Kreml: patriarcha na czele wszystkich religii

Pre­zy­dent Rosji anga­żu­je “tra­dy­cyj­ne reli­gie” swe­go kra­ju do reali­za­cji pań­stwo­wych pro­gra­mów na rzecz mło­dzie­ży. Kreml pra­gnie umoc­nić zwią­zek z pra­wo­sła­wiem, uczy­nić Patriar­chę Moskwy punk­tem odnie­sie­nia dla wszyst­kich legal­nych reli­gii Rosji i nadać jego sta­no­wi­sku istot­ne zna­cze­nie w struk­tu­rze poli­tycz­nej — pisze Asia­news.

Pre­zy­dent Mie­dwie­diew sta­nął oso­bi­ście na cze­le utwo­rzo­nej nie­daw­no Rady ds. współ­pra­cy ze związ­ka­mi reli­gij­ny­mi. Celem Rady jest wpo­je­nie mło­de­mu poko­le­niu war­to­ści reli­gij­nych i moral­nych. Do Rady weszli tak­że zwierzch­ni­cy reli­gii uzna­nych przez wła­dze za tra­dy­cyj­ne: prze­wod­ni­czą­cy Rady Muftich Ravil’ Gaj­nut­din, naczel­ny rabin Berl Lazar i prze­wod­ni­czą­cy tra­dy­cyj­nych bud­dy­stów Dam­ba Aju­še­ev oraz przed­sta­wi­cie­le Rosyj­skiej Cer­kwi Pra­wo­sław­nej: Patriar­cha Moskwy Cyryl I, metro­po­li­ci Juwe­na­lij i Kle­mens, arcy­bi­skup Alek­san­der, odpo­wie­dzial­ny za depar­ta­ment ds. mło­dzie­ży Patriar­cha­tu, rek­tor moskiew­skiej Aka­de­mii Teo­lo­gicz­nej Ewgie­nij oraz bp. Feofi­lakt, odpo­wie­dzial­ny za pra­cę sto­wa­rzy­szeń reli­gij­nych w Moskwie.

Mło­de poko­le­nie musi odna­leźć swo­je korze­nie reli­gij­ne po pust­ce war­to­ści zro­dzo­nej w cza­sach sowiec­kich i umoc­nio­nej w latach 90tych — oświad­czył Mie­dwie­diew. Dla pre­zy­den­ta brak punk­tu odnie­sie­nia moral­ne­go doty­ka przede wszyst­kim mło­dych pomię­dzy 14 a 30 rokiem życia, sta­no­wią­cych ok. czwar­tej czę­ści całe­go spo­łe­czeń­stwa. W roku 2009, któ­ry jest w Rosji “rokiem mło­dzie­ży”, rząd posta­wił sobie cele zwią­za­ne z roz­wo­jem bar­dziej efek­tyw­nej poli­ty­ki wzglę­dem mło­de­go poko­le­nia, posłu­gu­jąc się współ­pra­cą ze związ­ka­mi reli­gij­ny­mi tak na pozio­mie fede­ral­nym jak i lokal­nym, kon­ty­nu­ując roz­po­czę­tą już współ­pra­cę na temat rodzi­ny.

Dla wie­lu komen­ta­to­rów i eks­per­tów oświad­cze­nia Mie­dwie­die­wa doty­czą­ce wagi reli­gii w życiu publicz­nym kra­ju i jego oso­bi­ste zaan­ga­żo­wa­nie w uczest­nic­two w bez­po­śred­nią współ­pra­cę z przed­sta­wi­cie­la­mi róż­nych reli­gii tra­dy­cyj­nych, świad­czą o zamia­rach Krem­la, aby rady­kal­nie zmie­nić cha­rak­ter rela­cji pomię­dzy pań­stwem a Cer­kwią pra­wo­sław­ną, potwier­dzić Patriar­chę Moskwy jako punkt odnie­sie­nia dla wszyst­kich reli­gii całej Fede­ra­cji i nadać jego sta­no­wi­sku istot­ne­go zna­cze­nia w struk­tu­rze poli­tycz­nej. Dia­kon Andriej Kura­jew, jeden z naj­sław­niej­szych i wpły­wo­wych teo­lo­gów pra­wo­sław­nych dzi­siej­szej Rosji, okre­ślił wprost obec­ny kurs w rela­cjach mię­dzy pań­stwem i Cer­kwią jako “pod­ję­cie na nowo bizan­tyj­skiej sym­fo­nii”.

Pod­czas gdy kon­so­li­du­je się zwią­zek Krem­la i Patriar­cha­tu, w zupeł­nie innej sytu­acji znaj­du­ją się pozo­sta­łe reli­gie i wyzna­nia obec­ne w Fede­ra­cji Rosyj­skiej. W lutym pro­ku­ra­tor gene­ral­ny Fede­ra­cji wysłał do Komi­te­tu admi­ni­stra­cyj­ne­go Świad­ków Jeho­wy pismo z oskar­że­nia­mi wobec rosyj­skich człon­ków tej spo­łecz­no­ści o “prze­kra­cza­nie pra­wa”, “uchy­la­nie się od służ­by woj­sko­wej” oraz “izo­la­cję spo­łecz­ną”, w sumie o czy­ny, któ­re “wzbu­dza­ją nega­tyw­ne zacho­wa­nia w czę­ści spo­łe­czeń­stwa i wobec tra­dy­cyj­nych wyznań Rosji”.

Repre­zen­tan­ci Świad­ków Jeho­wy odrzu­ca­ją oskar­że­nia i oświad­cza­ją, że cho­dzi o kolej­na falę prze­mo­cy władz wzglę­dem ich orga­ni­za­cji. Powo­łu­jąc się na rosyj­ską kon­sty­tu­cję i odwo­łu­jąc do Euro­pej­skie­go Try­bu­na­łu Praw Czło­wie­ka, wno­szą skar­gę na sys­te­ma­tycz­ne łama­nie wol­no­ści reli­gij­nej i praw cywil­nych, któ­re przy­nio­sły do dzi­siaj ponad 40 postę­po­wań sądo­wych wobec ich wspól­not roz­sia­nych po całym tery­to­rium kra­ju. Świad­ko­wie Jeho­wy odrzu­ca­ją oskar­że­nie o sek­ciar­stwo pod­no­szo­ne przez wła­dze rosyj­skie i doku­men­tu­ją w odpo­wie­dzi sze­reg bez­praw­nych zatrzy­mań, kon­fi­skat, rewi­zji, bez­pod­staw­ne­go pozba­wia­nia wol­no­ści i mie­nia człon­ków wspól­no­ty.