia­ły mieć powszech­ny i łatwy dostęp do naj­róż­niej­szych anty­kon­cep­cyj­nych środ­ków i metod, taka licz­ba abor­cji była­by nie­po­trzeb­na i raczej nie­zro­zu­mia­ła, a wręcz szko­dli­wa dla wize­run­ku tego „wyśmie­ni­te­go” rzą­do­we­go pro­gra­mu pla­no­wa­nia rodzin­ne­go. „Jed­nak­że co uczy­ni­ła­by CIREN, któ­ra przy­no­si komu­ni­stycz­ne­mu rzą­do­wi tyle euro i dola­rów, gdy­by rze­czy­wi­ście licz­ba abor­cji ule­gła zmniej­sze­niu?”, pyta inter­ne­to­wy dzien­nik. I zaraz żar­tu­je, że pew­nie musia­ła­by zwią­zać się z sek­tą realia­nów, aby spro­wa­dzać „czar­ną sub­stan­cję pło­do­wą” z inne­go świa­ta.

Wła­śnie ist­nie­nie i spo­sób dzia­ła­nia CIREN ma mieć zwią­zek z zabro­nie­niem pani dok­tor Hil­dzie Moli­na na odwie­dze­nie jej rodzi­ny w Argen­ty­nie. „Dok­to­ra Moli­na jest pra­cow­ni­kiem CIREN, a mówie­nie o CIREN na Kubie, to wska­zy­wa­nie na wła­sność stra­te­gicz­ną i na tajem­ni­cę sta­nu. Cóż by się sta­ło, gdy­by pani dok­tor Moli­na będąc już poza wyspą, zde­cy­do­wa­ła się zamiesz­kać ze swo­im synem i ze swo­imi wnu­ka­mi w innym kra­ju? Jakie były­by tego kon­se­kwen­cje, gdy­by tak zechcia­ła spi­sać swo­je wspo­mnie­nia, albo nawet wyja­wić nie­któ­re ze swo­ich tajem­nic — pyta inter­ne­to­wy dzien­nik. Na koniec autor arty­ku­łu stwier­dza, że „cze­go kubań­ska dyplo­ma­cja nie ma odwa­gi przy­znać, gdyż było­by jej trud­no to wyra­zić w dyplo­ma­tycz­nym języ­ku, to fakt, że pani dok­tor Moli­na ze swo­ją wie­dzą, ze swo­imi wspo­mnie­nia­mi i tajem­ni­ca­mi nale­ży do pań­stwa, nale­ży do ‘Rewo­lu­cji’, tak samo jak set­ki tysię­cy innych Kubań­czy­ków. Tak samo jak set­ki tysię­cy Kubań­czy­ków, któ­rym nigdy nie dane było się naro­dzić”.