Reformacja, refleksja i ekumenizm

Tema­ty­ka refor­ma­cyj­na oraz atmos­fe­ra zadu­my zwią­za­na z uro­czy­sto­ścią Wszyst­kich Świę­tych zdo­mi­no­wa­ły minio­ny tydzień. Jak co roku, Kościo­ły pro­te­stanc­kie wspo­mi­na­ły sym­bo­licz­ne roz­po­czę­cie Refor­ma­cji, któ­ra odmie­ni­ła nie tyl­ko spoj­rze­nie na wia­rę, ale rów­nież na nie­mal wszyst­kie aspek­ty życia- w tym kul­tu­rę, pra­wo, poli­ty­kę, a nawet gospo­dar­kę. Od kil­ku­na­stu lat Świę­to Refor­ma­cji jest rów­nież dla pol­skich lute­ra­nów dniem usta­wo­wo wol­nym od pra­cy. Myśli więk­szo­ści Pola­ków skie­ro­wa­ne były jed­nak na miste­rium śmier­ci i życia, ku naj­bliż­szym, któ­rzy ode­szli,a to za spra­wą świę­ta Wszyst­kich Świę­tych oraz dra­ma­tu, jaki roze­grał się w jed­nej z gdań­skich szkół. Trud­no i tym razem było uciec od pyta­nia: dla­cze­go?

Pyta­nie “dla­cze­go” towa­rzy­szło wie­lu na wieść o samo­bój­stwie lute­rań­skie­go pasto­ra z Nie­miec, któ­ry w Świę­to Refor­ma­cji doko­nał na tere­nie kom­plek­su klasz­tor­ne­go samo­spa­le­nia w pro­te­ście prze­ciw­ko eks­pan­sji isla­mu w RFN. Czy to był praw­dzi­wy powód, a jeśli tak, to czy islam rze­czy­wi­ście zagra­ża Euro­pie, któ­ra coraz czę­ściej zapo­mi­na o swo­ich ducho­wych korze­niach? O tym, że islam rośnie w siłę — zarów­no w Euro­pie, jak i w Ame­ry­ce Płn. — wie każ­dy. Mogli się o tym prze­ko­nać nasi roda­cy z USA, gdzie wła­dze rzym­sko­ka­to­lic­kiej Archi­die­ce­zji Detro­it odsprze­da­ły pol­ski kościół muzuł­ma­nom z Ban­gla­de­szu. Wpraw­dzie pol­skich kościo­łów w Detro­it pozo­sta­ło jesz­cze wie­le, to jed­nak wyda­rze­nie to ma ogrom­ną wymo­wę sym­bo­licz­ną — wie­lu obu­rzy­ło, zanie­po­ko­iło lub po pro­stu zmar­twi­ło.

Pro­ble­my z muzuł­ma­na­mi ma wciąż Bene­dykt XVI - przed wło­skim kon­su­la­tem w Anka­rze fana­tyk reli­gij­ny oddał kil­ka strza­łów z ostrej bro­ni, aby zapro­te­sto­wać prze­ciw­ko zbli­ża­ją­cej się piel­grzym­ce papie­ża. Nie­zwy­kle waż­na wizy­ta Bene­dyk­ta w Tur­cji odbę­dzie się przy uży­ciu naj­wyż­szych środ­ków bez­pie­czeń­stwa, nie wyłą­cza­jąc kami­zel­ki kulo­od­por­nej dla bisku­pa Rzy­mu. Oczy świa­ta, a na pew­no chrze­ści­jan prze­ję­tych dia­lo­giem eku­me­nicz­nym będą skie­ro­wa­ne na Tur­cję, gdzie papież spo­tka się z eku­me­nicz­nym patriar­chą Kon­stan­ty­no­po­la Bar­to­lo­me­uszem I i weź­mie udział w Boskiej Litur­gii w uro­czy­stość św. Andrze­ja Apo­sto­ła. O wadze dia­lo­gu pra­wo­sław­no-rzym­sko­ka­to­lic­kie­go papież przy­po­mi­na przy każ­dej oka­zji, ostat­nio pod­czas wizy­ty ad limi­na bisku­pów z Gre­cji. W tym kon­tek­ście waż­na jest rów­nież wypo­wiedź metro­po­li­ty Medio­la­nu, kar­dy­na­ła Tet­ta­man­zie­go nt. nawra­ca­nia Rosjan.Inny­mi, nie mniej waż­ny­mi sło­wa­mi Bene­dyk­ta był jego apel w uro­czy­stość Wszyst­kich Świę­tych, kie­dy pod­czas kaza­nia zachę­cił wier­nych do świę­to­ści. Świę­ci nie są wąską kastą wybra­nych, lecz nie­zmie­rzo­ną rze­szą- pod­kre­ślił papież.

Powróć­my jesz­cze do eku­me­ni­zmu. Na począt­ku tygo­dnia redak­tor naczel­ny EAI opu­bli­ko­wał swo­je smut­ne wra­że­nia z podró­ży do Zie­mi Świę­tej, fatal­ne­go, jeśli nie kata­stro­fal­nie złe­go sta­nu sto­sun­ków eku­me­nicz­nych w koleb­ce chrze­ści­jań­stwa — zna­lazł na to dość wymow­ny, ale i reali­stycz­ny “sym­bol”. Aby nie poprze­sta­wać na rze­czach smut­nych, war­to wspo­mnieć o miłej, czwar­tej­rocz­ni­cy ist­nie­nia Maga­zy­nu Teo­lo­gicz­ne­go Sem­per Refor­man­da, któ­ry dla wie­lu Czy­tel­ni­ków stał się cie­ka­wym źró­dłem infor­ma­cji o dia­lo­gu eku­me­nicz­nym, dzie­jach i współ­cze­sno­ści Kościo­ła i nie tyl­ko.

Istot­ną infor­ma­cją w minio­nym tygo­dniu była ponad­to zmia­na war­ty na sta­no­wi­sku pre­fek­ta waty­kań­skiej Kon­gre­ga­cji ds. Ducho­wień­stwa - kolum­bij­skie­go kar­dy­na­ła Dario Castril­lon Hoy­osa zastą­pił Bra­zy­lij­czyk kard. Cláu­dio Hum­mes.

Duże zacie­ka­wie­nie wzbu­dził skan­dal w śro­do­wi­sku ewan­ge­li­kal­nym w USA: jeden z lide­rów ruchu ewan­ge­li­kal­ne­go w tym kra­ju, pastor TedHag­gard, został oskar­żo­ny o homo­sek­su­alizm i zaży­wa­nie nar­ko­ty­ków. Duchow­ny nie przy­znał się do winy, ale posta­no­wił ustą­pić ze sta­no­wi­ska pasto­ra oraz sze­fa Naro­do­we­go Sto­wa­rzy­sze­nia Ewan­ge­li­kal­ne­go.

Pozo­sta­łe, istot­ne infor­ma­cje minio­ne­go tygo­dnia to kato­lic­ko-bud­dyj­skie roz­mo­wy nt. celi­ba­tu, wpro­wa­dze­nie w urząd zwierzch­ni­ka Epi­sko­pal­ne­go Kościo­ła USA oraz pry­ma­sa pro­win­cji bp Kathe­ri­ne Jef­ferts Scho­ri, pierw­szej kobie­ty spra­wu­ją­cej tę posłu­gę, oraz na pol­skim podwór­ku, posie­dze­nie Syno­du Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Augs­bur­skie­go, któ­ry zajął się zagad­nie­nia­mi litur­gicz­ny­mi oraz pro­ble­ma­mi w sto­sun­kach mię­dzy Kościo­łem a pań­stwem.

30. X. 2006- 5. XI. 2006