Biskup złożył wniosek o ordynację kobiet

Jesz­cze przed inau­gu­ra­cją Syno­du ks. bp Jerzy Samiec i mini­ster Sta­ni­sław Huskow­ski z Mini­ster­stwa Admi­ni­stra­cji i Cyfry­za­cji pod­pi­sa­li poro­zu­mie­nie w spra­wie nowe­li­za­cji usta­wy regu­lu­ją­cej sto­su­nek Pań­stwa do Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go w Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej.

Tra­dy­cyj­nie spra­woz­da­nie za minio­ne pół­ro­cze zło­żył ks. bp Jerzy Samiec, któ­ry przy­po­mi­na­jąc biblij­ne hasło roku (Przyj­muj­cie jed­ni dru­gich jak i Chry­stus przy­jął nas ku chwa­le Boga) wska­zał na chrze­ści­jań­ską odpo­wie­dzial­ność Kościo­ła wobec poszu­ku­ją­cych pomo­cy. Bp Samiec zre­la­cjo­no­wał stan przy­go­to­wań do obcho­dów 500-lecia Refor­ma­cji, omó­wił rela­cje z inny­mi Kościo­ła­mi oraz odniósł się do aktu­al­nych spraw Kościo­ła. Synod przy­jął do dal­sze­go pro­ce­do­wa­nia wnio­sek bisku­pa o taką zmia­nę prze­pi­sów pra­wa kościel­ne­go, któ­ra umoż­li­wi­ła­by ordy­no­wa­nie kobiet do posłu­gi pre­zbi­te­ra (księ­dza). Obec­nie kobie­ty z wykształ­ce­niem teo­lo­gicz­nym ordy­no­wa­ne są do służ­by dia­ko­na. Biskup otwar­cie opo­wie­dział się za ordy­no­wa­niem kobiet na księ­ży i wyja­śnił zmia­nę sta­no­wi­ska w tej spra­wie. Jeśli pod­czas wio­sen­nej sesji Synod zgo­dzi się na ordy­na­cję kobiet pierw­sze ordy­na­cje odby­ły­by się w 2018 roku.

Gościem spe­cjal­nym Syno­du była ks. Mar­got Käßmann od kwiet­nia 2012 r. amba­sa­dor­ka ds. Jubi­le­uszu 500-lecia Refor­ma­cji z ramie­nia Rady Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła w Niem­czech (EKD), zwierzch­nicz­ka Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła Kra­jo­we­go Hano­we­ru w latach 1999–2010 oraz prze­wod­ni­czą­ca Rady Ewan­ge­lic­kie­go Kościo­ła w Niem­czech w latach 2009–2010.

Komen­tarz

Po raz kolej­ny Kościół Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­ski w Pol­sce zma­ga się z tema­tem ordy­na­cji kobiet. Jak zawsze nie bra­ku­je emo­cji, w tym przede wszyst­kich lęków zna­nych choć­by z toczą­cej się kam­pa­ni wybor­czej do par­la­men­tu. Poja­wia­ją się teo­rie spi­sko­we o naci­skach, nie bra­ku­je kon­glo­me­ra­tu bez­pod­staw­nych obaw, suge­ru­ją­cych mniej lub bar­dziej wprost, że ordy­na­cja kobiet ozna­cza zagła­dę Kościo­ła. Takie stwier­dze­nia są nie tyl­ko szko­dli­we i dys­kwa­li­fi­ku­ją­ce, ale po pro­stu z grun­tu fał­szy­we i obraź­li­we dla kobiet i męż­czyzn w Koście­le i poza nim, w tym tak­że dla współ­wy­znaw­ców z Kościo­łów, z któ­ry­mi pol­scy lute­ra­nie zwią­za­ni są peł­ną wspól­no­tą urzę­du i sakra­men­tów.

Lęk nie jest dobrym dorad­cą i nie może kształ­to­wać kościel­nej rze­czy­wi­sto­ści. Powo­ła­niem Kościo­ła, szcze­gól­nie ewan­ge­lic­kie­go, któ­ry pod­kre­śla koniecz­ność nie­ustan­nej odno­wy i cele­bru­je ją każ­de­go roku 31 paź­dzier­ni­ka, nie może być strach. Kościół, któ­ry w swo­im rozu­mie­niu urzę­du słusz­nie akcen­tu­je powszech­ne kapłań­stwo wszyst­kich ochrzczonyc,h nie może się kie­ro­wać stra­chem i cemen­to­wać nie­czy­tel­ne sta­tus quo.

Dys­ku­sja o ordy­na­cji kobiet poka­za­ła jak bar­dzo bra­ku­je w pol­skim Koście­le lute­rań­skim poważ­nej deba­ty o teo­lo­gicz­nej toż­sa­mo­ści pol­skie­go lute­ra­ni­zmu i to takiej deba­ty wycho­dzą­cej znacz­nie poza for­mal­ne zasa­dy sola. Tra­dy­cja refor­ma­cyj­na to coś wię­cej niż recy­to­wa­nie paru haseł i odtwa­rza­nie apo­lo­ge­ty­ki okre­su kon­fe­sjo­na­li­za­cji. Odno­szę wra­że­nie, że w imię wier­no­ści “ide­ałom Refor­ma­cji” zbyt czę­sto wybie­ra się petry­fi­ka­cję XVI-wiecz­nych ikon (tych praw­dzi­wych i tych baj­ko­wych) ani­że­li odpo­wie­dzial­ne zmie­rze­nie się z dzia­ła­niem Ducha Świę­te­go w Koście­le. A On — jak wie­rzę — wciąż dzia­ła (i cytu­jąc “kla­sy­ka”) wciąż prze­ma­wia.

Dariusz Bruncz

» Ekumenizm.pl: Eku­me­nicz­ne aspek­ty ordy­na­cji kobiet

---

Gale­ria