Gorzki smak schizmy

W okre­sie Wiel­kie­go Postu angli­kań­ska „Book of Com­mon Pray­er” wyzna­cza tę samą modli­twę do odczy­ty­wa­nia każ­de­go dnia: „Wszech­mo­gą­cy i Wiecz­ny Boże, któ­ry nie nie­na­wi­dzisz cze­go­kol­wiek, co stwo­rzy­łeś i któ­ry prze­ba­czasz grze­chy, tym któ­rzy poku­tu­ją; Stwórz w nas nowe i czy­ste ser­ca, byśmy my, god­nie lamen­tu­jąc nad naszy­mi grze­cha­mi i odpo­wied­nio uzna­jąc naszą grzesz­ność, uzy­ska­li u Cie­bie, Boże Wszel­kie­go Miło­sier­dzia, peł­ne odpusz­cze­nie i zma­za­nie grze­chów, przez Jezu­sa Chry­stu­sa, nasze­go Pana. Amen.”

Pry­ma­si prze­mó­wi­li. Mają dość. Angli­kań­skie Kościo­ły z USA i Kana­dy mają się wyco­fać z Angli­kań­skiej Rady Kon­sul­ta­cyj­nej do 2008 roku. Schi­zma zda­je się być nie­unik­nio­na. Z wyjąt­kiem chy­ba tyl­ko abp. Wil­liam­sa, wszy­scy zmie­rza­li do niej z namięt­no­ścią god­ną lep­szej spra­wy. W USA wyświę­co­no na bisku­pa geja żyją­ce­go w związ­ku, choć wie­dza­ia­no, że kon­se­kwen­cje tego czy­nu mogą być ogrom­ne. W Kana­dzie zezwo­lo­no na bło­go­sła­wie­nie związ­ków homo­sek­su­al­nych, pomi­mo próśb pry­ma­sa, by z tym pocze­kać i nie wybie­gać przed sze­reg. „Tra­dy­cjo­na­li­ści” też nie byli wie­le lep­si. W Kana­dzie odma­wia­li dys­ku­sji ze swo­im bisku­pem, w Sta­nach wypo­wia­da­li posłu­szeń­stwo swo­im paste­rzom.

Pry­mas Nige­rii, w kra­ju gdzie kobie­ty są kamie­nio­wa­ne za cudzo­łó­stwo i gdzie akcep­tu­je się poli­ga­mię, mia­no­wał się obroń­cą tra­dy­cyj­nej mor­la­no­ści chrze­ści­jań­skiej. Wtó­ro­wał mu do nie­daw­na pry­ma­sa Ugan­dy, obec­nie podej­rza­ny o wie­lo­let­nie bra­nie łapó­wek. Żaden z nich nie uznał za sto­sow­ne powścią­gnąć swój język i opa­no­wać się. Sku­tek jest taki, że mamy praw­do­po­dob­ną schizmę.W Wiel­ki Post.

Po opu­bli­ko­wa­niu oświad­cze­nia pry­ma­sów, ura­do­wa­ny biskup Aki­no­la wydał uro­czy­stą kola­cję. Ja w prze­ci­wień­stwie do pry­ma­sa Nige­rii nie zamie­rzam świę­to­wać schi­zmy. W tą nie­dzie­lę, zanim wsią­dę do samo­lo­tu pój­dę do angli­kań­skie­go kościo­ła Św. Trój­cy w Bosto­nie, by wziąć udział w nabo­żeń­stwie. I z cięż­kim, cięż­kim ser­cem przy­stą­pić do Komu­nii słu­cha­jąc słów modli­twy spo­wied­niej: „Jeśli mówi­my, że jeste­śmy bez grze­chu, to się oszu­ku­je­my i nie ma w nas praw­dy”. I by odpo­wie­dzieć sło­wa­mi Psal­mu 51: „Stwórz w nas, O Boże, ser­ca czy­ste, i nie­za­bie­raj od nas swe­go Ducha Świę­te­go.”

Kazi­mierz Bem

Boston, 25 luty 2005

Zobacz tak­że:

EAI Ekumenizm.pl:Schi­zma u angli­ka­nów

EAI Ekumenizm.pl: Spo­tka­nie pry­ma­sów w Irlan­dii Pół­noc­nej