Nikaragua — przemoc seksualna w rodzinie i Kościele

Głów­nym czyn­ni­kiem, któ­ry utrud­nia zwal­cza­nie prze­mo­cy sek­su­al­nej wewnątrz spo­łe­czeń­stwa, wspól­not kościel­nych czy rodzin, jest mil­cze­nie, stwier­dzi­ła Bren­da Con­su­elo Ruiz pod­czas kon­fe­ren­cji dla pro­te­stanc­kich pasto­rek i kato­lic­kich lide­rek „wspól­not wiej­skich”.

Ruiz wygło­si­ła prze­mo­wę na pod­sta­wie swej pra­cy licen­cyj­nej: „Wewnątrz­ro­dzin­na prze­moc: Mity i rze­czy­wi­sto­ści” w Wycho­waw­czym Semi­na­rium Kobie­cym, pod­czas spo­tka­nia zor­ga­ni­zo­wa­ne­go przez Radę Kościo­łów Pro­te­stanc­kich Dla Mię­dzy­wy­zna­nio­we­go Przy­mie­rza (CEPAD) i Pro­te­stanc­ki Ośro­dek Stu­diów Dusz­pa­ster­skich Ame­ry­ki Środ­ko­wej (CEDEPCA). Spo­tka­nie odby­ło się 31 mar­ca tego roku w Mata­gal­pa, oko­ło 140 km. na pół­noc od Mana­gui. Wśród uczest­ni­ków było tyl­ko sze­ściu męż­czyzn, w tym jeden pastor.

Bren­da Ruiz stwier­dzi­ła, że ist­nie­je wie­le mitów, któ­re nie pozwa­la­ją na zro­zu­mie­nie pro­ble­ma­ty­ki prze­mo­cy wewnątrz­ro­dzin­nej. Jeden z tych mitów to powszech­ne mnie­ma­nie, że prze­moc domo­wa ma miej­sce wyłącz­nie w rodzi­nach bied­nych i doty­czy tyl­ko małe­go pro­cen­tu spo­łecz­no­ści. Kolej­nym mitem jest prze­świad­cze­nie, że kazi­rodz­two, czy wyko­rzy­sty­wa­nie sek­su­al­ne dzie­ci przez krew­nych ma miej­sce wyłącz­nie wśród lud­no­ści wiej­skiej, a na doda­tek ta prze­moc wewnątrz­ro­dzin­na jest spra­wą pry­wat­ną, w któ­rą nikt „z zewnątrz” nie powi­nien się wtrą­cać.

Następ­nym mit, według Bren­dy, to opi­nia, że do takiej prze­mo­cy nie docho­dzi w ewan­ge­li­kal­nych rodzi­nach pro­te­stanc­kich oraz, że doty­czy ona wyłącz­nie kobiet i dziew­czy­nek. Tym­cza­sem, wie­lo­krot­nie to chłop­cy i czę­sto męż­czyź­ni są ofia­ra­mi prze­mo­cy sek­su­al­nej. Aby zatrzy­mać spi­ra­lę prze­mo­cy trze­ba o niej mówić, na nią dono­sić. Doda­ła też, że wie­le dzi­siej­szych pro­sty­tu­tek to ofia­ry prze­mo­cy sek­su­al­nej w ich wcze­snym dzie­ciń­stwie. Ruiz wska­za­ła na ankie­tę, któ­rą prze­pro­wa­dzi­ła przed dwo­ma laty na 320 kobie­tach z czte­rech zbo­rów pro­te­stanc­kich z Mana­gui, oka­za­ło się, że aż 62% tych pro­te­stanc­kich kobiet było źle trak­to­wa­nych w swych rodzi­nach.

W Nika­ra­gui, stwier­dzi­ła Ruiz, ist­nie­ją pew­ni pasto­rzy, któ­rzy mani­pu­lu­jąc Sło­wem Bożym wyko­rzy­stu­ją sek­su­al­nie kobie­ty i dziew­czy­ny ze swo­ich zbo­rów. Kościół powi­nien zająć się wycho­wa­niem swo­ich dusz­pa­ste­rzy, pro­te­stanc­kich pasto­rów i kato­lic­kich księ­ży, gdyż ina­czej będzie współ­win­ny ich zbrod­ni.

Pani pastor Nora Mon­te­ne­gro, z Kościo­ła Bap­ty­stów, potwier­dzia­ła, że w Mata­gal­pa z dnia na dzień wzra­sta prze­moc wobec kobiet. Isa­bel Mar­tínez, żona pasto­ra i jed­na z lide­rek Kościo­ła Zie­lo­no­świąt­ko­we­go, zwró­ci­ła się do uczest­ni­ków kon­fe­ren­cji z ape­lem, aby już odtąd nie trwa­li w mil­cze­niu, ale wobec tego pro­ble­mu Kościół musi stać się czuj­ny. Według niej, to jest smut­na rze­czy­wi­stość Mata­gal­py, że prze­moc ist­nie­je i wzra­sta rów­nież wewnątrz Kościo­łów.