Turcja — ograniczanie działalności mniejszości religijnych

Od lat Tur­cja doma­ga się przy­ję­cia w poczet kra­jów nale­żą­cych do Unii Euro­pej­skiej. Tym­cza­sem, według rapor­tu spo­rzą­dzo­ne­go przez Komi­sję do Spraw Zagra­nicz­nych Par­la­men­tu Euro­pej­skie­go, aktu­al­na poli­ty­ka rzą­du Tur­cji ma za zada­nie ogra­ni­cze­nie wol­no­ści sumie­nia i prak­tyk reli­gij­nych.

Potrzeb­ne jest prze­pro­wa­dze­nie rady­kal­nej refor­my turec­kiej kon­sty­tu­cji. Auto­rzy rapor­tu ape­lu­ją do rzą­du Turec­kie­go, aby “natych­miast skoń­czył z wszel­kie­go typu dys­kry­mi­na­cją reli­gij­nych mniej­szo­ści w Tur­cji”.

Jed­nym z ostat­nich przy­pad­ków dys­kry­mi­na­cji może być przy­pa­dek pasto­ra Ahme­ta Guve­ne­ra, któ­ry został oskar­żo­ny o “zało­że­nie nie­le­gal­ne­go kościo­ła”. Stoi on na cze­le ewan­ge­li­kal­ne­go Kościo­ła w Diy­ar­ba­ki­rze. W oskar­że­niu, pod­pia­sa­nym przez sta­no­we­go pro­ku­ra­to­ra Mah­me­ta Isbi­te­re­na, pastor Guve­ner został oskar­żo­ny w pro­ce­sie 2004/1029 o “uży­cie loka­lu zare­je­stro­wa­ne­go jako miesz­kal­ny budyn­ku do w celu uczy­nie­nia z nie­go kościo­ła, oraz o prze­wod­ni­cze­nie kul­to­wi reli­gij­ne­mu, włącz­nie z uży­ciem muzy­ki”.

W ofi­cjal­nym oświad­cze­niu, wyda­nym przez Kie­row­nic­two Bez­pie­czeń­stwa Mia­sta Diy­ar­ba­kir, pastor Ahmet został powia­do­mio­ny, że został on uzna­ny za “win­ne­go” na pod­sta­wie zmie­nio­ne­go pra­wa z 19 lip­ca 2003 r., pra­wa doty­czą­ce­go two­rze­nia nowych miejsc kul­tu reli­gij­ne­go.

Według Ahme­ta, zebrał on całą potrzeb­ną doku­men­ta­cję i pod­po­rząd­ko­wał się obo­wią­zu­ją­ce­mu pra­wu, pomi­mo tego wszyst­kie jego proś­by i wysił­ki, by zare­je­stro­wać miej­sce kul­tu w budyn­ku, były blo­ko­wa­ne i odrzu­ca­ne. Kościół, na któ­re­go cze­le stoi Ahmet, otwar­cie dzia­ła w tra­dy­cyj­nie chrze­ści­jan­skiej dziel­ni­cy Lale­bev. Zbór wcze­śniej gro­ma­dził się w domu Ahme­ta.

“To oczy­wi­ste, że rze­czy­wi­stym celem w tym przy­pad­ku jest zamknię­cie nasze­go Kościo­ła” — stwier­dził pastor, oraz dodał: “Tutaj nie cho­dzi tyl­ko o przy­szłość nasze­go Kościo­ła, ale o pre­ce­dens, któ­ry słu­żył­by do podob­ne­go postę­po­wa­nia w przy­szło­ści wobec innych Kościo­łów, już ist­nie­ją­cych oraz tych, któ­re będą chcia­ły funk­cjo­no­wać w Tur­cji”