Papież przemawia w parlamencie zmęczonej życiem Europy

Według papie­ża świat postrze­ga Euro­pę jako star­szą, znisz­czo­ną i bez wigo­ru “bab­cię” a jej miesz­kań­cy zamiast Boga i war­to­ści coraz czę­ściej czczą pie­niądz.

Papież ape­lo­wał o dzia­ła­nia na rzecz imi­gran­tów, by Morze Śród­ziem­ne prze­sta­ło być wiel­kim cmen­ta­rzem tych, któ­rym się nie uda­ło dotrzeć do brze­gów Euro­py. W samej Euro­pie wiel­kim pro­ble­mem sta­je się też to, że wie­lu ludzi czu­je się samot­nych i wyob­co­wa­nych co jest skut­kiem ubocz­nym indy­wi­du­ali­za­cji, któ­ra jest war­to­ścią miesz­kań­ców Sta­re­go Kon­ty­nen­tu.

To dru­ga wizy­ta zwierzch­ni­ka kato­li­ków w par­la­men­cie euro­pej­skim. Przed papie­żem Fran­cisz­kiem odwie­dził w 1988 roku Stras­burg papież Jan Paweł II i doszło wte­dy do incy­den­tu z udzia­łem pół­noc­no­ir­landz­kie­go poli­ty­ka wie­leb­ne­go Iana Paisleya. Obec­nie posło­wie wyra­ża­li apro­ba­tę dla papie­ża nagra­dza­jąc go okla­ska­mi. Czy Euro­pa nato­miast jest w sta­nie zjed­no­czyć siły i usu­nąć przy­czy­ny bie­dy w świe­cie i czy obec­ni posło­wie mają zamiar cokol­wiek (oprócz okla­sków) w tej spra­wie zro­bić to już inna spra­wa. Trud­no nie zauwa­żyć, że jed­nak nasz kon­ty­nent nie pozba­wio­ny wad jest dla ludzi z innych kon­ty­nen­tów zie­mią obie­ca­ną, mle­kiem i mio­dem pły­ną­cą, dla wizji któ­rej decy­du­ją się zary­zy­ko­wać wła­sne życie. To, że wie­lu z tych, któ­rzy prze­ży­li śpi na chod­ni­kach wło­skich czy kana­ryj­skich “kuror­tów” i zapew­ne wolą to niż powrót do sie­bie świad­czy jed­no­cze­śnie na rzecz ale i oskar­ża naszą sta­rusz­kę i nas — szczę­śli­we jej dzie­ci.